تکنیک های تنبیه کودک پارت سوم

یکی از تکنیک های تنبیه کودک یا بازداری از رفتار نامناسب دستور دادن است این تکنیک برای کودکان بالای دو سال قابل اجراست

بازداری ، یکی دیگر از تکنیک های تنبیه کودک :

یکی از تکنیک های تنبیه کودک یا بازداری از رفتار نامناسب دستور دادن است این تکنیک برای کودکان بالای دو سال قابل اجراست

امّا حتماً باید متناسب با سن کودک جمله ی دستوری را بیان کنید اگه به کودکی دو الی سه ساله دستور خودتان را در قالب ی جمله ی پیچیده بگوید قطعاً اون به حرف شما گوش نمیدهد حتی ممکن است مضطرب بشود.

اگه به یک کودک ده الی دوازده ساله با زبون کودکانه حرف بزنید احتمال دارد باشما  لج کند یا پرخاشگری کند تا به شما  نشان بدهد بزرگ شده

فکر کنید کودک رفتار نامناسبی را انجام داده شما هم قبلاً قانون گذاشتید در جلسه ای که کودک بوده کاملاً‌ قانون را برای کودک توضیح دادید

خب حالا کودک قانون را  شکسته چه کار کنید توی تکنیک دستور دادن ما باید اول توجه کودک را جلب بکنیم مثلاً‌ با صدا کردن اسمش خیلی محترمانه نه با داد و بیداد و پرخاش .

ادامه مطلب :

 از او می خواهیم به ما توجه کند بعد قانون را خیلی واضح درقالب جمله ی دستوری برایش بازگو می کنید مثلاً‌ بهش میگوید

“عزیزم موقع راه رفتن پاهاتو کاملاً‌ از روی زمین بلند کن” بعد به او فرصت میدهیم تا رفتار مناسب را انجام بدهد

درصورتی که کودک رفتار مناسب و جایگزین کرد ان را تشویقش می کنیم با همان تکنیک های تشویقی که قبلاً‌ گفته شد ولی اگه گوش نکرد و کار خودش را تکرار کرد پیامدهایی که توی جلسه باهم به توافق رسیده بودید ان را اجرا می کنیم

اگه فاصله ی بین رفتار نامناسب و پیامدهای تنبیهی یا جریمه ی کودک کم باشد احتمال جواب گرفتن خیلی بیشتر میشود ممکن است 

کودک نیاز داشته باشه که شما پا به پای او  مقدار تمرین بکنید عیبی ندارد وقتی دستور را دادید و احساس کردید که کودک تمرین می کند که ان کاری که درست انجام بدهد کمکش بکنید و همزمان تشویقش هم بکنید.

از دیگر تکنیک ها تنبیه کودک :

تکنیک تنبیه دیگری که می تواند به ما کمک کند و جلوی تکرار رفتار نامناسب کودکمان را بگیرد تکنیک مذاکره ی مستقیم است

این تکنیک هم برای کودکان سه ساله به بالاست و بیشتر وقتی استفاده میشود که متوجه شدیم کودک قانون را فراموش کرده از روی لجبازی برای اینکه توجه جلب کند یا هر علت دیگه ای نیست که اون رفتار و انجام میده

مثلاً‌ کودک وقتی خانه ی مادربزرگ، پدر بزرگ میره برای شب ماندن و خوابیدن پیش انها گریه می کند قانون براش گذاشتید که شب ها خانواده با هم می خوابند

یا همگی باهم خانه ی مامان بزرگ و بابابزرگ می خوابید یا همه باهم خونه ی خودتان . حواستان باشد قانون را اشتباه به او نگویید،

نگویید که حتماً‌ باید خانه ی خودمان فقط خوابید اگر شبی لازم شد که شما بیرون از خانه بخوابید انوقت کودک ازشما  می پرسد

” پس چرا دروغ گفتی” کودک بعد از یک مدت امده خانه ی مادربزرگ حالا فراموش کرده قانون و حالا اینجا باید والدین این اقدامات را انجام دهند.

جلب توجه کودک :

 قدم اول اینکه توجه کودک را جلب کنید کاری کنید که کودک تمام حواسش به شما باشد. اگه درحال بازی با چیزی است اسباب بازی را از دستش بگیرید روبه رویش بشینید و مطمئن بشوید که الآن حواسش جمع شده موضوع را به کودک بگوید

یعنی براش توضیح بدهید مشکل چیست؟

بعد جوری که کودک متوجه بشود توضیح بدهید که دوباره چرا ان رفتار اشتباه است  از او بخواهید که رفتار مناسب را انجام بدهد و با او چند بار ان رفتار را اگر لازم شد تکرار بکنید

اگه انجام داد تشویقش می کنید اگه بد قلقی کرد پیامدی که اول توی ان جلسه ی توافقی تصویب کردید که انجامش بدید و را سریعا اعمال کنید.

بی توجهی تکنیکی است که  نسبت به بقیه تکنیک هایی که تا الان گفتم برتری دارد و ین تکنیک را  برای کودک یک ساله هم می توان اجرا کرد

امّا تکنیک های دیگر را نه مثلاً‌ دستور دادن از دو سالگی بحث مستقیم از سه سالگی میتوان استفاده کرد پیامدهای منطقی که بعداً‌ گفته خواهد شد

از دو سالگی تایم اوت time out و زمان سکوت از ۱۸ ماهگی که درواقع یک و نیم سالگی قابل استفاده اند این تکنیک یعنی بی توجهی درست روی همه ی آدم ها با هر سن و سالی جواب میدهد.

ادامه تکنیک بالا :

 قطعاً‌ این تکنیک را روی همسرتان هم امتحان کردید امّا بیشتر به درد کودکان یک تا هفت ساله می خورد و کمتر به درد سن نوجوانی می خورد

وقتی کودک رفتار اشتباهی را انجام میدهد به ان مثل بقیه ی تکنیک ها اول قانون را یادآوری می کنیم همان قانونی که توی جلسه ی اول روی ان به توافق رسیدیم اگه تصحیح کرد رفتارش را تشویقش می کنیم. 

امّا اگه چندین بار ان رفتار را تکرار کرد به او بی توجهی می کنیم اگه شما مطمئنید کودک قانون را فراموش نکرده و فقط می خواهد جلب توجه کند این تکنیک بهترین کاریست که می تونید انجام بدهید .

ادامه دارد

نویسنده: فاطمه حیدری کارشناس ارشد روانشناسی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *