تشخیص اختلالات شخصیتی خوشه C در شریک عاطفی خود

تشخیص اختلالات شخصیتی خوشه C در شریک عاطفی خود

بدانید چه چیزی اختلالات خوشه C را از سایر خوشه ها متمایز می کند. اختلالات شخصیت خوشه C با ترس و اضطراب تعریف می شود. اختلال شخصیت اجتنابی، اختلال شخصیت وابسته و اختلال شخصیت وسواسی جبری همه متعلق به خوشه C هستند.

برای تشخیص اختلالات شخصیتی در نظر بگیرید که آیا شریک زندگی شما بیش از حد حساس است و از نظر اجتماعی بازدارنده است. آیا شریک زندگی شما از تعامل با افراد دیگر اجتناب می کند، وقتی مورد انتقاد قرار می گیرد بسیار ناراحت می شود و از صمیمیت عاطفی در رابطه با شما اجتناب می کند؟

اگر چنین است، ممکن است اختلال شخصیت اجتنابی داشته باشد. افراد مبتلا به این اختلال حس خود شکننده ای دارند و از طرد شدن می ترسند. این امر باعث می شود که بسیاری از آنها خود را از نظر اجتماعی منزوی کنند. اختلال شخصیت اجتنابی را با درونگرایی اشتباه نگیرید. درونگرایی یک امر طبیعی است و معمولاً در توانایی فرد برای عملکردش به صورت فردی یا اجتماعی اختلال ایجاد نمی کند. از طرف دیگر، فردی که دچار اختلال شخصیت اجتنابی است، ممکن است برای رفتن به محل کار یا مدرسه مشکل داشته باشد زیرا از انتقاد بسیار می ترسد. اینکه آیا فردی دارای اختلال است یا نه، معمولاً بستگی به تأثیر آن بر کیفیت زندگی او و میزان قوی بودن آن در یک طیف دارد.

از خود بپرسید که آیا شریک زندگی شما نیازمند و وابسته است یا خیر. فردی که برای تامین مالی و عاطفی آنها به افراد دیگر تکیه می کند، ممکن است دچار اختلال شخصیت وابسته باشد. اگر شریک زندگی شما سختگیرانه رفتار می کند، اصرار دارد که تصمیمات بی اهمیتی برای او بگیرید و از قبول مسئولیت خود سرباز می زند، ممکن است به اختلال شخصیت وابسته مبتلا باشد. شریکی که دچار اختلال شخصیت وابسته است ممکن است بسیار مطیع باشد یا از ترس از دست دادن تایید و حمایت شما، با هر آنچه می گویید موافق باشد.

برای تشخیص اختلالات شخصیتی در نظر بگیرید که آیا شریک زندگی شما به نظم و ترتیب وسواس دارد یا خیر. اگر شریک زندگی شما کمال گرا، وسواسی منظم یا بیش از حد ساختارمند است، ممکن است دچار اختلال شخصیت وسواس باشد.

افراد مبتلا به این اختلال اغلب در افکار، رفتارها و انتظارات خود سفت و سخت هستند. وقتی دیگران نیازشان به نظم را نادیده می گیرند، ممکن است عصبانی شوند. اختلال شخصیت وسواسی اجباری با اختلال وسواس فکری یکسان نیست، اگرچه این دو اغلب با هم اشتباه گرفته می شوند. اگر شریک زندگی شما مجبور است همه چیز را «طبق برنامه» انجام دهد، روی بودجه یا مدیریت زمان وسواس دارد، یا برای انجام کارهای ناقص بیش از حد کمال گرا است، اینها می تواند نشانه های دیگری از اختلال شخصیت وسواسی باشد.

راه حلهایی برای کمک به همسر دارای اختلال شخصیت

در وهله اول، تحقیق کنید تا ببینید افراد دیگر چگونه با موقعیت های مشابه برخورد کرده اند. نگاهی به منابع و انجمن های معتبر آنلاین برای یافتن آنچه افراد دیگر در موقعیت های مشابه انجام داده اند ممکن است به شما در ایجاد یک برنامه منظم کمک کند. می توانید با افراد دیگری که با این اختلال دست و پنجه نرم می کنند ارتباط برقرار کنید و از تجربیات آنها ایده بگیرید. سعی کنید انجمنی را بیابید که هدف آن برای افراد مبتلا به اختلالی که همسرتان به آن مبتلاست، همسو باشد.

با شریک زندگی خود گفتگوی صریح داشته باشید.

اگر پس از انجام تحقیقات و نظارت بر رفتار همسرتان، همچنان مشکوک شدید که او ممکن است اختلال شخصیت داشته باشد، باید اقدام کنید. افراد به ندرت برای درمان اختلالات شخصیت به تنهایی اقدام می کنند و نیاز به همراهی دارند. به طور کلی، آنها پس از مداخله یکی از عزیزان تحت درمان قرار می گیرند. اولین قدم مداخله در میان گذاشتن نگرانی های خود با شریک زندگیتان است. زمانی را انتخاب کنید که هم شما و هم همسرتان آرام و آزاد باشید و بدون حواس‌پرتی صحبت کنید. در صورت لزوم، بحث را از قبل برنامه ریزی کنید. میتوانید با گفتن این جمله شروع کنید: “عزیزم من تو را دوست دارم و چون برایم فردی ارزشمند هستی اخیراً نگران حال تو هستم. تو هیچ دوستی نداری. از خانواده دوری می کنی. من تنها کسی هستم که با او صحبت می کنی و احساس نمی کنم ما تا جایی که می‌توانیم یک ارتباط عاطفی عمیق داریم. من می‌خواهم از نظر اجتماعی شکوفا شوی و روابط غنی داشته باشی. آیا در این مورد می خواهی با من صحبت کنی؟

از دوستان و خانواده شریک زندگی خود کمک بگیرید.

مهم است که سعی کنید قبل از درگیر کردن افراد دیگر، ابتدا با شریک زندگی خود مسائل را حل کنید. با این حال، اگر در انجام آن موفق نبودید، شاید مجبور شوید با سایر نزدیکان تماس بگیرید و مشکل خود را بیان کنید. با افرادی که روابط نزدیکی با شریک زندگی شما دارند – بهترین دوستان، اعضای نزدیک خانواده و غیره – تماس بگیرید و از این افراد بخواهید که برای حل این مشکل به شما بپیوندند. از دخالت دادن همکاران شریک زندگی خود یا افراد دیگری که به شریک زندگی شما نزدیک نیستند، خودداری کنید. برای داشتن یک مداخله موفق، هر کدام از نزدیکان به نوبت توضیح می دهند که چگونه اختلال فرد بر آنها تأثیر منفی گذاشته است و از آنها درخواست می کنند که وارد درمان شوند. با یک مرکز درمانی بهداشت روان محلی تماس بگیرید تا ببینید آیا کسی در آنجا تجربه تسهیل مداخلات را دارد یا خیر.

حمایت خود را نشان دهید.

اگرچه این به شریک زندگی شما بستگی دارد که به دنبال درمان اختلال شخصیت باشد و در آن شرکت می کند یا نه اما شما می توانید در طول این فرآیند یک جبهه متحد با او داشته باشید. با درمانگر شریک زندگی خود صحبت کنید تا ببینید چگونه می توانید به بهترین وجه در روند درمان به او مفید واقع شوید. ممکن است همراهی همسرتان در جلسات درمانی یا حتی شرکت در زوج درمانی سودمند باشد.

مراقب خودتان باشید.

وقتی یکی از عزیزانتان به کمک شما نیاز دارد، نادیده گرفتن سلامت و رفاه خود آسان است. به خاطر داشته باشید که برای کمک به شریک زندگی خود باید خودمراقبتی داشته باشید. مطمئن شوید که به طور منظم ورزش می کنید، وعده های غذایی مغذی می خورید و هر شب به اندازه کافی استراحت می کنید. همچنین برای انجام کارهایی که برای شما لذت بخش است مانند خواندن یک رمان بهره بگیرید، برای خود وقت بگذارید، مانند مطالعه یک کتاب، پیاده روی یا صرف شام با دوستان نزدیکتان. همچنین پیوستن به یک گروه حمایتی برای عزیزان مبتلا به اختلالات شخصیت، می تواند به شما کمک کند. در این گروه‌ها، با افراد دیگری که با همین اختلالات درگیر هستند را ملاقات خواهید کرد و راه‌هایی برای حمایت بهتر از شریک زندگی‌تان و سلامتی و رفاه خود خواهید آموخت.

از درمانگر شریک زندگی خود در مورد گروه های پشتیبانی محلی یا آنلاین راهنمایی بگیرید. به یاد داشته باشید که این مسئولیت شما نیست که مشکلات سلامت روانی شریک زندگی خود را بپذیرید یا سعی کنید آنها را برطرف کنید. شما می توانید از او حمایت کنید در حالی که هنوز در ارتباط با او مرزها را حفظ کرده اید و از خود محافظت می کنید.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.