چه نوع عشقی بیشتر دوام می آورد؟

عشقی

عشقی: عشق پرشور می تواند فرسوده شود، اما عشق همراه، نوید گرمی طولانی مدت را می دهد.

تحقیقات نشان می دهد که عشق همراه، که ریشه در ثبات و درک دارد، منجر به ارتباط پایدار می شود.

زوج هایی که می توانند اشتیاق اولیه خود را به عشق همراه تبدیل کنند، روابط عمیق تر و طولانی تر را گزارش می دهند.

رفتار با یک شریک عاطفی مانند یک دوست، و تمرکز بر دوستی های خارج از رابطه، می تواند مفید باشد.

برای ما غیرمعمول نیست که اسیر موج نیروبخش احساساتی شویم که با جرقه اولیه اشتیاق به وجود می آید. این جرقه می‌تواند تجربه‌ای مسموم‌کننده ایجاد کند که ما را بند می‌آورد و ما را برای چیزهای بیشتر آرزو می‌کند. برای کسانی که به خوبی با پیچیدگی های ارتباط انسانی آشنا هستند، واضح است که اوج احساسی در مراحل اولیه یک پیوند عاشقانه می تواند به طور قابل توجهی با احساساتی که با بلوغ و عمیق شدن یک رابطه با گذشت زمان شکل می گیرد متفاوت باشد.

بنابراین، مهم است که یک دیدگاه جایگزین را در نظر بگیریم، دیدگاهی که بر قدرت پایدار ثبات و پاداش های عشق همراه تأکید دارد.

عشق همراه، که ریشه محکمی در ثبات، تجربیات مشترک، احترام متقابل و درک عمیق دارد، منجر به یک ارتباط پایدار می شود. در مطالعه ای که در Psychology and Aging منتشر شد، محققان دریافتند که گذراندن وقت با شریک زندگی بر شادی تأثیر می گذارد، به ویژه زمانی که رضایت زناشویی قوی باشد. رضایت زناشویی به عنوان یک سپر عمل کرد و با تأثیر منفی چالش های سلامت ادراک شده بر شادی روزانه برای هر دو جنس مقابله کرد، بنابراین بر نقش عشق همراه در حفظ رفاه در مشارکت های پایدار تأکید کرد.

عشق همراه تضمین می‌کند که چالش‌های زندگی را با مهربانی و انعطاف‌پذیری پشت سر بگذاریم. از بسیاری جهات برای ما مفید است، مانند:

ایجاد انعطاف پذیری عاطفی.

ثبات در روابط منبعی از حمایت عاطفی است که به ما کمک می‌کند در زمان‌های چالش‌برانگیز، انعطاف‌پذیری و مکانیسم‌های مقابله را تقویت کند که به هر دو شریک اجازه می‌دهد تا موانع زندگی را پشت سر بگذارند.

برقراری ارتباط طولانی مدت در حالی که شدت آتشین عشق پرشور ممکن است با گذشت زمان کمرنگ شود، عشق همراه توانایی عمیق شدن و تکامل را دارد. تجربیات مشترک و تاریخچه زندگی غنی پیوند و صمیمیت منحصر به فردی را ایجاد می کند که با گذشت سالها تقویت می شود. مکالمات معنی دار، آسیب پذیری و درک واقعی از یکدیگر به سنگ بنای ارتباط شما تبدیل می شود.

تسهیل رشد خطی با داشتن یک رابطه پایدار، افراد به احتمال زیاد به دنبال رشد شخصی و کشف خود هستند، زیرا می دانند که یک شریک ثابت در کنار خود دارند. این امر محیطی از تشویق متقابل و بهبود خود را تشویق می کند.

تبدیل عشق پرشور به عشق همراه شامل گذار از مرحله شدید و شیفتگی یک رابطه به یک ارتباط عمیق تر، پایدارتر و پایدارتر است. در اینجا دو راه برای تسهیل این انتقال وجود دارد:

۱٫ با شریک زندگی خود مانند دوست خود رفتار کنید

یک مطالعه منتشر شده در مجله مطالعات شادی نشان می دهد که افرادی که شریک زندگی خود را به عنوان نزدیک ترین دوستان خود می دانند، بیشترین تأثیرات مثبت را بر روی رفاه هم از ازدواج و هم از زندگی مشترک تجربه می کنند.

رفتار با شریک زندگی خود به عنوان یک دوست به معنای پذیرفتن ویژگی هایی است که پایه و اساس همراهی را تشکیل می دهند.

در اینجا چند راه وجود دارد که می توانید با شریک زندگی خود پیوند دوستی برقرار کنید.

برقراری ارتباط.

همانطور که به یک دوست اعتماد می کنید، برای گفتگوهای صمیمانه با شریک زندگی خود وقت بگذارید. شریک زندگی خود را تشویق کنید تا بدون قضاوت خود را بیان کند.

زمان با کیفیت بگذرانید.

در فعالیت هایی شرکت کنید که هر دو از آنها لذت می برید. چه در حال امتحان کردن یک دستور غذای جدید، چه رفتن به یک ماجراجویی پیاده روی یا تماشای زیاد یک سریال تلویزیونی، تجربیات مشترک خاطرات ماندگاری ایجاد می کند و پیوند شما را تقویت می کند.

لحظات خنده و شادی را به حداکثر برسانید.

دوستان اغلب لحظات خنده و سبک دلی را به اشتراک می گذارند. با استفاده از شوخی های بازیگوش یا حرکات غافلگیرانه، بازیگوشی را به رابطه خود وارد کنید. یک حس شوخ طبعی مشترک به شما کمک می کند تا با دیدی مثبت در چالش ها پیش بروید و ارتباط عاطفی شما را تقویت می کند.

تشویق کننده آنها باشید.

همانطور که از تلاش های یک دوست تشویق می کنید، بزرگترین حامی شریک زندگی خود باشید. دستاوردهای آنها را جشن بگیرید، در هنگام شکست تشویق کنید و فضای امنی را برای آنها فراهم کنید تا در مورد آرزوهایشان صحبت کنند. حمایت بی دریغ شما به احساس امنیت و اعتماد کمک می کند.

۲٫ بر دوستی فراتر از شراکت خود تمرکز کنید

سالها تحقیق اهمیت حفظ ارتباطات فراتر از رابطه عاشقانه شما را مشخص می کند. به عنوان مثال، یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ نشان می دهد که ارتباط مستقیمی بین سطح رضایت از زندگی یک فرد و دو جنبه کلیدی دوستی آنها وجود دارد:

فراوانی تعامل افراد با دوستان خود که به عنوان شدت دوستی شناخته می شود، تأثیر قابل توجهی بر رضایت کلی آنها از زندگی دارد.

کیفیت دوستی ها که با میزان رضایت افراد از روابطشان سنجیده می شود، نیز نقش مهمی در تأثیرگذاری بر رضایت از زندگی دارد.

مطالعه دیگری که در Social Psychological and Personality Science منتشر شده است، نشان می دهد که داشتن یک شبکه حمایتی از دوستان، خانواده یا سایر ارتباطات اجتماعی می تواند به افراد کمک کند تا بهتر با چالش ها و درگیری هایی که در ازدواج با آنها روبرو هستند کنار بیایند. به نظر می رسد که این ارتباطات بیرونی در برابر اثرات منفی مانند استرس و انزوا در طول تعارضات زناشویی که بر سلامت کلی روحی و جسمی تأثیر می گذارد، حائلی است.

اگر مطمئن نیستید که چگونه پیوندهای دوستی خود را تقویت کنید، موارد زیر را در نظر بگیرید:

زمانی را برای فعالیت های اجتماعی جداگانه و گردش با دوستان اختصاص دهید.

این فاصله زمانی به شما این امکان را می دهد که هویت خود را حفظ کنید و تعادل سالمی بین رابطه عاشقانه شما و سایر ارتباطات ایجاد می کند.

یاد بگیرید و به اشتراک بگذارید.

برای ایجاد یک ارتباط پایدار با دوستان خود باز کنید. سپس در مورد روابط دوستانه خود با شریک زندگی خود گفتگو کنید. داستان ها، تجربیات و بینش های به دست آمده از تعامل خود با دوستان را به اشتراک بگذارید. این نه تنها ارتباط عاطفی شما را تقویت می کند، بلکه اعتماد و شفافیت را نیز نشان می دهد.

نتیجه

در حالی که جرقه های اولیه عشق پرشور غیرقابل انکار جذاب هستند، اغلب می توانند ما را از پاداش های ثبات و عشق همراه منحرف کنند. ممکن است برای برخی از شرکا به طور طبیعی پیش بیاید، اما اغلب عشق همراه به تلاش مداوم و تعهد واقعی برای پرورش رابطه شما نیاز دارد. مهم این است که صبور باشید و مایل به سرمایه گذاری زمان و تلاش در رابطه ای باشید که نه فقط یک نمایش لحظه ای، بلکه یک عمر گرما و رضایت را نوید می دهد.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.