اضطراب

سلام
من مشکلی که دارم اینه که خیلی بیخودی فکر میکنم
مثلا اسم یه مریضی که میاد به شدت حس میکنم که با اوردن اسمش یا فکر کردن بهش ، اون مریضیو میگیرم، بعد به شدت سعی میکنم بهش فکر نکنم اما بدتر میشه، خودمو در حالی که درگیر اون مریضی رو تخت بیمارستانم هی تصور میکنم، به صورت ناخوداگاه
یا مثلا اگر وسط عصبانییت به کسی بگم تو بدبختی ، همش تا چندین ماه یا حتی چند سال ، خودمو تصور میکنم که بدبخت و بیچاره شدم و بقیه بهم ترحم میکنن
انقدر تصویر هایی که تو ذهنم هستن واضح و واقعی هستن که بعضی وقتا نمیدونم کدوم یکی از چیزایی که تو ذهنمه خیاله و کدوم یکی خاطره
همش احساس گناه میکنم که با تصورات قوی و تصویر سازی اینجوری اتفاقات بد، باعث اتفاق افتادنشون میشم، نمیدونم چجوری ذهنم و کنترل کنم
با اینکه همیشه تو حرف زدنم دقت بی اندازه میکنم و حرفی که دل کسیو بشکنه نمیزنم، اما به چیزی فکر هم میکنم احساس گناهش منو رها نمیکنه
مثلا اگر یکیو ببینم تو دلم نا خوداگاه بگم چقدر کم مو هستش، تا چندین ماه خودمو تو بستر بیماری و کچل تصور میکنم و زجر میکشم
توروخدا بگید چکار کنم، حسای بد منو رها کنن

ميتونم خودم تشخيص بدم كه دارم ؟ و اينكه بايد حتما مشاوره برم؟

سلام.از سپرده خودم در بانک اقتصاد نوین وام گرفته ام و مبلغ را به حساب شخصی ریخته ام بدون دریافت مدرک و چک و سفته،بعد از پرداخت ۱۰ قسط دیگر اقساط را پرداخت نمی‌کند و می‌گوید بدلیل بدهی قبلیت به من که هیچ مدرکی ندارد دیگر حسابی نداریم.ایا میتوانم قانونی اقدام نمایم.الان اقساط وام از سود سپرده ام کسر میشود

اینجانب متهم به ایجاد سرو صدا در مجتمع هستم .در تاریخ مرداد سال ۱۴۰۰ ضرب و جرح داشتیم و دو طرف دیه پرداخت کردیم .در اسفند از آن خانه اسباب کشی کردیم ولی الان به جرم مزاحمت سر و صدا دوباره از ما شکایت کرده .چطور میتوانم از خودم دفاع کنم .باتشکر

من وقتی کوچک بودم خدود ۶ یا ۷ سالگی همیشه در ذهنم مردی را تصور میکردم و ان را با روش های متفاوت ازار میدادم، ( در همین سنین پدرو مادرم از هم جدا شدند) تا به سنین ۱۹ سالگی خیلی تحقیر شدم و در ذهنم همین فرد که مرد بود تبدیل شد به یک خانوم که مدام در ذهنم تحقیر میکنمش و کم کم احساس می کنم آن خود من هستم. در حالت عادی و دنیای واقعی کسی را تحقیر نمیکنم و حتی از کوچکترین رفتار خشن دوری میکنم و سعی میکنم ارام باشم ولی ساعت زیادی را روی تخت میخوابم و شکنجه دادن اون شخص توی ذهنم ادامه میدهم حتی تاجایی که برای من تبدیل شده به مازوخیسم جنسی و گاهی ارضاهم میشم. خیلی سعی کردم این عادت رو ترک کنم اما هر چند ماه یا هر یکی دوسال دوباره بهش میرسم و کافی یک خشونت کوچیک در فیلم یا…. ببینم تا جرقه این ذهنیت شروع بشود. با این که تو ذهنم هست اما میروم زیر پتو و واقعا خودم را آزار میدهم ولی همیشه مراقب هستم کسی نفهمه. حالا باید چیکار کنم این ذهنیت واقعیت من را از بین برده. لازم بذکر هست که من دختر باهوشی هستم و در تیزهوشان بدون خوندن قبول شدم اما به خاطر این که همش به این مسائل فکر میکردم و مدت زیادی از روز را میخوابیدم نمره ی بدی گرفتم و از آنجا اخراج شدم خیلی از موفقیت هایم به این خاطر از دست رفتند

من چندین ساله به هرکجانگاه میکنم اعدادوتصاویرمیبینم لطفا دراین موردراهنماییم کنید

دختری ۳۰ساله هستم.در خودم علاقه به بارداری و زایمان احساس میکنم.گاهی داخل اتاق میرم،دراز میکشم و با شکمم ور میرم یا بوسیله یک پارچه داخل بلوزم رو قلمبه میکنم و فکر میکنم باردارم بعد با شکمم ور میرم درد میکشم و میگم وقت زایمانه.از درد به خودم می پیچم زور میزنم تا بچه به دنیا بیاد.به یک نفر گفتم اما می ترسم که به بقیه هم بگه.به نظر شما من مشکل خاصی دارم؟لطفا راهنمایی بفرمایید.

مردم زیاد دروغ میگن و مملکت قر وقاطیه حتی پزشکان هم دروغ میگن و کاسب شده اند