فواید مهارت همدلی در کودک پارت چهارم

قرار دادن کودک در شرایط مختلف ، برای بهمود عملکرد مهارت همدلی در کودک :

آموزش مهارت همدلی به کودک : کار دیگری که می توانیم با کودکان انجام دهیم تا قدرت همدلی آنها زیاد شود قرار دادن کودکان در شرایط مختلف است

این شرایط ها لازم نیست حتما واقعی باشند اگر شما بتوانید خیلی احساسات و هیجانی وارد رابطه و بازی هایتان بکنید می توانید براحتی از قدرت تخیل کودک استفاده کنید

برای کودک یک داستان بگویید ترجیحا از داستان ها و شخصیت های حیوانات استفاده بکنید و کم کم به داستان های انسانی برسید مثلا داستان فردی را بگویید

که مدام همه دعوایش می کردند و همیشه احساس می کرده است که نظرش هیچ ارزشی نداشته است و از کودک بپرسید اگر با چنین آدمی روبرو بشی

و یک حرفی را بهش بزنی این آدم به احتمال زیاد سریعا شروع می کنه به معذرت خواهی کردن برای اینکه همیشه فکر می کنه اون هست که دارد اشتباه می کند

اگر تو با چنین آدمی دوست شدی چطوری کمکش می کنی؟ حالا یک شرایط فرضی را برای کودک درست بکنید که معلم به کودک چیزی گفته است

و از او بپرسید تو فکر می کنی که جای اون بودی چه احساسی داشتی؟ دلت می خواست هم کلاسی هات یا بقیه برات چه کاری انجام بدن؟

یعنی مدام شروع کنید موقعیت های مختلف را برای کودک متصور شوید و از کودک بخواهید که یک بار در جایگاه همان آدم قرار بگیرد و یک بار در

جایگاه کسی که قرار است با این آدم تعامل کند درواقع ما می خواهیم با این کار کودک را متوجه کنیم که چطور می تواند حدس بزند شرایط بقیه و دید بقیه متفاوت باشد براساس زندگی که سایرین داشته اند

پذیرش نگاه های متفاوت :

ممکن است تا نظر متفاوتی نسبت به هر موضوع مختلفی داشته باشند پس کاملا درک می کند که آدم ها می تواند متفاوت نگاه کنند و این یکی از آیتم هایی است که برای همدلی خیلی لازم است که فرد متوجه شود آدم ها به موضوعات متفاوت دید مختلفی ممکن است داشته باشند.

اما هیچ چیز در آموزش مهارت همدلی به کودک مهم تر از سواد عاطفی نیست. سواد عاطفی یعنی هوش هیجانی کودک اینکه کودک بتواند احساسات خودش را بروز دهد

و احساسات و نیازهای سایرین را از زبان بدن،‌ صدا و صوت و میمیک صورتشان متوجه شود خب چه کار کنیم تا سواد عاطفی کودکمان بالا برود؟

یکی از بهترین روش ها این است که در اینترنت سرچ بکنید و صورت های مختلف، شکل های مختلف را پیدا کنید که هیجان های مختلف را نشان می دهند

درواقع هوش هیجانی را سرچ بکنید یا کارت های هوش هیجانی یا کارت های آموزش احساسات به کودکان سپس تصاویر مختلف را جلوی کودک می گذاریم

و از او می خواهیم تا حدس بزند که این آدم چه احساسی دارد و وقتی که نتوانست سعی کنیم تا کمی راهنمایی اش بکنیم مثلا این اتفاق ممکن است

برای او افتاده باشد مثلا کارت غمگین را برای کودک می گذاریم و به او می گوییم که مامان و بابا قرار بوده ببرندش پارک ولی ماشین خراب شد

و نمی توانند به پارک بروند به نظرت چه احساسی داره؟ و با موقعیت های مختلف راهنمایی اش بکنیم که حدس بزند احساسی که ان عکس

و ان تصویر و کارت دارد چیست اگر بازهم نتوانست شروع کنید قسمت های مختلف چهره را به کودک نشان دادن مثلا بگویید:

بیرون کشیدن کودکان از دنیای تکنولوژی و ایجاد مهارت همدلی در کودک :

ببین چشماش چه مدلی شده انگار می خواد گریه کنه، لب هاش به سمت پایین خم شده این ها همه نشان می دهد که این آدم غمگین شده خیلی سعی کنید

که کودکتان را از دنیای تکنولوژی که در آن غرق شده است بیرون بکشید یعنی مدام با لب تاب و گوشی شروع به بازی نکنند کودکان باید در محیط واقعی هم این شرایط را ببینند

یعنی کودکان مختلفی را ببینند که ناراحتند، عصبانی اند، خوشحال اند، تعجب کردند، ترسیدند، احساسات را باید در آدم های دیگر ببینند که علاوه بر تصویر بتوانند آنها را در چهره ی بقیه نیز تشخیص بدهند.  

همانطور که گفته شد سواد عاطفی دو قسمت دارد یکی اینکه فرد متوجه شود که احساسات آن آدم چیست و دیگر اینکه متوجه شود که نیازهایش چیست؟

احساسات را می تواند از حالت صورت و یا با تهیه کردن کارت های احساسات صورت از دهکده های کتاب می توانید با کودک کار کنید

و بعد کودک را در موقعیت های اجتماعی واقعی قرار دهید که ببیند در آدم ها واقعی هم این موارد هست. آموزش زبان بدن چیزی نیست

که شما بتوانید خیلی راحت از طریق کارت یا فقط آموزش تئوری به کودکان یاد دهید صدای فرد مهم است، لحن و اینکه چه جوری بدنش را تکان می دهد مهم است مثلا:

ادامه مطلب :

آيا درحال لرزاندن دست و پایش است؟ دست و پاهایش را گره کرده؟ تک تک این موارد نکاتی است که فرد باید در موقعیت واقعی قرار بگیرد تا متوجه اش شود

و بعد از ان می تواند کم کم حدس بزند فرد چه نیازی دارد و چه کاری می تواند برای آن فرد انجام دهد پس بار دیگر تکرار می کنیم

که فقط آموزش از طریق تکنولوژي و بازی هایی که هوش هیجانی کودکان را بالا می برد به تنهایی کافی نیست شما باید وقت بگذارید کودکتان را پارک ببرید،

کودکتان را مهد کودک ببرید، محیطی باشد تا کودکان مختلف باشند تا کودک بتواند روی حرکات صورت سایر کودکان آزمون و خطا بکند

روی حالت های مختلف بدن دیگران آزمون و خطا بکند که کشف بکند هر احساسی چه فیزیکی و چه زبان بدنی را دارد.

منا سمیعی.

رواندرمانگر