شخصیت اسکیزوئید و  روابط بین فردی

شخصیت اسکیزوئید و  روابط بین فردی :

برای شناسایی شخصیت اسکیزوئید به نشانه های زیر توجه کنید:

۱) روابط دوستانه افراد را ارزیابی کنید. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولاً دوستان کمی دارند و یا به دنبال دوستی نیستند. اگر دوستی هم داشته باشند روابطشان عمدتاً سطحی است و هیچ گونه ارتباط عاطفی با او ندارند.

به طور کلی، افراد مبتلا به این اختلال علاقه ای به دوست یابی یا برقراری روابط نزدیک نشان نمی دهند.

تئوری‌های رقیب نشان می‌دهند که برخی از افراد مبتلا به شخصیت اسکیزوئید ممکن است تمایل به روابط نزدیک داشته باشند، اما تنها بودن را راحت‌تر از تلاش برای مطابقت با انتظارات اجتماعی می‌دانند.

۲) به اجتناب از روابط عاشقانه توجه کنید. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً به طور انحصاری قرار ملاقات نمی گذارند. آنها به ندرت ازدواج می کنند و علاقه ای به شریک شدن زندگی خود با دیگران نشان نمی دهند.

آنها تقریباً همیشه یا به تنهایی زندگی می کنند یا تا بزرگسالی با والدین خود به زندگی ادامه می دهند.

آنها به روابط جنسی علاقه چندانی نشان نمی دهند و از آن  احساس رضایت نمی گیرند.

۳) روابط خانوادگی را ارزیابی کنید. افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید حتی با خانواده ی خود نیز  روابط نزدیکی برقرار نمی کنند، به جز بستگان درجه یک. حتی این ارتباطات معمولاً چارچوب مند هستند و بار عاطفی خاصی ندارند.

تمایز  شخصیت اسکیزوئید از سایر اختلالات شخصیت :

درک   واقعیت را شناسایی کنید. برخلاف اسکیزوفرنی و اختلال شخصیت اسکیزوتایپی، مبتلایان به اختلال شخصیت اسکیزوئید توهم یا پارانویای غیرمعمول را تجربه نمی کنند.

در حالی که مبتلایان به شخصیت اسکیزوئید تمایل دارند زندگی های فانتزی مفصلی داشته باشند و در مورد آنها رویاپردازی کنند، اما کاملاً آگاه هستند که اینها فانتزی هستند.

زندگی های فانتزی و واقعی این افراد مانند شخصیت های اسکیزوفرن با یکدیگر ترکیب نمی شوند.

۲) توانایی انجام یک مکالمه منطقی را شناسایی کنید. در حالی که افراد مبتلا به اسکیزوئید تمایل دارند رک صحبت کنند، بدون هیچ بار عاطفی، آنها قادر به انجام مکالمه ای هستند که دیگران کاملا متوجه منظور انها بشوند، در حالی که در افراد اسکیزوفرنی چنین نیستند.

ساکت بودن نشانه احتمالی اسکیزوئید است، اما گفتار نامنظم یا پراکنده  ممکن است نشان دهنده شکل شدیدتری از اسکیزوفرنی باشد.

رفتارشخص اسکیزوئید  “غیر عادی” به عنوان کمی عجیب و غریب یا غیر معمول، اغلب به شیوه ای طنز تعریف می شود.

گفتار شخص اسکیزوفرنی غیرمنطقی است و درک عبارات انها  ممکن است دشوار باشد.

درباره ی تفاوت   اسکیزوئید از اوتیسم باید گفت افراد اوتیستیک   توانایی های ارتباطی متفاوتی دارند ، و ممکن است به نظر ناخوشایند و مشکلات گفتاری داشته باشند (اگرچه این بین افراد متفاوت است). آنها ممکن است در مورد موضوعات مورد علاقه خود زیاد صحبت کنند. آنها همچنین تمایل به برقراری ارتباط غیرکلامی غیرمعمول دارند، مانند عدم برقراری تماس چشمی، از نظر احساسی غیرعادی  یا کم عاطفه ، و تحریک پذیر هستند.

۳) هوش هیجانی را ارزیابی کنید. افراد مبتلا به   اسکیزوئید هیچ گونه احساس مثبت یا منفی را نشان نمی دهند. آنها ممکن است احساسات دیگران را تشخیص دهند، اما نمی توانند با آنها ارتباط برقرار کنند و نمی دانند چگونه به شیوه ای قابل قبول اجتماعی پاسخ دهند.

افراد اوتیستیک ممکن است در تشخیص اینکه دیگران چه فکر و چه احساسی دارند مشکل داشته باشند، اما می توانند عمیقاً احساساتی باشند.

افراد مبتلا به شخصیت ضداجتماعی، در واقع احساسات را نمیفهمند، اما می توانند آنها را تقلید کنند و حتی واکنش های نامناسب را توجیه کنند.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.