چرا تراپلی را انتخاب می‌کنیم ؟
چرا تراپلی را انتخاب می‌کنیم ؟ بازی‌درمانی به روش تراپلی چه تفاوتی با دیگر درمان‌های کودک دارد؟ زمانی که صحبت بازی‌درمانی می‌شود، مراجعین و یا حتی برخی دیگر از درمانگران، بینش درستی نسبت به آن ندارند و بازی‌درمانی را صرفاً نوعی بازی می‌دانند! زمانی که نوبت به تراپلی می‌رسد این مشکل جدی‌تر می‌شود چراکه این […]
چرا تراپلی را انتخاب می‌کنیم ؟ بازی‌درمانی به روش تراپلی چه تفاوتی با دیگر درمان‌های کودک دارد؟ زمانی که صحبت بازی‌درمانی می‌شود، مراجعین و یا حتی برخی دیگر از درمانگران، بینش درستی نسبت به آن ندارند و بازی‌درمانی را صرفاً نوعی بازی می‌دانند!
زمانی که نوبت به تراپلی می‌رسد این مشکل جدی‌تر می‌شود چراکه این روش نسبت به سایر روش‌ها «خودمانی» تر است! منظور از خودمانی یعنی استفاده از وسایل ساده، هیجان و سروصدای زیاد، نحوه برخورد دوستانه درمانگر و مراجع، میزان ارتباط فیزیکی درمانگر و مراجع و…
حتی دانش‌آموختگان این روش نیز گاهی در مورد اثربخشی آن تردید پیدا می‌کنند.
در این مقاله به توضیح برخی ویژگی‌های این درمان و تفاوت آن با سایر رویکردها می‌پردازیم با این هدف که آشنایی هرچه بیشتر با این رویکرد، گارد اولیه نسبت به آن را از بین برده و کاربرد آن را شفاف‌تر سازد.
تراپلی مستقیم والدین و مراقبان را شامل می‌شود.
والدین یا مراقبان کودک در جلسات تراپلی حضور دارند و فعالانه در بازی با کودک و درمانگر دخیل هستند. هدف اصلی تراپلی بهبود ارتباط بین والدی و فرزند از طریق تعامل مستقیم بین آن دو است. در بیشتر درمان‌های کودک، تنها درمانگر و کودک داخل اتاق هستند و دیگران اجازه ورود ندارند.
در تراپلی از کوچک‌ترین امکانات استفاده می‌شود
درواقع والدین و درمانگر، وسایل بازی تراپلی هستند! بقیه موارد حاشیه‌اند. در طول بازی‌های تراپلی، والدین راهنمایی می‌شوند تا خود را با نیازها و خلق‌وخوی کودکشان همراه و منطبق کنند و مستقیم به خواسته‌های بنیادین وی پاسخ دهند. در دیگر روش‌ها کودک از هنر، شن، عروسک‌ها و هر وسیله دیگر استفاده می‌کند تا به‌صورت نمادین نگرانی‌های درونی خود را نمایش دهد. نقش درمانگر تفسیر این نگرانی‌ها برای کودک است.
تراپلی روی نظریه دل‌بستگی بناشده: بنیاد رشد سالم ارتباط والد-کودک است
هرچند که هدف تراپلی، بهبود رفتار مشکل‌دار است اما تمرکز اصلی روی تقویت رابطه والد-کودک است چراکه این موضوع تغییراتی را در رفتار کودک ایجاد می‌کند. بازی درمانگران سنتی روی افکار و احساسات درونی کودک تمرکز دارند و حضور والدین را الزامی نمی‌دانند.
تراپلی فعال، شاد و هیجان‌انگیز است.
فعالیت‌های تراپلی فیزیکی، فعال و به‌طور خارق‌العاده‌ای شاد هستند. تراپلی روی اینجا و اکنون پایه‌گذاری می‌شود و با این فعالیت‌های قرار است به برقراری رابطه سالم کمک کند. بقیه درمان‌های کودک روی فکر کردن و تعبیر نشانه‌ها در بازی و یا صحبت در مورد مشکل تمرکز دارند.
پروسه تغییر در تراپلی بسیار سریع‌تر است.
تراپلی مستقیم روی ارتباط بین والد و کودک تأثیر می‌گذارد بنابراین تغییرات مثبت تنها بعد از چند جلسه نمایان می‌شوند. گاهی فقط اینکه والدین و کودک یاد بگیرند باهم لحظات شادی را سپری کنند و وضعیت منفی شکل‌گرفته در ارتباطشان را از بین ببرند به بهبود وضعیت کمک می‌کند. والد یاد می‌گیرد که فرزندش را همان‌گونه که هست دوست بدارد و کودک نیز متوجه می‌شود که دوست‌داشتنی است (چیزی که در بسیاری از ارتباطات والد-کودک تخریب‌شده است). همین نکته باعث سرعت بخشیدن به درمان می‌شود. بقیه درمان‌های کودک به این دلیل که «ارتباط» را از پروسه درمان خارج می‌کنند دیرتر اثرگذارند.
درمانگر تراپلی مستقیم والدین را در طول جلسه راهنمایی می‌کند.
درمانگر تراپلی یک مربی حاضر و فعال است و به والدین کمک می‌کند با نیازهای فرزندشان هماهنگ شوند. الگوهای ناسالم در روابط به‌سرعت شناسایی‌شده و اصلاح می‌شوند. جلسات ضبط می‌شوند بنابراین درمانگر و والدین می‌توانند مجدد آن را مشاهده کنند و بینش بیشتری به ارتباطشان پیدا کنند. در دیگر درمان‌ها در مورد فرزندپروری با والدین صحبت می‌شود ولی راهنمایی مستقیم وجود ندارد.
تراپلی را می‌توان برای کسانی قادر به صحبت نیستند (هیجانی یا رشدی) نیز به کار برد.
تراپلی روی ارتباط غیرکلامی تمرکز دارد. پایه آن فعالیت است (درمان از کارهایی ناشی می‌شود که در جلسه انجام می‌دهیم). درمان‌هایی که نیازمند مشارکت کودک در بازی‌های نمادین است، کودک باید قادر به برقراری ارتباط کلامی باشد که این مانعی برای درمان کسانی است که به هر دلیلی قادر به صحبت در مورد مشکلاتشان نیستند.
تراپلی مستقیم تروماهای سنین پایین را نشانه می‌گیرد.
تروماهایی مثل غفلت، طرد شدن و… وقتی در سنین خیلی پایین و قبل از زمانی که کودک صحبت می‌کند اتفاق بیفتد، در مغز فعال نبوده و کودک به آن‌ها آگاه نیست. به همین دلیل عموماً توسط درمانگران دیده نمی‌شوند. تراپلی روی تجربیات مثبت ارتباط والد-فرزند تمرکز دارد که این کودکان به هر دلیلی در سنین پایین آن را ازدست‌داده‌اند. تجربه خوشایند این نوع ارتباط، ترومای قبلی را از بین می‌برد و به والدین و فرزندشان کمک می‌کند ارتباط سالم و جدیدی را در زمان حال برقرار کنند.
تراپلی به کودکانی که نسبت به دیگر درمان‌ها مقاوم هستند کمک می‌کند.
در تراپلی درمانگر (در جلسات جلوتر والد) مسئول ساختاربندی درمان، انطباق با نیازهای کودک، فراهم کردن فرصت ارتباط عاطفی و چالش هستند. در این روش رفتارهای رییس مدارانه و کنترل‌کننده کودک به چالش کشیده می‌شود. کودکی که دائماً در حال لجبازی و مخالفت است بر این باور است که دنیا جای ناامنی است و او نمی‌تواند روی کسی برای مراقبت از خودش حساب کند. فعالیت‌های تراپلی این فرضیات را به چالش می‌کشد. درمانگر به‌صورت نامحسوس ولی مؤثر کنترل درمان را در دست می‌گیرد و نوع نگاه کودک به خود و دنیا را تغییر می‌دهد.
تراپلی از کلینیک به خانه امتداد پیدا می‌کند.
هدف درمان تراپلی این است که والدین یاد بگیرند چگونه در خانه با فرزندشان ارتباط برقرار کنند. والدین تشویق می‌شوند تا فعالیت‌های تراپلی را به لیست روتین ارتباط خود و فرزندشان اضافه کنند. بازی‌های تراپلی می‌توانند در هر جا و با هر امکاناتی انجام شوند. همین موضوع والد و فرزند را در طول پروسه درمان تشویق می‌کند و درمان زودتر اتفاق می‌افتد.
چرا تراپلی را انتخاب می‌کنیم ؟ مهم‌ترین نکته پوشش دهی سنی تراپلی است. به این دلیل که تراپلی غیرکلامی است می‌توان از نوزاد تا نوجوان را تحت این درمان قرار داد (با تغییراتی حتی شامل بزرگ‌سالان و سالمندان نیز می‌شود). برای مثال با افزودن کمی چالش می‌توان یک فعالیت مشترک را بین کودک ۲ سال و ۵ سال اجرا کرد.
لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.
