تشخیص اضطراب اجتماعی

تشخیص اضطراب اجتماعی :اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) که گاهی با عنوان فوبیا یا ترس اجتماعی نیز شناخته می شود؛ یک موقعیت معمول است ولی ممکن است تشخیص آن سخت باشد و یا حتی با دیگر مشکلات ذهنی اشتباه گرفته شود. شخصی که این اختلال را متحمل می شود زمانیکه که در موقعیتهای اجتماعی قرار می گیرد؛ اغلب به شدت احساس اضطراب یا ترس شدید می کند. این اختلال حتی ممکن است نشانه های فیزیکی عصبی را شامل شود نظیر لرزیدن؛ عرق کردن؛ و سرخ شدن. اگر شما یا یکی از عزیزانتان با این اختلال سرو کار دارید؛ نشانه ها و علائمی وجود دارد که می توانید آن را تشخیص دهید.

راههای شناخت اختلال 

۱. علائم و نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی را بیاموزیم.

دانستن برخی از معمول ترین نشانه ای اختلال اضطراب اجتماعی به شما کمک می کند تا بتوانید این اختلال را تشخیص دهید. افرادی که این اختلال را متحمل می شوند؛ از موقعیتهایی که در آن با افراد غریبه مواجه می شوند یا دیده میشوند و مورد امتحان دیگران قرار می گیرند؛ ترس شدیدی دارند. این موقعیتها شامل گفتگوهای عمومی؛ ارائه دادن؛ روبرو شدن با افراد جدید؛ و داشتن تعاملات اجتماعی است. کسی که اختلال اضطراب اجتماعی را تجربه می کند ممکن است در چنین موقعیتی پاسخی نظیر موارد زیر بدهد:

• تجربه اضطراب شدید
• پرهیز از قرار گرفتن در موقعیت جدید
• نشان دادن علائم فیزیکی اضطراب مانند سرخ شدن؛ لرزیدن یا حتی بالا آوردن.

۲. تفاوت بین اضطراب معمولی و اختلال اضطرای اجتماعی. همه انسانها گاهی اضطراب را تجربه می کنند. موقعیت جدید یا موقعیتی که شامل صحبت در اماکن عمومی؛ تعامل یا مشاهده شدن توسط دیگران است ممکن است مقداری اضطراب یا کمی ترس شود که این طبیعی است. این نوع اضطراب به شما کمک می کند تا برای موقعیت پیش آمده؛ آماده شوید. مشکل زمانی است که این ترس و اضطراب بر شما تسلط یابد؛ باعث ناتوانی تان شود و یا حتی منجر به این شود که شما از قرار گرفتن در آن موقعیت اجتناب کنید.

اضطراب معمولی شامل این موارد می شود: ترس از صحبت کردن یا ظاهر شدن در عموم؛ کمرویی یا خجالت در زمان ملاقات با افراد جدید یا احساس معذب بودن در شروع یک گفتگوی تازه یا یک تعامل اجتماعی جدید. اضطراب اجتماعی شامل این موارد می شود: اضطراب با درجه خیلی زیاد و به صورت افراطی و ترس از شکست. علائم جسمی مانند عرق کردن؛ لرزیدن و تنگی نفس. افکار منفی در مورد عملکرد خود؛ احساس نگرانی بیش از حد و اغراق آمیز از ترس و وحشت در هنگام مواجهه با افراد جدید. اضطراب شدید و نیاز به دوری  به هر قیمتی؛ رد کردن هرگونه دعوتی چرا که می ترسد شرمنده شود یا از طرف جمع؛ رد شود.

۳. معیارهای خطر را در اختلال اضطراب اجتماعی در نظر بگیرید. برخی از افراد به دلیل تجربیات، ژنتیک و شخصیت؛ در معرض خطر بیشتری به ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی قرار دارند. اگر شما هر یک از این عوامل خطرزا را داشته باشید، به این معنی نیست که به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا هستید، بلکه به احتمال زیاد نسبت به ابتلا به این اختلال ریسک بالاتری دارید. اگر در حال حاضر اختلال اضطراب اجتماعی دارید، آگاهی از عوامل خطر ممکن است به شما در درک آنچه ممکن است باعث آن شود؛ کمک کند:
قلدری. تحقیر یا آسیب های کودکی مانند قلدری می تواند هراس و ترس اجتماعی ایجاد کند. همچنین ، احساس عدم تناسب با همسالان ممکن است به اضطراب اجتماعی منجر شود.
عوامل ارثی. بزرگ شدن با والدینی که علائم هراس اجتماعی را دارا می باشند خود زمینه ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی را فراهم می کند. غالباً وقتی یک مراقب در موقعیت های اجتماعی با این اختلال دست و پنجه نرم می کند ، محیطی ایجاد می کند که تا از وقایع اجتماعی فاصله بگیرد و منجر به پیشرفت محدود مهارت های اجتماعی و رفتارهای اجتنابی در فرزندان می شود.
کمرویی؛ کمرویی با شخصیت یک شخص در ارتباط است و یک اختلال محسوب نمی شود، اما بسیاری از افرادی که اضطراب اجتماعی دارند نیز خجالتی هستند. ولی باید به خاطر داشته باشید که اضطراب اجتماعی بسیار شدیدتر از کمرویی “عادی” است. افرادی که فقط خجالتی هستند، به شیوه ای که افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی گرفتار هستند، رنج نمی برند.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.