تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان

تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان : آگاه باشید که کودکان نیز می توانند به اختلال اضطراب اجتماعی یا SAD  مبتلا شوند.

اختلال اضطراب اجتماعی اغلب در نوجوانان بروز می کند، اما می تواند در کودکان نیز مشاهده شود. مانند بزرگسالان مبتلا به هراس اجتماعی، کودکان مبتلا به SAD نیز چنان از ترس قضاوت یا انتقاد می ترسند که ممکن است سعی کنند راه هایی برای جلوگیری از موقعیت های اجتماعی پیدا کنند. این رفتارها مربوط به یک “مرحله” یا بد رفتاری نیست. کودکان مبتلا به SAD همچنین ممکن است اظهارات یا جملاتی را عنوان کنند که می تواند ترس آنها را افشا کند. استفاده از جملات متداولی که با “اگر …. چه اتفاقی می افتد”، آغاز می شود، نشانگر این اختلال است. مانند ، اگر احمقانه به نظر برسم چه می شود؟ اگر چیزی اشتباه بگویم چه می شود؟ چه می شود اگر عصبانی شوم؟

تفاوت بین خجالتی بودن کودک و امکان اختلال اضطراب اجتماعی را در او، تشخیص دهید.

همانند SAD در بزرگسالان، SAD دوران کودکی بیش از خجالتی بودن، است. طبیعی است که کودک در موقعیت های جدید احساس اضطراب کند، اما پس از قرار گرفتن در معرض موقعیت جدید و حمایت از سوی والدین و همسالان، می تواند موفق به غلبه بر ترس خود شود. SAD در توانایی اجتماعی یک کودک دخالت می کند. کودکان مبتلا به SAD ممکن است کارهایی مانند اجتناب از مدرسه، عدم پاسخگویی به سؤالات در کلاس، اجتناب از مهمانی و غیره انجام دهند.

کودکانی که مبتلا به SAD هستند از ترس شدید انتقاد از سوی همسالان خود و بزرگسالان رنج می برند. این ترس اغلب با فعالیت های روزانه تداخل دارد زیرا کودکان برای جلوگیری از وضعیت ایجاد اضطراب، اقدام به انجام کارهایی می کنند. برخی از کودکان برای جلوگیری از وضعیت تولید اضطراب، گریه می کنند، فریاد می زنند، پنهان می شوند و یا دست به انجام کارهای دیگر می زنند. برخی از کودکان نیز نسبت به اضطراب واکنش های جسمی دارند مانند لرزش ، تعریق و تنگی نفس. این علائم باید بیش از شش ماه طول بکشد تا به عنوان اختلال اضطراب اجتماعی، در نظر گرفته شود.

کودکانی که خجالتی هستند، ممکن است گاهی اوقات سعی کنند تا از انجام فعالیتها خودداری کنند یا اضطراب خفیفی در مورد موقعیتهای خاص دارند، اما همین اضطراب در کودکان مبتلا به SAD بسیار شدید است. کمرویی به اندازه اختلال SAD در عملکرد کودکان اخلال ایجاد نمی کند.

 به عنوان مثال ، ممکن است تهیه یک گزارش کتاب برای کودک دشوار باشد، با این وجود یک دانش آموز خجالتی هنوز هم در صورت لزوم می تواند این کار را انجام دهد. اما کودک مبتلا به SAD به دلیل ترس شدید از انجام تکالیف خودداری می کند یا حتی برای جلوگیری از انجام این کار، از مدرسه دوری می کند. اینگونه ممکن است به عنوان یک دانش آموز بد یا نا به هنجار تعبیر شود، اما علت اصلی ترس است.

نحوه تعامل فرزندتان با دیگران را بررسی کنید.

در اغلب کودکان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، تعامل با بزرگسالان و سایر کودکان بسیار ناراحت کننده و حتی ترسناک است. حتی یک مکالمه ساده با یکی از بستگان یا همبازی ها می تواند باعث گریه ، تنفر یا عقب نشینی شود.

ممکن است فرزند شما از افراد جدید ابراز ترس کند و تمایلی به ملاقات با دوستان جدید یا گروههای اجتماعی که ممکن است افراد ناآشنایی در آنجا حضور داشته باشند، نداشته باشد.

 او همچنین ممکن است از شرکت در برنامه هایی که افراد زیادی در آن مشارکت دارند، مانند سفرهای، برنامه های بازی گروهی یا فعالیتهای بعد از مدرسه، امتناع ورزد.

در موارد شدید ، فرزند شما ممکن است در تعامل های اجتماعی به ظاهر ساده، مانند درخواست از همسالان برای قرض گرفتن مداد یا پاسخ دادن به یک سؤال در یک فروشگاه، اضطراب را تجربه کند. او ممکن است علائم هراس ، مانند تپش قلب ، تعریق ، درد قفسه سینه ، لرزش ، حالت تهوع ، تنگی نفس و سرگیجه را نیز به همراه داشته باشد.

از معلم فرزندتان در مورد عملکرد او سؤال کنید.

كودكان مبتلا به SAD ممكن است در تمركز يا مشارکت در كلاس مشكل داشته باشند زيرا آنها از قضاوت و شكست وحشت دارند. انجام فعالیت هایی که نیاز به تعامل یا عملکرد دارند، مانند ارائه کنفرانس یا سخنرانی در کلاس، برای آنها غیرممکن است.

گاهی اوقات ، SAD با سایر اختلالات مانند اختلال کمبود توجه / بیش فعالی (ADHD) یا اختلالات یادگیری همراه است. در قدم اول مهم است که کودک خود را توسط یک متخصص پزشکی یا بهداشت روان ارزیابی کنید تا بدانید که مشکل دقیقاً چیست و چگونه به آن رسیدگی کنید.

چالش های شناسایی SAD در کودکان را در نظر بگیرید.

تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان : شناخت SAD در كودكان دشوار است.كودكان مبتلا به SAD ممكن است مشكلات رفتاري داشته باشند يا به خاط این مشکل از مدرسه فاصله بگیرند. در بعضی از کودکان ، ترس حاصل از SAD حتی ممکن است با فریاد یا گریه بیان شود.

فاطمه حیدری

3 thoughts on

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *