افسردگی

سلام من دختر ۲۴ ساله فن پیج خانم مجری هستم تقریبا شده دو سال . و ارتباط مجازیمون عالیه مثله هنرمندان دیگه نیستند ، فالو کردن من رو لایک می کنند ، کامنت می ذارن حتی پیج شخصیم رو هم فالو کردند و شماره بنده رو هم دارن و گاهی گاهی با هم تلفنی حرف می زنیم .
منتهی این مشکل رو از سمت خودم داشتم و برام عجیبه اینکه وقتی ببینم دوستاش ازش به شوخی خواستگاری کنند یا متوجه بشم با پسری دوسته خیلی ناراحت میشم ، ینی ممکنه گریه کنم ، خیلی بهم می ریزم . نه اینکه حسادت ها ، من واقعا حسود نیستم . اما ناخودآگاه ناراحت میشم . امیدوارم منظورم رو رسونده باشم

با سلام.
من خانمی ۳۳ ساله و مجرد از شیراز هستم. کارشناسی ارشد زبان دارم و مترجم هستم.
مساله من این هست که دچار سردرگمی شدم. برخلاف تلاشی که می کنم, هیچ کدوم از برنامه هام به خوبی پیش نمی ره؛ نه در مورد ازدواج، نه در مورد کار، نه در مورد ادامه تحصیل. انگار کاملا متوقف شدم و پیشرفتی ندارم.
لطفاً راهنمایی کنید که چه طور باید این شرایط رو مدیریت کنم.
ممنون از لطف شما

با سلام من چند وقت هست که خیال میکنم افراد مشهور عاشقم هستند در حالی که اونا ها منو اصلا ندیدن ولی خیال میکنم با خودم حرف میزنم و گریه میکنم و از وقتی اینگونه خیال پردازی میکنم نمیتوانم درست فکر کنم و خیلی پرحرف شدم و استرس دارم در حالی که قبلا اصلا این چنین نبودم ازتون درخواست راهنمایی داشتم اگه میشه کمکم کنید لطفا

من بیمار هستم و مشکل روانی دارم و همیشه با پدر و مادرم دعوا دارم و cpخفیف هستم و نه کار دارم نه شغل و اصلا به گرافیک علاقه ای ندارم.پیش روانشناس نرفته ام.ولی به این نتیجه رسیدم که باید اتانازی کنم از صبح تا شب فقط پدر مادرم بهم گیر میدن.و دست بزن دارم.‌و میزنمشون بیشتر مادرم را حال از شما کمک میخواهم برای اتانازی.

من در ذهنم یک نفر با من حرف میزند صداها رو تکرار میکنی حرف هارو تکرار میکند از صبح تا شب این صدا در سر من هست به طوریکه میخام جیغ بزنم میخواستم دکتریو به من در تهران معرفی کنید که همچین بیماری داشته و او را درمان کرده است

سلام.من نمیدونم چطور شروع کنم یا بای چطور بیان کنم ولی خب ی نحوی شروع میکنم
من مغازه دارم کارم فنی هستش ی مدتی هست که نمی توانم اصلا کار کنم صبح که میشه میام در مغازه رو باز میکنم ولی به هیچ عنوان نمی توانن کار کنم بزار ی مثال کوچک دیگه بزنم مثلا موقعی که گوشیم زنگ میخوره اصلا می ترسم جواب بدم یا اینکه خودم رو از بقیه مردم جامعه مخفی میکنم دلم میخاد تنها باشم هیچ کسی دور و برم نباشه اینا که گفتم همش نیست و الان یکسال هست که اینطوری شدم دارم فکر میکنم اگه خودکشی کنم بهترین راه ممکن هستش

سلام وقتتون بخیر من از زایمانم ب بعد حس میکنم افسرده شدم پسرم الان دوسالش تموم شده ولی من باز هم با کوچیکترین حرف بهم میریزم موقع عصبانیت خیلی حالم بد میشه قبلا با خانواده همسرم زندگی میکردم طی ی حرف هایی جداشدیم و رفت وامد نداریم مادر و خواهر همسرم خیلی اذیتم کردن تو این چند ماهی ک جدا شده بودیم یکم بهتر بود حالم ولی خب باز هم چند روز پیش اشتی کردیم مثلا باز حالم بد شده همش گذشته میاد جلو چشمم و موقع عصبانیت با پسرم و همسرم رفتار درستی نمیکنم بعد ک اروم میشم خیلی خیلی شرمنده میشم طوری ک گریه میکنم اگه لطف کنین راهنماییم کنیم ممنون میشم ببخشید طولانی شد