مشاوره در مورد ازدواج

سلام
مدتی است فردی به خواستگاری من آمده است. با کسب اجازه ی خانواده ایشان از خانواده ی ما، به دلیل تفاوت محل زندگی اوایل جلسات به صورت تلفنی و دو جلسه در اواخر به صورت اسکایپی انجام شده. طرف مقابل اوایل که با توجه به موقعیت خانوادگیم تصور بالاتری از من داشتند خواسته های دیگری بیان میکردند و اواخر از همه چیز کوتاه آمدند. کلا من هر عیب بدی که از خودم بیان میکردم ایشان انعطاف به خرج میدادند. من سه بار جواب منفی دادم ولی نحوه بیان دلیل در دو بار اول از طرف من اینگونه بود که ویژگی که در ایده‌آل ایشان هست در من نیست و ایشان هم متواضعانه دوباره ابراز تمایل برای ادامه آشنایی می‌کردند. در جلسه آخر که دیگر مطمئن بودم باز به ایشان جواب منفی دادم. دلیلم این بود که از نظر ظاهری من از ایشان قدم بلندتر است، همچنین مجموع ویژگی‌های ایشان که احساسی‌تر از من هستند و احساس ترس و عدم اعتماد به نفس در وجودشان است به علاوه ویژگی‌های ظاهری باعث شد که نتیجه بگیرم جوابم قاطعانه منفی است. به علاوه من در حالت عادی از آدم‌های دیگر کمی کندترم و ایشان برعکس بسیار سریع و باهوش هستند همچنین به گفته خودشان عجول و زودرنج. در واقع از نظر روانی نمیتوانم ایشان را به عنوان تکیه گاه محکم ببینم. از همه ی اینها که بگذریم تفاوت محل زندگی خودش چالشی است برای من. حالا مشکل اینجاست که ایشان دچار وابستگی عاطفی شده‌اند. البته به نظرم اگر صادق باشند از تصورات خودشان خوششان آمده است نه من واقعی. در واقع پس از جلسه پنجم که جواب منفی دادم ایشان با اجازه از پدرم دوباره تماس تلفنی گرفتند و دلایل جواب رد را پرسیدند و در پایان به من که راضی به ادامه ی آشنایی شدم گفتند که دارند جدی به این مسئله فکر میکنند. اما متاسفانه من اشتباه کردم و موضوع را جدی نگرفتم. در جلسه ی آخر هم که نمیدانستم چطور دلایلم را بیان کنم فکر میکنم به غرورشان شاید برخورده باشد. گفتم یکی از عوامل ظاهر است و در کنار ویژگی‌های دیگر در مجموع جوابم منفی شده است. البته این را هم گفتم که چیزهایی که من گفتم چیز خاصی نبوده و به نظرم خوب نگشته اند و شاید قسمت واقعی بهتری داشته باشند. من نگران عواقب اشتباه خودم هستم مخصوصا که ایشان بسیار تنها هستند. الان دوباره واسطه فرستاده اند که تاییدشان کنند و دوباره به خواستگاری بیایند. گویا افسرده شده اند. یک راهی که به ذهنم میرسد این است که پس از یک فاصله ی دو- سه هفته ای من تنها پیش مشاور بروم و دلایلم را بگویم و بعد مشاور دلایل عدم تناسب را به ایشان انتقال دهند، به نظر شما چاره چیست؟

قطعا هر کس معیارهایی برای انتخاب همسر داره که یکی از اونها جنبه های ظاهریست که در کنار ویژگی های اخلاقی و روانی در رضایت زناشویی اثرگزاره . این که شما فرد مورد نظر رو در مجموع برای خودتون مناسب نمیبینید به خودی خود مسئولیتی رو متوجه شما نمیکنه اما این که بابتش احساس تقصیر و گناه دارید موضوعیه که نیاز به بررسی بیشتر داره قطعا یک روانشناس میتونه در پیدا کردن تعارض موجود به شما کمک کنه

شیما حاجی شفیعی ، روانشناس و درمانگر مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا 

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *