هر آنچه که نیاز است در مورد درک بی اشتهایی عصبی غیر معمول بدانید (پارت اول).

بی اشتهایی عصبی غیر معمول

بی اشتهایی عصبی غیر معمول: در اینجا ویژگی ها و استراتژی های کلیدی برای مقابله با این اختلال خوردن آورده شده است.

بی اشتهایی عصبی آتیپیک (AN) یک دسته جدید تشخیصی اختلال خوردن است.

در این اختلال، معیارهای AN برآورده می شود، اما فرد با وجود کاهش وزن قابل توجه، کم وزن نیست.

افراد مبتلا به AN غیر معمول علائم روانی و عوارض جسمی مشابهی را نشان می دهند.

افراد مبتلا به AN غیر معمول نیاز به کمک دارند تا به وزن طبیعی بدن خود برسند.

سابقه وزن بالاتر در افرادی که به دنبال درمان اختلالات خوردن هستند، رایج است. در میان این افراد، گروه بزرگی با بی اشتهایی عصبی غیر معمول (AN) تشخیص داده می شود. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)  این دسته بندی تشخیصی جدید را در سال ۲۰۱۳ برای افرادی معرفی کرد که تمام معیارهای AN را برآورده می کردند، به جز اینکه علیرغم کاهش وزن قابل توجه، وزن آنها در محدوده طبیعی یا بالاتر است.

در ۱۰ سال گذشته چندین مطالعه در مورد AN غیر معمول منتشر شده است. اکنون ما شناخت بهتری از ویژگی‌های بالینی آن داریم که در بخش‌های بعدی خلاصه می‌کنم (برای اطلاعات بیشتر، می‌توانید مرور اخیر منتشر شده در مجله بین‌المللی اختلالات خوردن را بخوانید)، همراه با چند استراتژی جدید که توسط تقویت‌کننده‌های شناختی استفاده می‌شود. رفتار درمانی (CBT-E) برای رفع این اختلال خوردن.

اپیدمیولوژی، جنسیت، و نژاد/قومیت

یک بررسی اخیر به این نتیجه رسید که اگرچه بی اشتهایی عصبی غیر معمول بیشتر از AN در جوامع به نظر می رسد، افراد کمتری با این اختلال به خدمات بالینی اختلال خوردن ارجاع و پذیرش می شوند. عواملی که به این اختلاف کمک می کنند عبارتند از: سوگیری در برابر شناسایی مشکلات غذایی محدود کننده در افراد کم وزن و مشکلات در ارزیابی آنچه که “کاهش وزن قابل توجه” را تشکیل می دهد (به زیر مراجعه کنید).

مطالعات موجود همچنین نشان می دهد که نسبت قابل توجهی از مردان و افراد غیرسفید پوست نسبت به افراد مبتلا به AN غیر معمول از AN رنج می برند.

کاهش قابل توجه وزن و وزن بدن

با کمال تعجب، اکثر مطالعات در مورد AN غیر معمول، تعریفی از کاهش وزن را گزارش نکردند. با این حال، حداقل ۱۰ درصد کاهش وزن یا بیشتر، رایج ترین آستانه مورد استفاده بود، اگرچه مطالعه ای که رابطه بین سه درجه کاهش وزن (۵ درصد، ۱۰ درصد و ۱۵ درصد) را بررسی کرد، به این نتیجه رسید که حتی کاهش وزن ۵ درصد هم ارتباطی دارد. با افزایش آسیب شناسی روانی و پریشانی در مقایسه با گروه شاهد. علاوه بر این، هیچ مطالعه ای اطلاعات دقیقی در مورد دوره زمانی کاهش وزن ارائه نکرد. این اطلاعات کاربرد بالینی زیادی دارد زیرا سرعت کاهش وزن با افزایش خطر عوارض پزشکی همراه است. علاوه بر این، افراد مبتلا به AN غیر معمول نیز بیشتر از افراد مبتلا به AN دارای سابقه وزن بالاتر و حداکثر شاخص توده بدنی (BMI) هستند.

علائم روانی

داده های موجود نشان می دهد که شدت علائم اختلال خوردن (به عنوان مثال، مشغولیت به خوردن، شکل، وزن، محدودیت غذایی) به اندازه افراد مبتلا به AN است. در مقابل، سطوح اضطراب و افسردگی مشابه هستند.

با این حال، افراد مبتلا به بی اشتهایی غیر معمول، از آنجایی که در دوران کودکی وزن بیشتری را تجربه کرده اند (و اذیت کردن بر اساس وزن) و وزن بالاتری نسبت به افراد مبتلا به AN دارند، بیشتر احتمال دارد که انگ وزن را تجربه کنند (یعنی نگرش های منفی و باورهای آشکار شامل کلیشه ها، طرد و تعصب نسبت به افرادی که وزن بدنشان بالاتر است) در محیط های مراقبت های بهداشتی و توسط ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی (به عنوان مثال، پزشکان اطفال، ارائه دهندگان مراقبت های اولیه، متخصصان اختلال خوردن).

برخی از مطالعات نشان داده‌اند که انگ وزن، زمانی که درونی شود (یعنی نگرش‌های انگ خودگردان افراد بر اساس کلیشه‌های اجتماعی در مورد وضعیت وزن درک شده‌شان)، می‌تواند خودارزیابی مرکزی پایین‌تری را پیش‌بینی کند، که به نوبه خود افسردگی و اضطراب بیشتر، رفتارهای ناسازگار غذایی را پیش‌بینی می‌کند. ، کاهش سلامت جهانی و استفاده بیشتر از مراقبت های بهداشتی. علاوه بر این، انگ وزن در مراقبت های بهداشتی به نظر می رسد یک عامل خطر و نگهدارنده رفتارهای اختلال خوردن باشد. تأثیر منفی بر درمان اختلالات خوردن، تأخیر در مراقبت و ایجاد محیط ها و رویکردهای درمانی ناکافی و بی اعتمادی به متخصصان مراقبت های بهداشتی دارد.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.