شناخت رفتار خودکشی گرایانه و خودزنی در نوجوانان با هیجانات شدید ( بخش پایانی)

مدیریت تمایل به اقدام برای خودزنی

وقتی والدین آوا متوجه شدند او خودزنی می کند، آن ها می خواستند که همه زخم ها را ببینند و آن ها دائما می پرسیدند که آیا او سالم است. این همه توجهات به خودزنی ممکن است انجام این رفتار را تشویق کند؛ بنابراین، والدینی که بچه شان تحت درمان است، اغلب توصیه می شوند که نه درباره این رفتار سوال کرده و نه به آن توجه کنند. بعد از این که مطمئن شدید که فرزندتان به رسیدگی های پزشکی نیاز ندارد، هیچ توجه اضافی به خودزنی نداشته باشید اگرچه این کار می تواند برای شما بسیار دشوار باشد. اگر فرزندتان یک مشاور یا درمانگر دارد – و در این موقعیت نیاز به کمک متخصص دارد ـ به متخصص سلامت روان بگویید که شما به رفتارهای خودزنی فرزندتان توجه کرده اید. عملکرد شما در صورتی سودمندتر است که شما به رفتارهای سالم توجه بیشتری کنید و پرداختن به رفتارهای خودزنی را به عهده متخصص سلامت روان بگذارید.

تنها خود نوجوان می تواند از شدت وضعیت اسفناک خود بکاهد

وقتی که والدین آوا به تیره بختی دخترشان پی ببرند، آن ها امتیازهای مورد درخواست آوا را به او می دهند و حتی به او اجازه خواهند داد که در فعالیت هایی شرکت کند که تا به حال نمی توانسته در آن ها مشارکت داشته باشد زیرا والدین او می خواهند کمک کنند تا حس بهتری داشته و از زندگی اش احساس لذت داشته باشد. به عنوان مثال آوا ممکن است دریابد که اکنون می تواند بیرون برود حتی اگر تکالیفش را انجام نداده باشد. طبیعی است که والدین آوا وقتی متوجه شوند دخترشان احساس ناامیدی می کند، به منظور کمک کردن به او برای داشتن احساس بهتر نحوه فرزندپروری خود را تغییر دهند.

این تغییر در نحوه فرزندپروری به طور ناخواسته حس بدبختی او را تقویت می کند زیرا می بیند که وقتی ناراحت است، می تواند امتیازات بیشتری بگیرد نسبت به وقتی که ناراحت نیست. والدین می بایست زمانی که نوجوانشان تمایل به خودکشی یا خودزنی دارد، به طور عاقلانه در مورد چگونگی واکنشی که نشان می دهند، فکر کنند. امتیازها و آزادی ها باید با رفتارهای سالم کسب شود. اگرچه نپذیرفتن تقاضاهای یک نوجوان که احساس بدبختی فراوانی می کند دشوار است، شما می توانید حس ناامیدی او را تصدیق کنید و در عین حال آگاه باشید که نوجوانان به منظور گذار صحیح به بزرگ سالی به وجود ساختار و محدودیت نیاز دارند.

در یک زمان طولانی تر اگر شما هر امتیازی که فرزندتان می خواهد را به او بدهید، احساس خوشحالی بیشتری نخواهد کرد. می توانید عشق، حمایت و مراقبت از فرزندتان را به وسیله کمک کردن به او برای داشتن انتخاب های سالم و حمایت از وی در تلاش برای ایجاد تغییر، نشان دهید. وقتی که شما تشخیص دهید و بپذیرید که نمی توانید فرزندتان را خوشحال کنید، فرزندپروری موثرتری خواهید داشت؛ تنها او خودش می تواند این کار را در حق خودش انجام بدهد. بدبختی فرزندتان پایان نمی پذیرد، به دلیل آن که او نمی تواند کارهایی را که باعث خوشحالی او می شوند را نیز انجام دهد. تنها با تلاش سخت برای یادگیری متفاوت فکر کردن در مورد زندگی و تغییر رفتارش هنگامی که در اضطراب های هیجانی و اندوه قرار دارد، می تواند به خودش برای بیرون آمدن از بدبختی کمک کند.

پاسخ به تهدیدات

نوجوانی که رفتارهای خودزنی و خودکشی آن ها توسط والدین به صورت سهوی تقویت شده است، ممکن است والدین خود را به منظور دستیابی به خواسته هایش تهدید کنند. به ساری از مواقع والدین گزارش می دهند که نوجوان می گویند « اگر شما اجازه ندهید که به مهمانی بروم، من رگ مچم را خواهم زد» یا « اگر من نتوانم دوستانم را امشب ببینم، ممکن است که شما فردا صبح مرا نبینید» و والدین که گمان تحقق پیدا کردن این رفتارها را می دهند، ممکن است به منظور حفظ نوجوانشان از خودزنی به او اجازه بدهند، درنتیجه رفتارهای تهدیدآمیز تقویت می شود. اگرچه بسیار سخت است، اما شما نباید وقتی فرزندتان تهدید به خودکشی یا خودزنی می کند به او چیزی را که می خواهد، بدهید. تصدیق احساسات او و سپس رعایت محدودیت هایی که تنظیم شده است، سبب صرف نظر او از افزایش تهدیدها می شود. اگر چه این رفتار ممکن است ابتدا افزایش یابد، اما این تنها روش برای کاهش یا خاتمه دادن به رفتارهای تهدید آمیز است.

در عین حال رفتارهای تهدید آمیز نمی توانند نادیده گرفته شوند. شما می بایست مراقبت های خود را بدون توجه مستقیم به او ادامه دهید تا این که مطمئن بشوید که فرزندتان در امنیت ممکن است. اگر شما درباره احتمال این که فرزندتان آسیب جدی به خود بزند نگران هستید، می توانید او را توسط یک متخصص سلامت روان مورد ارزیابی قرار دهید.

مورد ارزیابی قرار دادن فرزندتان وقتی که تهدید به آسیب رساندن به خود می کند، یک اقدام طبیعی به شمار می رود. اگر فرزندتان به میزان قابل توجهی خودزنی می کند، ممکن است او تا وقتی که بتواند مراقب سلامتی خودش باشد، نیاز به بستری شدن داتشه باشد. اگر او از تهدیدها برای گرفتن نیازهایش استفاده می کند، سرانجام خواهد آموخت که تهدیدها اثر مطلوب را ندارند.این گونه واکنش نشان دادن به شما کمک می کند که احساس اطمینان بیشتری بکنید از این که فرزندتان را ایمن نگه داشته اید، بدون این که تهدید کردن های او را تقویت کرده باشید. اگر نگران هستید که این پاسخ فرزندتان را درون گراتر کند، با گذشت زمان متوجه خواهید شد که این گونه نیست. این کار درواقع این فرصت را برای فرزندتان ایجاد می کند تا بیاموزد که از روش های ایمن تر برای بیان مقاصدش و دستیابی به نیازهایش استفاده کند.

پاسخ به رفتار افسرده در صورت وجود و عدم وجود خودزنی

اگر فرزندتان از فعالیت هایی که برای لذت بردن انجام می دهد کناره گیری کرده یا منصرف شود، ارتباط با دوستانش را کاهش دهد یا این که در کل دوستان کمی داشته باشد و نمی تواند نیازهای اولیه زندگی خود را فراهم کند ( از قبیل انجام دادن کارهای روزمره و تکالیف )، ممکن است شما بسیار نگران شده یا بترسید یا ممکن است که گیج و سردرگم شوید درباره این که چه کاری باید انجام بدهید، چه توقعاتی باید داشته باشید، چه مقدار باید او را رها کنید و این که تا چه اندازه باید فرزندتان را نسبت به فعالیت های عادی تشویق و تنبیه کنید. اطلاع از این که فرزندتان در حال خودزنی است یا اینکه به خودکشی فکر می کند، ترسی ایجاد خواهد کرد که نسبت به رفتارهای کم خطری ( که در عین حال مشکل ساز هستند) که در واقعیت ممکن است اتفاق بیفتند، زیادی به نظر می رسد.

نگرانی هایتان را اولویت بندی کنید

وقتی که فرزندتان افسرده یا ناایمن شده است، شما می خواهید که روی کمک کردن به او به منظور ایمن ماندن تمرکز کرده و کارهای مورد نیاز را انجام دهید تا او کمتر افسرده شود. این ممکن است به معنای برآورده نشدن انتظارات دیگر از او در کوتاه مدت باشد. درحالی که ممکن است شما فکر کنید فرزندتان هیچ کاری انجام نمی دهد، از تلاشی که برای ایمن و زنده ماندن او لازم است نباید فروگذار کرد. این فرآیند ممکن است همه انرژی فرزندتان را بگیرد و مقدار ناچیزی از انرژی اش برای کارهای دیگر باقی بماند. حمایت و درمان کردن او به منظور این که یاد بگیرد چگونه هیجانات دردناکش را کنترل کند، باید برای شما در اولویت قرار بگیرد.

اگر فرزندتان به صورت واقعی درحال کشمکش است و حتی برای زندگی انگیزه ندارد، متمرکز کردن او روی کار دیگر دشوار است. ممکن است دریابید که باید خواسته هایتان را تعدیل کنید تا بتوانید مشکلات احساسی فرزندتان را اصلاح کنید. این بدان معنا نیست که شما باید ضعیف عمل کنید بلکه می توانید برخی توقعات را همچنان داشته باشید، همچنان آن مقداری که فرزندتان می تواند را از او مطالبه کنید و او را برای پذیرش این که می تواند کاری را بهتر انجام دهد، آماده کنید. همان طور که سلامت او بهبود می یابد، شما نیز به نسبت، توقعات خود را افزایش دهید.

ایجاد محیطی آرام و لذت بخش

نوجوانانی که احساسات غمناک شدیدی دارند، ممکن است در محیط هایی که تنش و ناراحتی وجود دارد، بیشتر واکنش پذیر شوند. فرزندتان ممکن است نسبت به شما منفعل باشد، به همان مقدار که شما نسبت به ترس ها، نگرانی ها و دلواپسی های او منفعل هستید. نوجوانان اشارات غیرکلامی شما را می فهمند و می دانند که شما مضطرب شده اید. در مورد آوا، والدین او باید واکنش پذیری شان نسبت به رفتارهای آوا را توسط مراقبت از خود و نیازهایشان، مدیریت کنند. این موضوع به آن ها کمک می کند تا در برخورد با او آرام بمانند.

پذیرش

والدینی که دارای نوجوانی هستند که خودزنی می کنند یا تمایل به خودکشی دارند، باید قید انتظارات که از یک فرزند ایده ال داشته اند را بزنند تا بتوانند فرزند خود را بپذیرند. همه والدین می خواهند که کودکشان زندگی سالمی داشته باشد که در آن از دوستان، فعالیت ها، مدرسه، روبه رو شدن با چالش های رشد لذت ببرند و ظرفیت های خود برای کسب موفقیت را افزایش دهند. پذیرش آن که این انتظارات ممکن است برآورده نشوند، حداقل در کوتاه مدت، دشوار است. سرنوشت فرزندتان ممکن است از آن چیزی که شما برای او انتظار یا آرزو داشتید، بسیار متفاوت باشد. شما تنها با گذشت زمان و طی فرآیندی آهسته می توانید بپذیرید که زندگی فرزندتان همواره برای او دردناک و دشوار بوده و این که در برخی مواقع زندگی سخت تری نسبت به بقیه افراد تجربه کرده است. هرچه شما بیشتر این قضیه را بپذیرید، بهتر می توانید به فرزندتان کمک کنید که به چنان زندگی که برای او آرزو می کنید، دست پید کند. نوجوانی که در گذر از یک چنین سالهای مشقت باری دوام آورده و زنده مانده است، هنوز می تواند به زندگی که آرزویش را دارد برسد اما سرنوشت و مقصد نهایی او اندکی متفاوت خواهد بود.

والدین آوا تشخیص دادن که دخترشان برای چگونگی مدیریت هیجاناتش به روش هایی امن، نیاز به آموزش دارد. به عنوان یک خانواده آن ها می توانند کارهایی برای چگونگی بیان هیجانات از روش هایی سالم را انجام داده و به یکدیگر گوش بدهند. همه اعضای خانواده ممکن است مجبور شوند برخی از روش هایی که از طریق آن باهم تعامل می کنند و همچنین انتظاراتی که از یکدیگر دارند را تغییر دهند. والدین آوا باید بپذیرند که برای کمک به او باید این فرآیند را رو به جلو طی کنند و البته انتظار برخی از انحرافات از مسیر اصلی را نیز داشته باشند.

نکات کلیدی

• چنانچه نوجوان به خودکشی گرایش دارد یا اینکه خودزنی میکند، ایمنی او باید در اولویت باشد.
• خود زنی جدی است و می تواند به مرگ منتهی شود.
• خودزنی می تواند به وسیله کمک هایی که از طریق ارتباطات اجتماعی و راه هایی که والدین به آنها پاسخ می دهند، تقویت شود.
• والدین می توانند اندوهی را که زیر لایه خودکشی قرار دارد، ارزیابی کنند بدون این که خودشان، رفتار خودزنی را ارزیابی کنند.
• والدین می توانند احساسات نوجوانی که خودزنی می کند را تصدیق کنند بدون این که رفتار او را تصدیق کرده باشند.
• برای والدین بسیار موثر است که توجه خود را روی رفتارهای سالم متمرکز کنند.
• برای نوجوانی که خودزنی می کند با این که به خودزنی تمایل دارد، درمان او در اولویت قرار دارد.
• والدین می بایست همه کارهایی که برای ایجاد یک محیط ایمن لازم است را انجام بدهند، درحالی که می پذیرند که تنها نوجوان است که می تواند برای کنار گذاشتن رفتار خودکشی گرایانه یا رفتار خودزنی تصمیم بگیرد و برای ایجاد زندگی که می خواهد، تصمیم بگیرد.

بریده ای از کتاب فرزند پروری برای نوجوانان با هیجانات شدید

نویسنگان: پت هاروی _ بریت اچ راتبون 

مترجمان: دکتر فرهاد چنگیزی / مژگان عطار _ دکتر اسما عاقبتی

انتشارات: پرنده

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.