رویارویی با دعوای فرزندان پارت نهایی

تشکیل جلسات خانوادگی در رویارویی با دعوای فرزندان :

تشکیل جلسات خانوادگی در رویارویی با دعوای فرزندان : مانند جلساتی که در بخش فرزندپروری گفته شد جلسات خانوادگی تشکیل دهید جلسه می گذارید اعضا جمع می شوند و

در مورد یکی از رفتارهای کودک که می خواهید تقویتش کنید یا حذفش کنید صحبت می کنید در مورد مذاکرات و دعواهای کودکان هم جلسه بگذارید تا باهم مشورت کنید و یک راه حل برای آن پیدا کنید

در این جلسات چند تا قانون هست که باید رعایت کنید اول اینکه هرکسی حق حرف زدن دارد یعنی شما باید طوری زمانبندی کنید که هرکسی زمان مشخصی داشته باشد هرکسی به طور مثال اگر قرار است

جلسه پانزده دقیقه ای داشته باشید سه دقیقه اجازه دارد حرف بزند هر دفعه فقط یک نفر حرف می زند سایرین سکوت می کنند تا زمان حرف زدنشان برسد در مورد اینکه چه احساسی دارند کاملا آزاد هستند

تا کودکان صحبت کنند همانطور که گفته شد همه ی ‌آدم ها تمام احساسات را تجربه می کنند احساس ها خوب و بد ندارند ما ممکن است عصبانی شویم، خوشحال شویم، ناراحت شویم،

ولی رفتاری که می خواهند انجام دهند خیلی مهم است کسی اجازه ندارد تو حرف بقیه بپرد، عصبانی شود و پرخاش کند، هیچ کس هم مجبور به حرف زدن نیست اگر در یک جلسه ای یکی

از کودکانتان دلش نخواست حرف بزند کودک را مجبور نمی کنید همه حرف هایشان را می زنند، نتیجه گیری می کنید و اگر او آخر جلسه بازهم نظری نداشت همان نظری که

بقیه افراد به نتیجه رسیدند را اعمال می کنیم ولی همه افراد مجبورند که گوش دهند یعنی هر کسی که حرف می زند بقیه باید گوش دهند که او چه گفته است حتی اگر نخواهند

مقصر یابی در رویارویی با دعوای فرزندان ممنوع :

که حرف بزنند همه در جلسه حضور پیدا می کنند و به طور مثال دور یک میز می نشینید و هرکسی که حرف می زند سایرین گوش می دهند و هیچ کس نهایتا اجازه تحقیر و توهین به سایرین را در جلسه ندارد.

در جلسات خانوادگی نگاه کنید که مشکل چه چیزی است نه اینکه مقصر چه کسی است به هر دو کودک باید فرصت دهید که مشکل را از زبان و دیدگاه خودشان توضیح دهند و گفته شد که هیچ کس

اجازه حرف زدن در حرف بقیه را ندارد زمان می گیریم سه دقیقه یا چهار دقیقه یکی از کودکان توضیح دهد که مشکل چه چیزی است و بعد سه دقیقه یا چهار دقیقه کودک دوم توضیح می دهد کودکان خود را انگیزه مند کنید

که برای مشکل خود راه حل پیشنهاد دهند در مورد هر راه حلی که میدهند روی یک برگه راه حل را یادداشت کنید در مورد این موضوع همه راه حل می گویند بهتر است که زمانبندی کنیم یا بهتر است

فقط مال یک نفر باشد کم کم پول جمع کنیم و یک عدد دیگه بخریم یا فعلا از ان استفاده نکنیم تا ماها یاد بگیریم چجوری با هم دیگه بازی کنیم . همه حل مسئله هایی که کودکان می گویند

را حتی اگر احماقانه است را باید بنویسیم بعد جلوی هر حل مسئله ای بگوییم که چه خوبی هایی دارد و نهایتا در مورد اینکه هرکدام از حل مسئله ها چه نقاط منفی دارد و چه آسیب هایی ممکن است

بزند هم صحبت می کنیم بعد از اینکه این جدول کامل شد یعنی یک عالم حل مسئله داشتیم که هم در مورد خوبی ها و هم در مورد بدی های هر کدام از این راه حل ها حرف زدیم می آيیم با

رفتار والدین :

یکدیگر به جمع بندی می رسیم که کدام راه حل بهتر است گاهی اوقات ممکن است که به نتیجه نرسیم سه تا از راه حل هایی که بیشترین رای را می آورند انتخاب می کنیم و شروع به آزمون و خطا کردن آنها می کنیم.

پس تا اینجا گفته شد که قدم اول این است که رفتار خودمان را چک بکنیم زمانی که جایی گیر می کنیم و با کسی دعوایمان می شود چطور برخورد می کنیم اگر رفتار خودمان اشتباه است اول الگوی خوبی برای کودک باشیم،‌

خودمان را اصلاح کنیم و بعد از کودک بخواهیم که تغییر کند بعد تا جایی که ممکن است مداخله نکنیم و از کودکان بخواهیم که خودشان مسئله را حل کنند اگر خیلی تنش آنها بالا است به

کودک بگوییم که هر کسی برود یک گوشه بنشیند، عاملی که باعث دعوا شده است را از کودکان می گیریم و تا زمانی که آرام نشده اند بحث منطقی را شروع نمی کنید اگر در مورد یک موضوعی مدام دعوا دارند

سعی می کنیم که جلسه ی خانوادگی بگذاریم در جلسه ی خانوادگی هرکس از دیدگاه خودش شرایط را توضیح می دهد وقت مناسب خودش را دارد، صحبت می کند، هیچ کس در حرف دیگری نمی پرد،

هیچ کس مسخره نمی کند، هیچ کس مجبور نیست حرف بزند و نهایتا زمانی که مسئله مطرح شد شروع به حل مسئله می کنیم اول تمام راه حل هایی که کودکان می گویند را روی کاغذ می نویسیم،

نقاط قوت را می نویسیم و نقاط ضعف هم می نویسیم و بین آنها راه حل را انتخاب می کنیم و بعد از آن اعمال می کنیم شرایطی را پیدا می کنیم که در آن  تمام کودکان یک سری دست آورد داشته باشند و قوانینی می گذاریم که کودکان حق توهین، کتک کاری کردن،‌ نام گذاری، مسخره کردن یا با

ادامه مطلب بالا :

مشت به در و دیوار زدن و در را به هم کوبیدن را ندارند برای اینکه تعامل بین اعضای خانواده خوب شود همیشه برنامه های خانوادگی می گذاریم هر هفته ما لازم است که یک سری برنامه خانوادگی داشته باشیم

اگر خلق و خوی کودکان ما متفاوت است یک بار یک برنامه ی باب میل یک کودک و بار دیگر برنامه ی باب میل کودک دوم را اجرا می کنیم. درصد خیلی کوچکی از خانواده ها درگیری بین خواهر و برادرها خیلی شدید می شود

تا جایی که عملکرد روزانه را مختل می کند و یا در کودکان بخصوص به لحاظ احساسی یا روانی تاثیرات منفی زیادی می گذارد  در این موارد خیلی بهتر است که از یک متخصص بهداشت روان کمک بگیریم

یا اگر شرایطی داریم که تمام این کارهایی که تا الان گفته شد را انجام داده اید اما به نتیجه نرسیده اید در این موارد هم بهتر است که به روانشناس مراجعه کنید چند تا مورد است که حتما حتما زنگ خطر جدی است

که ما به کمک حرفه ای نیاز داریم اگر درگیری بین کودکان به قدری شدید شد که منجر به مشکلات زناشویی بین خودمان و همسرمان شد ما مدام سر کودکان با یکدیگر دعوا داریم یا یک خطر آسیب فیزیکی دارید

برای یکی از فرزندان یا برای هر عضو خانواده انقدر بد باهم دعوا می کنند و انقدر خشمشان از یکدیگر زیاد است که شما حتی نمی توانید اینها را تنها در خانه بگذارید و بروید می ترسید که یک بلایی سر یکدیگر آورند

به عزت نفس یا آرامش روانی همه اعضای خانواده یا یکی از اعضای خانواده صدمه جدی دارد وارد می شود پیش می آید که یکی از کودکان از دیگری قلدر است بیشتر

پایان مقاله :

می تواند زور بگوید و یک کودک دیگر کم کم اعتماد به نفسش را از دست می دهد و فکر می کند که دنیای بیرون امن نیست و هیچ کس دوستش ندارد، ممکن است اختلاف هایی که بین کودکان است،

دعواهایشان از بقیه نگرانی مهم مثل افسردگی یا اضطراب کودک ناشی شود پس لازم است که کودک از نظر روانشناختی پیش یک متخصص رود و یک بررسی و چکاپ انجام دهد.

دکتر هدی فرامرزی

درمانگر واحد کودک و نوجوان مرکز 

خدمات روانشناسی و مشاوره  احیا