راهکارهای جامع و علمی جهت کمک والدین به کودک اوتیسم (پارت اول)

کمک والدین به کودک اوتیسم

کمک والدین به کودک اوتیسم: والدین می توانند حمایت و پذیرش اوتیسم را ارائه دهند.

والدین باید به محض اینکه نگران اوتیسم بودن کودک شدند، با پزشک اطفال تماس بگیرند.

والدین می توانند از طریق برقراری ارتباط و تشویق مهارت های اجتماعی به رشد کودک خود کمک کنند.

ما می توانیم با درک تجربیات دست اول افراد اوتیسم، پذیرش خود را از اوتیسم افزایش دهیم.

اگر نگران این هستید که فرزندتان معیارهای اوتیسم را برآورده کند، در اسرع وقت با پزشک اطفال یا خدمات مداخله زودهنگام تماس بگیرید. فهرستی از نگرانی های خود را با مثال های خاص ایجاد کنید. و به یاد داشته باشید که اگر با نتایج آنها موافق نیستید، همیشه می توانید به دنبال نظر دوم باشید.

برای والدین مهم است که درک کنند که برخی از شرایط پزشکی می تواند با اوتیسم مرتبط باشد، بنابراین اگر نگران تشخیص اوتیسم هستید، ممکن است با یک متخصص اطفال یا سایر متخصصان پزشکی مشورت کنید. به عنوان مثال، تحقیقات نشان می دهد که ۱۱ درصد از افراد اوتیستیک ممکن است صرع نیز داشته باشند. تحقیقات دیگر تخمین می زند که تا ۹۱ درصد از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است مشکلات گوارشی نیز داشته باشند.

اگرچه اگر نگران رشد کودک خود هستید، باید از متخصصانی که در کار با کودکان اوتیستیک تخصص دارند کمک بگیرید، اما راه‌هایی وجود دارد که والدین می‌توانند به تنهایی به ارتقای مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی فرزندشان کمک کنند. اگر فرزند شما معیارهای خدمات را نداشته باشد، اما هنوز فکر می کنید که به حمایت نیاز دارد، یا اگر باید منتظر ارزیابی یا خدمات باشید، اینها ممکن است مفید باشند. (متاسفانه، لیست انتظار برای ارزیابی و مداخله زودهنگام بسیار رایج است.)

در اینجا چند راه وجود دارد که والدین می توانند به پیشرفت رشد کودک کمک کنند:

ارتباط

زبان بیشتری را در کارهای روزمره بگنجانید.

کار کردن روی زبان با فرزندتان نباید فعالیت خاصی باشد که وقت شما را از روز بگیرد. به سادگی زبان بیشتری را وارد برنامه روزانه خود کنید. به عنوان مثال، در طول زمان حمام آهنگ بخوانید یا از تعویض پوشک برای تعامل با کودک خود استفاده کنید.

همه چیز را روایت کنید و برچسب بزنید.

همانطور که در طول روز سپری می کنید، آنچه را که خود یا فرزندتان انجام می دهید، تعریف کنید، مانند یک گوینده برنامه ورزشی. هر چیزی را که فرزندتان متوجه می شود برچسب بزنید، مانند توصیف هر چیزی که در پیاده روی می بینید. هر چه زبان بیشتر باشد، بهتر است. به جای اینکه از آنها بخواهید توجه خود را به آنچه متوجه می‌شوید معطوف کنند، بر اساس آنچه به آن علاقه دارند، از آنها پیروی کنید.

گفتگوهای پشت سر هم داشته باشید.

سعی کنید در طول روز با فرزندتان گفتگوهای پشت سر هم داشته باشید. اگر هنوز نمی توانند با کلمات صحبت کنند، به حرکات، غرغر کردن یا صداهای آنها طوری پاسخ دهید که انگار زبان است.

از آنچه فرزندتان می گوید تقلید کنید و آن را بسط دهید.

گفتار کودک خود را با تکرار آن به او تقلید کنید (حتی اگر فقط غرغر یا سر و صدا باشد). سپس، ارتباطات خود را گسترش دهید تا به آنها کمک کنید تا گفتار پیچیده تری را یاد بگیرند. به عنوان مثال، اگر آنها می گویند “با” و شما می دانید که آنها به “توپ” اشاره می کنند، بگویید “Ball! تو توپ می خواهی!» تقلید کودکان را تشویق می‌کند تا بیشتر با هم ارتباط برقرار کنند، و گسترش آن به آنها کمک می‌کند تا «گام بعدی» را برای ارتباطات پیشرفته‌تر بیاموزند.

به فرزندتان فرصت های بیشتری برای برقراری ارتباط بدهید.

فرصت هایی را برای کودک خود ایجاد کنید تا برقراری ارتباط را تمرین کند. گاهی اوقات ما به عنوان والدین، فرزندان خود را آنقدر خوب می شناسیم که حتی قبل از اینکه آنها با آنها ارتباط برقرار کنند، نیازهای آنها را برآورده می کنیم. با این حال، این به کودکان فرصتی برای تمرین برقراری ارتباط نمی دهد، و همانطور که همه می دانیم، تمرین برای بهبود هر مهارتی ضروری است.

بنابراین به جای برآوردن نیازهای فرزندتان قبل از درخواست، منتظر ارتباط او باشید. به عنوان مثال، منتظر بمانید تا صبحانه مورد علاقه خود را بخواهند حتی اگر هر روز همان چیزی را بخورند. به آنها یک اسباب بازی یا میان وعده در ظرفی بدهید که نتوانند آن را باز کنند و منتظر بمانید تا از شما کمک بخواهند. منتظر بمانید تا قبل از اینکه آنها را در زمین بازی به حرکت درآورند، بگویند یا اشاره کنند، یا در طول آهنگ مورد علاقه خود مکث کنید تا ببینید آیا آن را تمام می کنند یا از شما درخواست می کنند که ادامه دهید.

مهارتهای اجتماعی

تعامل چهره به چهره:

در کانون توجه آنها قرار بگیرید. تصور کنید که توجه کودک شما مانند یک نورافکن است و سعی کنید در آن بمانید. در سطح آنها پایین بیایید و به چیزی که به آن توجه می کند توجه کنید. برای تشویق تماس چشمی اسباب‌بازی‌ها یا خوراکی‌های مورد علاقه‌تان را نزدیک چشم‌هایتان نگه دارید، اما تماس چشمی را تا حدی که کودکتان را ناراحت کند مجبور نکنید.

از طریق بازی یاد بگیرید بازی اولین روشی است که کودکان هر گونه مهارت جدید، به ویژه مهارت های اجتماعی و تنظیم عاطفی را یاد می گیرند.

مفاهیم اجتماعی جدید را از طریق بازی به کودکان بیاموزید، مانند نوبت گرفتن، سازش کردن، و بازی مشترک شوخ طبعی. به عنوان شخص دیگری شما می توانید سناریوهای مختلفی را که آنها ممکن است با سایر کودکان هم سن خود تجربه کنند، اجرا کنید. کودکان از طریق بازی و تعامل رو در رو با مراقبین به بهترین شکل یاد می گیرند. در صورت امکان صفحه نمایش را خاموش کنید. کودکان حتی از آموزشی‌ترین برنامه‌ها بهتر از مردم یاد می‌گیرند.

خودتان را وارد علایق آنها کنید.

برخی از کودکان برای شرکت در تعامل اجتماعی انگیزه ندارند و بنابراین ممکن است مهارت های اجتماعی را به اندازه کودکانی که علاقه بیشتری دارند کسب نکنند. برای افزایش علاقه فرزندتان، با ادغام فرصت های اجتماعی در علایقی که از قبل دارند، تعامل اجتماعی را برای او مثبت تر کنید. برای انجام این کار، در بازی از آنها پیروی کنید و با آنها درگیر علایق آنها باشید.

لبخند را پیدا کن با «یافتن لبخند» هنگام تعامل با کودکان، تعاملات اجتماعی را برای آنها لذت بخش تر کنید.

برای برخی از کودکان، این ممکن است به معنای خواندن آهنگ مورد علاقه خود و در آغوش گرفتن آرام با آنها باشد. برای دیگران، ممکن است به این معنی باشد که آنها را به شدت به اطراف بچرخانید در حالی که هر دو فریاد می زنید. ممکن است شامل ایجاد صداهای احمقانه، بازی “هیولای غلغلک”، دمیدن روی شکم آنها، بازی تعقیب و گریز یا پرتاب کردن آنها بر روی زانوهای خود باشد و یا هر چیز دیگری که برای لبخند زدن آنها (و ادامه لبخند) لازم است.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.