ویژگی های جامع خانواده سالم

خانواده سالم

خانواده سالم: در حالی که هر خانواده متفاوت است، برخی از عناصر مشترک وجود دارد که می تواند به یک محیط خانواده سالم کمک کند.

احترام گذاشتن به عقاید و نیازهای شخصی و همچنین احترام گذاشتن، همگی بخشی از سیستم خانواده سالم است.

در انزوا، یک یا چند مورد از این ویژگی ها که عضوی از خانواده شما نیستند، به خودی خود ناکارآمد نیستند.

هر زمان که آموزش هایی را برگزار می کنم یا شروع به کار با مراجعانی می کنم که سفر خود را برای بهبودی از آسیب های خانوادگی آغاز می کنند، دوست دارم برخی از ویژگی های اساسی خانواده های سالم را مرور کنم. اگر ما ندانیم چه چیزی سالم است، تشخیص اینکه چه چیزی ناسالم است دشوار است.

شناسایی اینها ممکن است آسان به نظر برسد، اما در حقیقت، بسیاری از ما از چه چیزی یک خانواده را سالم یا عادی می‌کند، بی‌اطلاع هستیم. کلماتی مانند “سالم” یا “ناسالم” بسیار رایج شده اند، اما تعداد کمی از ما می توانیم ویژگی های لازم برای استفاده از این کلمات را در رابطه با خانواده ها توصیف کنیم. بنابراین، من بر روی این شش مورد تمرکز می‌کنم تا یک درک اساسی از آن ایجاد کنم.

در اینجا شش ویژگی مشترک خانواده ها یا سیستم های اجتماعی سالم آورده شده است:

۱٫ رعایت مرزهای عاطفی و جسمی سالم.

کودکان و سایر اعضای خانواده حریم خصوصی دارند و همه اعضا آن را درک کرده و به آن احترام می گذارند. در خانواده های سالم، والدین بیشتر کارهای عاطفی را با فرزندان خود با الگوبرداری از همدلی، خودکنترلی و رفتارهای مناسب در پاسخ به هیجانات یا استرس انجام می دهند. نقش کودکان یادگیری است.

۲٫ دیدن هر یک از اعضای خانواده به عنوان یک فرد با نظر شخصی.

همه اجازه دارند نظر داشته باشند و همه اعضای خانواده باید به آن نظرات احترام بگذارند و اجازه دهند تا زمانی که محترمانه هستند، حتی اگر بزرگسالان تصمیم نهایی را بگیرند. در خانواده هایی که فضای کمی برای نظرات متفاوت وجود دارد، معمولاً کودکان به بزرگسالانی تبدیل می شوند که نمی دانند چه کسانی هستند. وقتی همیشه به شما یاد می دهند که چگونه و به چه چیزی فکر کنید، طبیعی است که ندانید چگونه این کار را برای خودتان انجام دهید.

۳٫ تنظیم قوانین و انتظارات منصفانه و متناسب با سن.

همه خانواده‌ها قوانینی دارند و یافتن خانه‌هایی با مجموعه‌های مختلف طبیعی است، اما قوانینی که ناسازگار هستند یا متناسب با سن نیستند، محیطی از سردرگمی و هرج و مرج ایجاد می‌کنند. کودکان هنوز در حال رشد و یادگیری هستند، بنابراین انتظارات یک مراقب از آنها نباید با انتظارات آنها از خود یا سایر بزرگسالان یکسان باشد.

۴٫ برآوردن نیازهای هر فرد به طور مناسب.

همه اعضا به فکر سلامتی و رفاه دیگران هستند، اما به روشی متناسب با سن. والدین از فرزندان مراقبت عاطفی می کنند. نه برعکس سایر اعضا نیز تا آنجا که می توانند به دنبال رفع نیازهای دیگر اعضای خانواده خود هستند.

۵٫ همه اعضای خانواده احساس امنیت و آرامش می کنند.

کودکان در خانواده های سالم از یادگیری، رشد و اشتباه کردن احساس امنیت می کنند. آنها درک درستی از اشتباهات دارند و درک می کنند که امنیت یا ایمنی آنها را به چالش نمی کشند یا تهدید نمی کنند. عشق بی قید و شرط است.

۶٫ انتظار اشتباهات و بخشیدن آنها به شیوه ای سالم.

اعضای خانواده درک می کنند که همه ما انسان هایی هستیم که در حال یادگیری و رشد هستیم. تعارض به شیوه ای مناسب و ایمن مدیریت می شود و بزرگسالان راه های مناسبی را برای مدیریت اختلافات و اختلافات الگوبرداری می کنند. این خانواده ها به جای شرمساری از مردم، اشتباهات را برای درک و بهبود آنها بررسی می کنند. کودکان می‌دانند که به‌خاطر رفتار غیرقابل قبول تنبیه می‌شوند، اما به‌جای اینکه سال‌ها بعد در مقابل خود نگه داشته شوند، به‌خاطر مرتکب شدن اشتباه نیز بخشیده می‌شوند.

لحظه ای به تاریخچه خانوادگی خود فکر کنید و اگر یکی از ویژگی های فوق را به خاطر دارید. اغلب، افرادی که آسیب های خانوادگی را تجربه کرده اند، این تجربیات را نخواهند داشت. این فهرست فقط می‌تواند به شما ایده بدهد و اگر هیچ یک از آنها در خانه شما اتفاق نیفتاده باشد، ممکن است نشانه‌ای از ناسالم بودن اوضاع باشد.

به طور مجزا، یک یا چند مورد از ویژگی های فوق که جزء خانواده اصلی شما نیستند، به خودی خود ناکارآمد نیستند. برای مثال، خانواده‌های مختلف ممکن است ایده‌های متفاوتی در مورد اینکه آیا و چگونه کودکان می‌توانند نظرات خود را بر اساس پویایی‌های فردی خانواده، مانند فرهنگ، نسل و سایر عوامل بیان کنند، داشته باشند. لازم نیست همه موارد فوق با هم وجود داشته باشند تا یک خانواده سالم باشد.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.