نوجوانPage 2

من دختری تک فرزند هستم و با این وجود که نک فرزندم باید توجه زیادی هم به من شود ولی این گونه نیست از نظر خانوادگی پدرم که از صبح تا شب به سر کار می‌رود و وقتی هم برمی گرده درجا بعد خوردن شامل میره رو تختش میخوابه و حتی شب بخیر هم نمی گه و و ازمان کودکی تا به الان که سن دارم یادم نیست بابام یه شب بیاد پیشم و ازم بپرسه دخترم امروز چطور بود خوب ، بد بود و این که اصلا هم از مسافرت خوشش نمی یاد و من تا به الان به غیر از تهران و رفتن به خونه خالم اونم به اصرار خودم جایی دیگه نرفتم و دوستان زیادی هم ندارم و فقط بدونه دوست صمیمی دارم که اونم چند وقته با هام سرد شده و اونم یه دوست بهتر و لایق تر از من پیدا کرده و این که مادرم خیلی با بابام فرق داره ولی همه چیز رو از من پنهان میکنن حتی بچه دار شدنشون ……
خلاصه مامدرم همش اصرار داره درسته بخون تا به یه جایی برسی و من به غیر از درس خوندن توی هیچ ورزش و هنری استعداد ندارم و چند وقته به طور ناگهانی و پشت سر هم تو رختخوابم گریه می‌کنم به حدی که شبا آرزو می‌کنم صبح نشن و با خانواده پردیمم هم اصلا ارتباط نداریم و با هم خوب نیستیم ممنون میشم من رو راهنمایی کنین و چند ماهه تصمیم گرفتم دیگه مثله قبل درس نخوندم و آشتی‌ام به درس خوندن به شدت کم شده است