اضطراب جدایی کودک

باعرض سلام. نوه ی من پسر چهار ساله ای است که بسیار باهوش است (از نظر روانشناس تست شده). او بسیار اجتماعی بود و در محافل و مهمانی خیلی احساس غریبی نمی کرد و خیلی زود گرم می شد. به راحتی و به تنهایی منزل پدربزرگ و مادربزرگ هایش می ماند. به پیش دبستانی (یک) و نیز کلاس موسیقی هم می رود. تنها فرزندِ چدر و مادرش است و بسیار بچه ی فهمیده و نسبتا آرامی است البته خیلی بازی و هیاهو و فعالیت دارد اما شیطنت های مخرب و خطرناک نداره و کمی هم محتاط و عاقلانه عمل می کند که نسبت به سنش بزرگتر می نماید. اخیرا حدود دو ماه است که دچار وابستگی شدید به والدینش شده و بدون آنها هیج جایی نمی رود و حتی مهدکودک نیز به شرطی که مادرش جلوی چشمش باشد می رود و واقعا مادرش را کلافه کرده و هیچ کاری نمی تواند انجام دهد. حتی قبلا که منزل ما که در طبقه ی بالای ساختمان محل سکونتشان هست نیز تنها نمیاید و جالبه که اصرار بر آمدن به منزلمان دارد اما فقط و فقط همراه با یکی از والدین ! البته از نظر شرایط داخل خانه اشان، اخیرا شغل پدرش تغییر کرده و لذا دیرتر به منزل میاید و از طرفی مادرش هم مدتهاست بظاهرکمی به نظر افسرده و عصبی میاید و شاکی از خستگی و عدم توجه کافی شوهربه بچه است بعلاوه زن و شوهر خیلی همدیگر را دوست دارند. البته به نظرم باید بگومگوهایی هم راجع به این تاخیر حضور پدر در منزل، باهم داشته باشند که بچه کاملا متوجه است و درک می کند و بنا به گفته ی عروسم، نوه ام وسط روز اصرار دارد و به پدر زنگ می زند و ابراز دلتنگی می کند هرچند پسرم شبهایی که نوه ام کلاس موسیقی دارد سعی می کند زودتر کار را تعطیل کند تا پسر و همسرش را به منزل برگرداند. یک ماهی است که بچه را چند نوبت نزد روانشناس برده اند و ایشان سفارش کرد که با بچه راه بیایند و آنها همینطور دارند ادامه می دهند و خودشان هم کلافه شده اند و بچه هم یاد گرفته تا از او بخواهند که برای حتی چند دقیقه فاصله بگیرد بلافاصله گریه راه می اندازد و مقاومت می کند حتی با دادن جوایز مختلف و تشویق هم حریفش نشده اند و نوه ام دیگر دستش آمده که با گریه به خواسته اش می رسد و نهایتا حرف، حرف خودش است و این شیوه کم کم داره برایش عادی می شه. درحال حاضر والدینش نمی دانند که چکار باید بکنند و روشی که توسط روانشناس توصیه شد نیز کارساز که نبود متاسفانه داره برای نوه ام بصورت عادت درمیاید. من با هماهنگی عروسم تقاضای مشورت و کسب راهنمایی از شما را نمودم. امیدوارم راهی جلوی پایمان گذاشته شود تا دوباره این بچه به شرایط عادی و معمول برگردد. پیشاپیش از پاسخگویی و راهنمایی سریع شما قدردانی می کنم.