شناخت اختلال دوقطبی

آیا دچار تغییرات خلقی شدیدی هستید؟
ایا بعضی روزها به شدت احساس شادی می کنید و پرانرژی هستید و بعضی روزها بسیار غمگین و افسرده هستید؟ ایا این خلقیات یک هفته یا بیشتر طول می کشد؟ ایا تغییرات خلق باعث شده که سخت بخوابید یا نتوانید تمرکز کنید و در کارتان مشکل ایجاد کرده است؟
برخی مردم با این نشانه ها دچار اختلال خلقی هستند که یک بیماری روانی جدی است. در اینجا اطلاعات بیشتری به شما خواهیم داد.
اختلال دوقطبی چیست؟
اختلال دوقطبی یک بیماری روانی جدی است. نام دیگر ان اختلال افسردگی-شیدایی است. افراد مبتلا به این اختلال دچار تغییرات خلق نامعمول می شوند. گاهی به شدت احساس شادی و هیجان می کنند و بسیار پرانرژی و فعال می شوند. این دوره شیدایی یا مانیک است. گاهی هم احساس ناراحتی می کنند و انرژی و فعالیتشان کم می شود. این دوره افسردگی یا دپرشن است.
اختلال دوقطبی همچون دوره های شاد و غمگین نرمالی که هر فردی در زندگیش تجربه می کند نیست. این تغییرات خلق بسیار شدیدتر هستند تاحدی که خواب فرد، سطح انرژی او و توانایی درست فکر کردنش را تحت تاثیر قرار می دهد. نشانه های دوقطبی انقدر قوی هستند که می توانند به روابط فرد اسیب بزنند و درس خواندن یا کار کردن او را مختل کنند. ممکن است حتی خطرناک هم باشند. گاهی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی سعی می کنند به خودشان اسیب بزنند یا خودکشی کنند.
افراد مبتلا به اختلال دوقطبی می توانند درمان شوند. با دریافت کمک حرفه ای می توانند بهتر شوند و زندگی موفقی داشته باشند.
چه زمانی به این اختلال مبتلا می شویم؟
این اختلال معمولا اواخر نوجوانی و آغاز بزرگسالی شروع می شود. اما کودکان و افراد مسن هم ممکن است دچار این بیماری شوند. این بیماری معمولا تا اخر عمر ادامه دارد.
چرا فردی دچار اختلال دوقطبی می شود؟
دکترها هنوز نمی دانند که چه عاملی موجب این بیماری می شود اما چند چیز در ایجاد آن موثر است. ژن های خانوادگی می تواند یکی از این عوامل باشد چون در اعضای خانواده فردی که این بیماری را دارد احتمال این بیماری بیشتر است. اما باید بدانید که صرفا به این دلیل که فردی در خانوادتان مبتلا به اختلال دوقطبی است بقیه هم دچار این بیماری نخواهند شد. عامل دیگر برای ابتلا به این بیماری، ساختار یا کارکرد مغز فرد است. دانشمندان درحال کشف مطالب بیشتری در این باره هستند. پژوهش ها به دکترها کمک می کند تا این اختلال را بهتر درمان کنند. همچنین پژوهش ها به دکترها کمک می کند تا پیش بینی کنند که ایا یک شخص به اختلال دوقطبی دچار خواهد شد یا خیر. شاید یک روزی دکترها بتوانند از بروز این بیماری در افراد جلوگیری کنند.