اختلال سلوک در کودکان

کودکان دارای اختلال سلوک معمولا به خاطر رفتارهای ناهنجارشان و عدم پیروی از قواعد برچسب «بچه های بد» به انها زده می شود.

حدود ۵درصد بچه های ۱۰ ساله دچار اختلال سلوک هستند، نسبت این اختلال در پسرها ۴ برابر دخترهاست.

حدود یک سوم کودکان دارای اختلال سلوک به بیش فعالی هم مبتلا هستند.

نشانه های اختلال سلوک

برخی از رفتارهای رایج کودکی با اختلال سلوک عبارتست از:

• عدم اطاعت از والدین یا صاحبان قدرت
• چندین بار فرار از مدرسه
• تمایل به استفاده از مواد بخصوص سیگار و الکل در سنین کم
• فقدان همدردی با دیگران
• رفتارهای خشونت آمیز با حیوانات و مردم یا رفتارهای سادیستی مثل قلدری کردن و سوءاستفاده جسمی و جنسی از دیگران
• اشتیاق برای شروع دعواهای جسمی
• استفاده از سلاح در دعواها
• دروغگویی دائمی
• رفتارهای جنایت امیز مثل دزدی، ایجاد اتش سوزی عمدی و خرابکاری
• تمایل به فرار از خانه
• تمایلات خودکشی- اگرچه کمتر است.

عوامل وراثتی

تعیین سهم عوامل ژنتیک یا ارثی مستلزم داده‌های طولی ، در مورد موارد متعدد دوقلوهای یک تخمکی و دو تخمکی است که باهم یا جدا از هم ، پرورش یافته‌اند.

در جواب این سوال که اگر والدین ضد اجتماعی باشند، آیا بیشتر احتمال دارد که فرزندان آنها مبتلا به اختلال سلوک شوند؟

نتایج نشان دادند که زمینه زیست شناختی ، برای رفتار اجتماعی ، پیش بینی کننده اختلال سلوک و پرخاشگری نوجوانان بود. بررسیها نشان داده ، هیچ الگوی پایداری از تاثیر ژنتیک بر روی پرخاشگری گزارش نشده است ، در حالی که سهم ارث ، در رفتار ضد اجتماعی به وضوح تایید شده است.

و نیز بر اساس مطالعات انجام شده تا به امروز ، اختلال سلوک ممکن است دارای یک جز ارثی باشد.

نقش خانواده

خانواده ، زمینه اولیه و عمده اجتماعی شدن است و یافته‌های پژوهشی بسیار ، از این ایده که خانواده عوامل عمده ، در ایجاد اختلال سلوک است ، حمایت کرده‌اند.

چهار الگو در خانواده‌های کودکان مبتلا به اختلال سلوک رواج دارد: انحراف والدین ، قهر و طرد والدین ، فقدان انضباط یا نظارت بر کودکان و تعارض والدین و طلاق والدین کودکان مبتلا به اختلال سلوک ، غالبا خودشان منحرف هستند و ناسازگاری ، خشم و گاهی رفتار جنائی ظاهر می‌سازند.

درمان اختلال سلوک

تعارض خانوادگی و مهارتهای ضعیف والدین ، مشخصه روابط خانوادگی کودکان مبتلا به اختلال سلوک است.

خود کودکان نیز مشکلات شناختی و رفتاری ظاهر می‌سازند. این ویژگیها حاکی از چند رویکرد احتمالی در درمان این کودکان است. و بررسیهای اخیر ، حاکی از آن بوده است که درمان برای کودکان که در حال ظاهر ساختن اختلالات سلوک هستند می‌تواند سودمند باشد.

آموزش والدین رویکرد دیگری است که غالبا برای مطالعه و کاربرد درمانی برای این اختلال بکار رفته است.

در درمان خانوادگی عمل‌گرا ، مهارتهای کنترل کودکان مستقیما به والدین آموخته می‌شود.

این درمانها هدفشان معطوف به از بین بردن تعاملات خانوادگی قهر آمیز همراه با رفتار ضد اجتماعی است.