چگونه رابطه طولانی مدت را ترک کنیم؟ (پارت دوم)

رابطه طولانی مدت

ثابت نگه دارید، اما دلسوز باشید.

رابطه طولانی مدت: شما می خواهید آرام، واضح و ثابت باشید، اما این بدان معنا نیست که می خواهید بی احساس باشید. به خطوط اصلی و پیام خود پایبند باشید، اما همچنین دردی را که ایجاد کرده اید و آنچه طرف مقابل احساس می کند، بپذیرید. شما به طور کلی نیازی به انجام کاری ندارید جز اینکه بگویید: “می دانم که این برای شما سخت است، که دوست دارید همه چیز متفاوت باشد و تغییر کند، و متاسفم که این برای شما بسیار دردناک است.” خود تصدیق می تواند برای دیگری آرامش بخش باشد. با نشان دادن همدلی، در عین حال که مسئولیت اعمال خود را بر عهده می گیرید و شفاف و قاطع هستید، با دلسوزی واقعیت وضعیت را تأیید می کنید.

برای بدترین سناریوهای خود برنامه ای داشته باشید.

حتی با تمام وضوح و استحکام شما، اضطراب شما می‌تواند انواع بدترین سناریوها را برانگیزد: اگر او_____ را انجام دهد چه؟ او_____ می کند؟ این می تواند ترس ایجاد کند که شما را در شب بیدار نگه می دارد.

با ترسیم یک برنامه بازی برای هر یک از این بدترین موقعیت ها، آنها را کنار بگذارید. به‌عنوان مثال، دریابید که اگر به شما اجازه دیدن بچه‌ها را ندهند، در محل کارتان حاضر شوید، یا اگر به دوستان یا خانواده‌تان بدگویی کنند، چه کاری می‌توانید انجام دهید یا می‌خواهید انجام دهید. ممکن است لازم باشد در مورد گزینه های مناسب یا مراحل بعدی تحقیق کنید. ممکن است بخواهید با یک وکیل مشورت کنید. چیزی که نمی خواهید این است که کاری انجام ندهید، برنامه ای نداشته باشید. این فقط شما را در حالت ترس نگه می دارد و باعث می شود احساس کنید قربانی اعمال و واکنش های احتمالی طرف مقابل هستید.

با بچه ها صحبت کنید.

در حالت ایده‌آل، هر دوی شما می‌خواهید با بچه‌ها بنشینید و با آرامش به آن‌ها اطلاع دهید که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. اگر این امکان پذیر نیست، بهترین کاری را که می توانید انجام دهید. شما باید چند روز قبل از هر گونه نقل مکان به بچه ها اطلاع دهید. این به آنها زمان می‌دهد تا آنچه را که می‌گویید پردازش کنند و فضایی برای پرسیدن سؤالات بعدی فراهم کنند. اگر زمان ترک را خیلی طولانی کنید، کودکان خردسال فکر خواهند کرد که این اتفاق نخواهد افتاد. بچه های بزرگتر در تمام مدت مضطرب هستند و منتظر می مانند تا کفش دیگر بیفتد.

به بچه ها چه بگوییم؟ بدیهی است که هر چیزی که شما بگویید باعث غم و اندوه آنها خواهد شد که آنها باید با گذشت زمان از پس آن برآیند. اما از آنجایی که دنیای آنها کوچکتر و ملموس تر است، آنچه که بچه ها معمولاً بیشتر باید در مورد آن بدانند این است که اکنون که شما با هم نیستید چه چیزی در دنیای من تغییر خواهد کرد. تا آنجایی که با جزئیات می‌دانید نقشه‌برداری کنید – که بله، آنها در همان مدرسه می‌مانند، آخر هفته را با پدرشان می‌گذرانند و غیره.

از دادن جزئیات مشکلات بزرگسالان خود به آنها خودداری کنید. بگویید این تقصیر آنها نیست، اینها مشکلات بزرگسالان و تصمیمات بزرگسالان است. و اگرچه همه چیز در حال تغییر است، بله، این برای مدتی سخت خواهد بود، اما شما در بالای آن هستید، آماده و می توانید هم از آنها مراقبت کنید و هم به آنها کمک کنید. بگذارید بدانند که آنها مسئول تعمیر خانواده نیستند، که نیازی به نگرانی یا مراقبت از شما یا والدین دیگر ندارند.

کار کردن خطوط

خانواده، دوستان و همکاران طبیعتاً از شما می پرسند چه اتفاقی افتاده است. از قبل تصمیم بگیرید که با چه کسی و چه چیزی می خواهید به اشتراک بگذارید. برای کسانی که خارج از دایره صمیمی شما هستند، برخی از خطوط را تنظیم کنید تا در یک مهمانی اداری با سؤالات و تلاش برای فکر کردن در کنار خود نباشید.

مشاوره را در نظر بگیرید.

یک محیط مشاوره با یک متخصص بهداشت روان یا یک وزیر می تواند مکانی امن برای گره گشایی، گفتگوهای عمیق تر در مورد رابطه، اطمینان از شنیدن پیام های شما توسط طرف مقابل، دریافت مشاوره در مورد مدیریت کودکان و غیره فراهم کند.

با این اوصاف، قبل از اینکه در جلسه بنشینید، با طرف مقابل مشخص کنید که تمرکز و هدف مشاوره چیست – برای مثال، نه اینکه روی رابطه کار کنید، بلکه یک مکان امن برای روشن شدن آنچه آشکار می شود و چرا; یا مکانی برای کشف بهترین نحوه حمایت از کودکان؛ یا مکانی برای بررسی چگونگی جدایی و/یا وضعیت فعلی رابطه داشته باشید.

انتظار داشته باشید که احساسات شما تغییر کند.

حتی اگر پیام‌ها و نکات اصلی شما واضح باشد، انتظار داشته باشید که شما نیز برای مدتی در یک ترن هوایی عاطفی باشید، زیرا شما نیز غمگین هستید. حتی اگر رابطه وحشتناکی بود، باز هم غم و اندوه وجود دارد، زیرا اندوه یک عنصر طبیعی از گره گشایی و پایان دادن به روند است، زیرا هنوز هم ضرری است که باید آن را حل کنید. بنابراین، انتظار داشته باشید که امواج افکار دوم، پشیمانی و تنهایی را تجربه کنید. این طبیعی است.

دریافت پشتیبانی.

این یک نقطه گذار بزرگ در زندگی شما است، مرحله ای که انجام آن به تنهایی دشوار است. قبل از بیرون آمدن از در، از قبل افرادی را که احساس می کنید برای حمایت به آنها مراجعه می کنید، صف بکشید. و اگر به هر دلیلی فاقد این حمایت ها هستید، مشاوره فردی را در نظر بگیرید تا به شما در عبور از این دوران کمک کند.

هیچ راهی برای جلوگیری از استرسی که این تغییرات ایجاد می کند وجود ندارد، اما هدف اصلی شما این است که واضح، ثابت، و تا آنجا که می توانید آرام و دلسوز باشید.

این بهترین کاری است که می توانید انجام دهید.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.