تکنیک های بهبود روابط والد – کودک/قسمت دوم

حسی که کودکمان در ارتباط با روابط کودک – والد دارد چیست؟

تا این مرحله باید ابتدا باید بفهمیم حسی که کودکمان دارد چیست؟ تا بتوانیم بهتر درکش کنیم. غم، شادی، ترس،‌ عصبانیت، این ها احساسات اند، این ها در واقع هیجانات هستند .

این احساسات یک حالت روانی اند که سه بخش مختلف را تغییر میدهند :

• فکر کودک
• شرایط جسمی
• رفتار کودکمان

مثال :

به طور مثال کودکمان یک عنکبوت را در اتاقش می بیند.  ممکن است فکر کند موجود جالبی است. میرود و به آن دست میزند.

کودک دیگرتان  ممکن است  فکر کند ” وای چقدر ترسناکِ ” و جیغ بزنه و گریه کند پس این فکر کودک مان است که باعث میشود رفتار متفاوتی داشته باشد.

وقتی کودکان می ترسند، احساس می­کنند که الآن میمیرند،  سردشان میشود، میلرزند، رنگشان می پرد و ما باید انتظار داشته باشیم که رفتارشان جیغ و گریه و فرار باشد امّا کاربرد این موارد چیست؟

در واقع وقتی احساس کودکمان را می فهمیم، بهتر می توانیم درک کنیم که درون ذهن او چه چیزی میگذرد، بهتر درکش می کنیم و وقتی کسی را خوب درک می کنیم بهتر می توانیم با او ارتباط برقرار کنیم پس بهتر از قبل با او حرف می زنیم، همکاریمان بیشتر خواهد بود و پروژه­ی سنگین تربیت هم راحت تر میشود

نکته قابل توجه :

تنها یک نکته هست که کار را مقداری سخت می کند، و آن اینکه کودکان احساسات خودشان را نمی شناسند ، و این نشان میدهد که حتماً‌ حتماً باید کودکمان  در کارگاه هایی شرکت کند ، کلاس هایی برود، کتاب هایی را بخواند که هوش هیجانی را به او آموزش بدهند.

در واقع کودکان نمی توانند یک  اسم روی احساسشان بگذارند و حال خودشان را درست توصیف کنند. پس در اولین فرصت سعی کنید کودکتان را به کارگاه مطمئنی ببرید که هوش هیجانی را به او آموزش دهد.

باید به کودکمان آموزش دهیم  هر آدمی ممکن است هر احساسی را تجربه کند ولی نباید به خاطر احساسش رفتارهای بدی از خود بروز دهد. مثلاً همه­ی آدم ها عصبانی میشوند ولی ما اجازه نداریم به  یکدیگر توهین کنیم، اجازه نداریم قهر کنیم، غذا نخوریم، دعوا راه بندازیم.

نویسنده: فاطمه حیدری کارشناس ارشد روانشناسی