پسر ۱۶ ساله ام دبیرستان تیز هوشان درس میخواند اهمیت درس را در سرنوشت اینده اش میداند ولی به سختی مدرسه میرود
پسرم کلاس دهم است معلمان و مدرسه سابقش را دوست داشت نمرات عالی بودولی امسال علم و سواد معلمین را قبول دارد ولی اشتیاق و انگیزه ای برای رفتن سر کلاس ندارد .از شهر زنجان مزاحم مبشوم یکبا با مشاور بیرون از مدرسه جلسه گداشتبم البته تحصیلی نبود.من پزشکم و ار مدیران دانشگاه و پدرش پرستار مشکل خانواده هم نداریم
سلام خانم دکتر عزیز
باتوجه به سطح بالای علمی خانواده و اینکه میفرمایید که پسرتان هم در تیزهوشان مشغول تحصیل میباشد و اخیرا دچار بی انگیزگی شده است به نظر میرسد کمالگرایی ، شما و مدرسه موجب ایجاد از دست دادن اشتیاق پسرتان شده است چرا که در خیلی مواقع نظارت سختگیرانه شما و اینکه ممکن است شاید پسرتان دائما در حال رقابت با همکلاسیانش و برآورده کردن توقعات مادر و پدر کمالگرایش میباشد ،ایشان رو دچار اضطراب و دست کشیدن از تحقق رویاهایش وادار کرده است …هرچند این یک احتمال است و پاسخ به این سوال بدون بررسی همه مسایل موجود ، سوابق خانوادگی ، سرشت وغیره ، پاسخی غیر حرفه ای خواهد بود در ادامه توجه شما را به تعریف کمالگرایی جلب مینمایم:
افراد کمالگرا و بهینه نگر
افرادی که همیشه به دنبال بینقصترین و عالیترینها هستند و به محض اینکه متوجه شوند رسیدن به نمره بیست برایشان ممکن نیست سرجلسه امتحان شرکت نمیکنند،
البته عالی بودن و بهترینها را خواستن نه تنها بد نیست بلکه برای کسی که میخواهد والا باشد یک ضرورت است.
اما اینکه انسان به خاطر بینقص بودن بخش زیادی از اعتبار و زحمت و عمر و هزینه خود و اطرافیانش را قربانی کند، این نشاندهنده وجود مشکلی عمیق در بخش شناختی وجود فرد است و میتواند ضرر و زیان فراوانی را برای او و اطرافیانش به ارمغان آورد.
بهینه نگر یعنی ضمن درک واقعیت سعی میکنند بهترین نتیجه را از منابع موجود بدست آورند. ”
پریسا بیاتی/ روانشناس کودک و نوجوان
درمانگر مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا
Review