روان درمانی برای افسردگی

روان درمانی برای افسردگی چه می کند؟ داروها می توانند علائم افسردگی را تسکین دهند، اما افسردگی را درمان نمی کنند.

افسردگی اساسی توسط عوامل متعددی از جمله راه‌های واکنش به استرس و واکنش به تجربیات و افکار منفی ایجاد می‌شود. هدف روان درمانی ریشه های افسردگی، روش هایی است که افراد افکار و احساسات خود را پردازش می کنند. روان درمانی به افراد کمک می کند تا باورها، احساسات و افکاری را که به افسردگی آنها کمک می کند درک کنند.

این به افراد کمک می کند تا مشکلاتی را که باعث افسردگی آنها می شود یا در تداوم آن کمک می کند شناسایی کنند. درمان، افراد را به سمت بازگرداندن منابع لذت در زندگی هدایت می کند و به آنها کمک می کند تا حس کنترل را دوباره به دست آورند.

و به افراد کمک می کند تا راهبردهای مقابله ای موثری را توسعه دهند که نه تنها در تسکین یک دوره فعلی افسردگی بلکه در پیشگیری از افسردگی در آینده مهم است.

در درمان شناختی رفتاری (CBT)، درمانگر به طور فعال به بیماران کمک می کند تا الگوهای فکری منفی را که به خلق و خوی افسرده آنها کمک می کند، شناسایی و به چالش بکشند.درمانگر همچنین به بیماران کمک می‌کند تا آنچه را که برایشان اتفاق می‌افتد تشریح کنند، زمانی که احساس می‌کنند از نظر عاطفی تحت تأثیر رویدادهای بیرونی یا افکار خود قرار می‌گیرند، و به طور مشترک استراتژی‌هایی – از مدیتیشن گرفته تا قالب‌بندی مجدد افکارشان – را که در چنین موقعیت‌هایی کمک می‌کنند، بررسی می‌کند. مطالعات نشان می دهد که مزایای CBT را می توان در ۱۲ تا ۱۶ هفته جلسات هفتگی در مطب یک درمانگر مشاهده کرد.

CBT به ویژه در پیشگیری از عود افسردگی خوب است.

داروهای ضد افسردگی چگونه عمل می کنند؟

در مغز، سیگنال‌های الکتریکی پیام‌ها را از سلول عصبی به سلول عصبی سرعت می‌بخشند، اما توسط سیگنال‌های شیمیایی در سراسر شکاف کوچک بین سلول‌های عصبی منتقل می‌شوند. داروهای ضد افسردگی بر انتقال دهنده های عصبی مانند نوراپی نفرین، سروتونین، دوپامین و سایر مواد شیمیایی که به دسته ای از مواد شیمیایی معروف به مونوآمین ها تعلق دارند، تأثیر می گذارد.

داروهای ضد افسردگی مانند SSRI (مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین، که شناخته شده ترین آنها Prozac است) می توانند انتقال دهنده های عصبی را افزایش یا کاهش دهند، به عنوان انتقال دهنده های عصبی جایگزین عمل کنند، یا گیرنده هایی را که مواد شیمیایی عصبی به آنها متصل می شوند، تنظیم کنند.

در حالی که این تغییرات ممکن است به اثرات داروهای ضد افسردگی کمک کند، اما منبع اصلی بهبود در نظر گرفته نمی شوند. دلیل آن این است که این تغییرات فورا اتفاق می‌افتد، اما داروها می‌توانند شش هفته یا بیشتر طول بکشد تا علائم را تسکین دهند.

محققان بر این باورند که این تاخیر زمانی به دلیل ایجاد اتصالات جدید سلول های عصبی-نوروپلاستیسیته- است که راه را برای انعطاف پذیری ذهنی و رفتاری هموار می کند.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.