نگران پرخوری فرزندتان هستید؟ در این مطلب چندین نکته مرتبط وجود دارد.

پرخوری فرزند

پرخوری فرزند: آموزش دادن کلید خاموش به کودک می تواند از عادت به پرخوری جلوگیری کند.

وقتی صحبت از ویژگی‌های شخصیتی به میان می‌آید، هیچ چیز مانند داشتن بچه‌ها برای تقویت بخش طبیعت بحث پرورش وجود ندارد. چیزهایی مانند رنگ مو و چشم را فراموش کنید. هر پدر و مادری که بیش از یک فرزند داشته باشد می داند که شخصیت و خلق و خوی آنها از همان روز اول چقدر متفاوت و منحصر به فرد است.

من این را به چیزی که فرزند شما “شخصیت غذایی” می نامم گسترش می دهم. به ندرت پیش می‌آید که در یک خانواده بچه‌هایی وجود داشته باشند که همه سبک‌های غذایی مشابهی داشته باشند. اغلب اوقات، از والدین، از جمله خود من، می‌شنوم که درباره داشتن فرزندی صحبت می‌کنند که نسبتاً گزنده غذا می‌خورد و به راحتی این کار را متوقف می‌کند، در حالی که بچه‌های زیادی هستند که در توقف کردن مشکل دارند.

من به این بچه‌ها می‌گویم «مشکل‌های انتقالی» و «مطلبان غذا». از زمانی که این اصطلاح را برای شش سبک غذاخوری که در کتابم درباره آنها می نویسم ابداع کردم، متوجه شدم که برخی از بچه ها فقط نمی گویند: “بیشتر، بیشتر!” زیرا آنها با انتقال مشکل دارند، اما احتمالاً به این دلیل که کام خوبی دارند و عاشق تحریک مزه ها، بوها و احساسات غذا هستند!

به زمانی فکر می کنم که فرزند وسط من در حال خوردن کاسه ها و کاسه های غلات بود، با بزرگترین لبخند بر لب و تمام مدت زمزمه می کرد. باید به او یاد می‌دادم که چگونه کلید «خاموش» را با صبر کردن و بررسی مجدد با بدنش ۲۰ دقیقه بعد باز کند. این برعکس Picky Eater است: بچه هایی که کام و حواسشان تا زمانی که بزرگتر شوند رشد نمی کند. (اگر اصلاً، برخی از بزرگسالان هستند که هنوز هم ریزه خوار هستند، و نه آن “در” غذا.)

انتقال‌دهنده‌های مشکل چنان تحت تأثیر ذائقه‌ها و احساسات قرار می‌گیرند. ” زمانی که سیگنال را می شنوند و می ایستند، معمولاً پر می شوند. این روش غذا خوردن به مرور زمان می تواند به عادت تبدیل شود، زیرا سرنخ احساس “تمام” و توقف غذا خوردن پس از مقادیر بیشتر ایجاد می شود. نتیجه واضح می تواند مشکلات وزن باشد که مشکلات دیگری را ایجاد می کند.

والدین می‌توانند نگران این باشند که چگونه می‌توانند بدون ایجاد احساسات بد و جنگ قدرت، یا در بدترین حالت، اختلال خوردن، با این موضوع کنار بیایند. (اگرچه والدین، شما می توانید خود را از این موضوع رها کنید – ایجاد یک اختلال خوردن واقعی بیش از این طول می کشد؛ شاید برخی اختلالات غذا خوردن، اما نه یک اختلال خوردن کامل.)

بنابراین برای اینکه به “غذاها” خود ابزارهایی برای جلوگیری از ایجاد مشکلات بدهید، در اینجا چند نکته وجود دارد:

لذت ببرید و به کودک خود نشان دهید که دوست دارید چقدر غذا و مزه را دوست دارد. این را جشن بگیرید

به آنها بیاموزید که آنها “متخصص بدن” خودشان هستند و این مسئولیت آنهاست که به بهترین “کارآگاه بدن” ممکن تبدیل شوند.

این به این معنی است که با دقت به شکم خود برای سیگنالی که کارشان تمام شده یا سیر است گوش دهید. به آنها آموزش دهید که برخی از بدنها برای ارسال سیگنال بیشتر طول می کشد. این فقط می تواند یک زمزمه بعد از یک کاسه غلات باشد، اما آنها باید ۲۰ دقیقه صبر کنند تا آن را خوب بشنوند.

در حالی که منتظر هستند، اجازه دهید با شما فعالیتی مانند تمیز کردن میز یا شستن ظرف ها را انجام دهند.

اگر آنها بیشتر می خواهند، غذای خود را روی میز بگذارید تا بدانند که به آن دسترسی دارند و اگر بدنشان به آنها گفت که هنوز واقعاً گرسنه هستند، می توانند آن را بخورند. (از جنگ قدرت اجتناب می کند.)

 به آنها بیاموزید که چگونه به بدن خود گوش دهند.

به درجه بندی گرسنگی/سیری در مقیاس ۱ تا ۷، از «گرسنگی» تا «پرشده» فکر کنید. به آنها کمک کنید تا با دقت گوش کنند، وقتی گرسنه هستند غذا بخورند و وقتی کارشان تمام شد یا سیر شدند دست از کار بکشند.

برخی از غذاها هستند که می توانند زبان و دهان شما را به حدی تحریک کنند که چرخاندن کلید خاموش را دشوار می کند.

مقاومت در برابر برخی از غذاهای شور یا شیرین، بسته به کام شما، سخت است. این تفاوت را به فرزندتان بیاموزید، و اینکه دهان و کام او ممکن است به سادگی به مغزش بگوید: «بیشتر! بیشتر!” این به نوعی شبیه یک مهمانی است که در دهان شما اتفاق می افتد، و اجازه دهید با آن روبرو شویم: چه کسی دوست دارد مهمانی را متوقف کند؟!

آموزش «ایست کردن و صبر کردن» به بچه ها بخشی از یک آموزش مهارتی است که می تواند از بروز مشکلات خوردن جلوگیری کند و به آنها منبعی برای رشد رابطه آنها با غذا بدهد که می تواند مادام العمر باشد.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.