بررسی ابعاد روان شناختی روابط عاشقانه در فرزندان بزرگسال والدین خودشیفته

والدین خودشیفته

والدین خودشیفته: تحقیقات چهار موضوع کلیدی را برای فرزندان بزرگسال در مسیر عشق و صمیمیت پیدا می کند.

بزرگ شدن با والدین خودشیفته می تواند اثرات منفی بلندمدتی بر سایر روابط فرزندان در آینده داشته باشد. وغیرعادی نیست که با یک شریک زندگی در الگوهای ناکارآمد مشابهی قرار بگیرید.

همچنین ممکن است برای یک والدین خودشیفته رها کردن و پذیرش اینکه فرزندشان اکنون بالغ شده است مشکل باشد.

بزرگ شدن با والدین خودشیفته می تواند عواقبی داشته باشد که تا آخر عمر باقی بماند. خودشیفتگی یک ویژگی شخصیتی است که با بزرگ نمایی، خود جذبی، استحقاق و نیاز به تحسین مشخص می شود. پس تعجب آور نیست که فرزندان بزرگسال خودشیفته والدین خود را به شدت انتقادی تجربه می کردند، آنها را از دوستان جدا می کردند، آنها را از جشن ها و سرگرمی ها کنار می گذاشتند، و با بی توجهی آنها را از دوران کودکی محروم می کردند. علاوه بر این، فرزندان خودشیفته اغلب در طول دوره رشد خود با اضطراب و افسردگی دست و پنجه نرم می کنند.

اما فرزندان بزرگسال والدین خودشیفته چگونه روابط عاشقانه را تجربه می کنند؟

این سوال اصلی مطالعه ای بود که توسط مینا لیونز، دانشمند رفتارشناسی تکاملی در دانشگاه جان مورز لیورپول در بریتانیا انجام شد.

برای بررسی این تحقیق، دکتر لیون و تیمش پست‌هایی را در Reddit، انجمن گفتگوی آنلاین، جستجو کردند که در آن فرزندان بزرگسال والدین خودشیفته به طور خاص تجربیات شخصی خود را در روابط عاشقانه در زیر Reddits مربوطه بحث می‌کردند. از آنجا، آنها پست ها را برای مضامین تجزیه و تحلیل کردند.

نتایج قابل توجه بود. این تحلیل‌ها چهار مضمون را ایجاد کردند و تأکید کردند که چگونه بزرگ شدن با خودشیفتگی والدین می‌تواند چالش‌ها و پیروزی‌هایی را در روابط عاشقانه در بزرگسالی ایجاد کند. یک مرور کلی از یافته های مطالعه در زیر ارائه شده است.

۱٫ استراتژی ها و احساسات در روابط فعلی (۶۱ درصد از پست ها)

کاربران Reddit استراتژی‌ها و احساسات ناسازگار مختلفی را گزارش کردند که اغلب به دوران کودکی بازمی‌گردد. اینها عبارت بودند از:

مسائل مربوط به اعتماد

بسیاری می ترسیدند که شریک فعلی آنها مانند والدین خودشیفته شان باشد. در نتیجه، کیفیت رابطه آنها کاهش یافت و آنها بی جهت به شریک زندگی خود مشکوک بودند. یکی از پوسترها به اشتراک گذاشته شده بود: “اگر شباهتی بین پدر و دوست پسرم ببینم، می ترسم. اگر دوست پسرم چیزی شبیه آنچه پدرم گفته است بگوید، فکر می‌کنم این یک پرچم قرمز است. احساس می‌کنم چیزهایی را به پرچم‌های قرمز تبدیل می‌کنم که لزوماً پرچم‌های قرمز نیستند.

اضطراب تعهد

این موضوع به دوران کودکی نیز برمی گردد. کاربران اغلب از والدین خود به عنوان افرادی بیش از حد کنترل‌کننده و انتقادی یاد می‌کردند که متعاقباً باعث ایجاد ترس پایدار از دوست‌داشتن و پذیرفته شدن برای خود واقعی آنها شد. برخی نیز عشق را “کوتاه مدت و مشروط” می دانستند.

تعیین حد و مرز

بسیاری یاد گرفته بودند که دیگران را مقدم بر خود قرار دهند و خود را تنها مسئول شادی شریک زندگی خود می دانستند. پوستری منعکس می‌کرد: «رابطه کودکی من با یک مادر خودشیفته به این معنی است که اهمیت احترام گذاشتن مردم به مرزهایم را درک نمی‌کنم. همیشه فکر می کردم که باید دیگران را در اولویت قرار دهم. در روابط جدی قبلی، مردم دائماً به مرزهای من بی احترامی می کنند و من به آنها اجازه می دهم این کار را انجام دهند. من احساسات، خواسته ها و علایق آنها را بر احساسات خود ترجیح دادم. به خودم اجازه دادم در قبال شادی آنها احساس مسئولیت کنم. داشت تخلیه می شد.

به طور مشابه، برخی از کاربران به شرکای عاطفی خود اجازه دادند که با آنها بد رفتار کنند زیرا فکر می کردند این امر طبیعی است. از نظر فنی، درونی سازی مدل های منفی روابط بین فردی در دوران کودکی منجر به انتخاب شریکی شد که در بزرگسالی با آنها بدرفتاری کرد. پوسترها همچنین به ترس از رها شدن، استثمار و صمیمیت اشاره داشتند. مشکلات ارتباطی؛ احساس گناه، شرمساری و خشم؛ نیاز به اعتبارسنجی؛ عدم حل مناسب تعارض؛ و حساسیت بالا به انتقاد.

۲٫ رفتارها و ویژگی های شرکا و خانواده آنها (۴۷ درصد از پست ها)

برخی از کاربران شرکای خود را با عبارات مثبت توصیف می‌کنند – و آن‌ها برخلاف والدین خودشیفته‌شان هستند. آنها آنها را مهربان، دوست داشتنی و فهمیده توصیف کردند. در مقابل، دیگران گفتند که شرکای آنها دارای ویژگی های والدین خودشیفته خود هستند. یکی از پوسترها گزارش داد که آزار عاطفی در دوران کودکی باعث جذب آنها به شرکای عاشقانه بدرفتار شده است.

نکته قابل توجه این است که روابط متعارض با والدین خودشیفته زنگ خطر را در شریک زندگی یا شوهر شوهر به‌ویژه در موارد بیگانگی به صدا درآورد. یکی از کاربران بیان کرد: «افرادی که با خانواده خود نزدیک نیستند به عنوان پرچم قرمز شناخته می شوند. اگرچه مردم می خواهند با شما ارتباط برقرار کنند، اما نمی توانند. من یک نفر سابق داشتم که یک بار به من گفت که از خانواده همه متنفرم، زیرا خانواده ای ندارم.»

۳٫ مداخله والدین در روابط فعلی (۳۱ درصد از پست ها)

والدین خودشیفته ممکن است حسادت، رنجش یا عصبانیت از خود نشان دهند نیاز شدید به کنترل روابط و زندگی فرزندان بزرگسالشان، و از پذیرش اینکه فرزندشان اکنون یک بزرگسال جداگانه و مستقل است، امتناع می ورزند. بسیاری از پوسترها از دستکاری و آزار و اذیت والدین خود و حتی تلاش برای قطع رابطه آنها خبر دادند.

یکی از کاربران می گوید: «بیش از دو سال با او قرار گذاشتم و هر بار که به دیدنش می رفتم، مادرم سرم فریاد می زد. سوء استفاده در مورد رابطه آنقدر بد شد که مجبور شدم به آن پایان دهم. من آنقدر آسیب دیده بودم و از نظر عاطفی خسته شده بودم که فقط می خواستم تمام شود. لحظه ای که از او جدا شدم، او با من کاملاً متفاوت رفتار کرد.»

۴٫سفر به تحقق و بازیابی (۶۰ درصد پست ها)

این موضوع شامل پست‌هایی بود که انعطاف‌پذیری، بهبودی و تلاش‌ها برای بهبود روابط عاشقانه را منعکس می‌کرد. کاربران در درمان، شرکا و جامعه ردیت، جایی که احساس می‌کردند درک می‌شوند و می‌توانستند در مورد چگونگی مقابله با آن‌ها مشاوره بگیرند، حمایت پیدا کردند. ناشناس بودن انجمن همچنین به کاربران اجازه می داد در مورد تجربیاتی صحبت کنند که تا آن زمان هرگز با کسی به اشتراک گذاشته نشده بودند.

بسیاری از پست‌ها همچنین پیام‌های مثبتی در مورد درک اینکه والدین کاربران خودشیفته‌های آزاردهنده هستند و دیگر لازم نیست با آن تعریف شوند، داشتند. یکی از کاربران خوش بینانه به اشتراک گذاشت: «به عنوان یک بزرگسال، مهم نیست که در گذشته چه اتفاقی افتاده است. این مربوط به کاری است که شما برای رفع آن می خواهید انجام دهید. من برای هر چیزی که به من کمک می کند تا فرد بهتری شوم، آماده هستم. من می خواهم بتوانم عشق را به گونه ای سالم بپذیرم و ببخشم.»

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.