کودکان و پیوندهای عاطفی

کودکان و پیوندهای عاطفی : برای همه ی انسان ها در گستره ی حیات به خصوص برای کودکان پیش دبستانی، پیوندها و ارتباطات عاطفی از اساسی ترین نیازهاست. در واقع رشد مطلوب ذهنی، شناختی و اجتماعی کودکان به طور قابل توجهی در گرو تامین بایسته و شایسته نیازهای عاطفی و دلبستگی امن آنها به والدین مهربان و مربیان بصیر است.

تقویت پیوندهای عاطفی در فضای خانواده و مدرسه، رسالت خطیری است که بر عهده ی پدر ها، مادرها، مربیان و معلمان است. لازمه ی حاکمیت پیوندهای عاطفی در خانواده، متصف شدن والدین فهیم به برترین، مطلوب ترین و خوشایندترین ویژگی های شخصیتی و پرهیز از واژه های انضباطی و تحمیل فشارهای عاطفی و روانی به کودکان است.
بدون تردید آن دسته از والدین و مربیانی که شخصیت ایشان آمیزه ای است از عطوفت و محبت، منطق و صبوری و استواری، بازبان تهدید، تنبیه، تحقیر و تکذیب با کودکان صحبت نمی کنند و همواره با اندیشه ی والا و نگرش مثبت، با زبان ترغیب و تشویق و تایید و تکریم با کودکان در تعامل می باشند.
بالطبع، هنگامی که فضای عاطفی خوشایند در خانواده حاکم می باشد، بچه ها کمتر و کمتر به سرگرمی های الکترونیکی و مجازی گرایش پیدا می کنند. یافته های حاصل از پژوهش های روانشناختی در این ارتباط بیانگر آن است که در خانواده هایی که پیوند های عاطفی بین کودکان و والدین بسیار کمرنگ و بی رمق است، احساس خانه گریزی و میل به فعالیت ها و بازی های رایانه ای در کودکان افزایش می یابد.

بدیهی است هر قدر بچه ها بیشتر در معرض امواج الکترونیکی قرار بگیرند، بیشتر دچار تنش، کلافگی ذهنی و کوفتگی فکری گردیده و پیوندهای عاطفی ایشان فوق العاده کمرنگ می گردد.