متوقف کردن نگرانی

۱٫ همه چیز را در چشم انداز نگه دارید.

گفته می شود که اگر مردم بدانند دیگران در مورد آنها چقدر فکر می کنند، کمتر به این موضوع اهمیت می دهند که دیگران در مورد آنها چه فکری می کنند. و این درست است: هر کس به اندازه کافی ذهن خود را مشغول کند. آنها نیز ناامنی های خاص خود را دارند. اگر نگران این هستید که چگونه با کسی که به تازگی ملاقات کرده اید برخورد می کنید، به خاطر داشته باشید که او احتمالاً همین کار را می کند.

۲٫ تفکر خود را زیر سوال ببرید.

انسان ها به سمت تحریف های شناختی گرایش دارند، الگوهایی از تفکر منفی که می تواند به خلق و خو یا رفتار ما آسیب برساند. به عنوان مثال، ممکن است بدترین را فرض کنیم، یا در موقعیتی خوب را فیلتر کنیم و فقط به بدی ها توجه کنیم. یا ممکن است بیش از حد تعمیم دهیم یا زود نتیجه بگیریم. به افکار خود توجه کنید و آنها را زیر سوال ببرید نه اینکه اجازه دهید تأثیرات با شما فرار کند. ممکن است متوجه شوید که چیزی که نگران آن هستید فقط در ذهن شما وجود دارد.

۳٫ کمال را رها کنید.

ممکن است سخت باشد که این احساس را از بین ببرید که اگر کارها را درست انجام دهید، مورد محبت و تحسین قرار خواهید گرفت. اما این یک پیگیری بی‌ثمر است، نه تنها به این دلیل که کمال یک توهم است، بلکه به این دلیل که افکار مردم در مورد شما بیشتر به آنها مربوط می‌شود تا به شما.

۴٫ خودتان را بشناسید.

واقعا چه چیزی را دوست دارید؟ شما واقعا چه می خواهید؟ آیا در مورد شغل، روابط و سرگرمی های خود به این دلیل انتخاب می کنید که آنها را می خواهید یا به این دلیل که آنها شخص دیگری را راضی یا تحت تأثیر قرار می دهند؟ به خودتان اجازه دهید چیزهای جدید را امتحان کنید و از خود بپرسید: “اگر اینقدر نگران قضاوت شدن نبودم، چه چیزی را دنبال می کردم یا از آن لذت می بردم؟”

۵٫ قبیله خود را پیدا کنید.

در جایی بیرون افرادی هستند که می توانند با شما همذات پنداری کنند و از شما برای آنچه که هستید قدردانی کنند. وقت خود را تلف نکنید و سعی کنید به کسانی که از شما انتظار دارند مطابق خواسته ها و خواسته های آنها باشید، بچسبید. اصالت را پرورش دهید، و کسانی را خواهید یافت که قرار است با آنها باشید هفتم همانطور که براون در Daring Greatly می نویسد: «از آنجایی که تعلق واقعی تنها زمانی اتفاق می افتد که ما خود واقعی و ناقص خود را به دنیا معرفی کنیم، احساس تعلق ما هرگز نمی تواند بیشتر از سطح پذیرش خود باشد.»

۶٫ به خود اجازه دهید آسیب پذیر باشید.

مخالفت با غلات، صحبت کردن، ریسک کردن یا مواجه شدن با مخالفت می تواند وحشتناک باشد. اما تصمیم بگیرید چه چیزی برای شما مهم است، به خودتان اعتماد کنید و آن را دنبال کنید. ما با همیشه ایمن بازی کردن رشد نمی کنیم. ما با دادن فرصتی برای شکست به خود رشد می کنیم.

۷٫ دست یاری را بپذیرید.

اضطرابی که در مورد آنچه دیگران فکر می کنند احساس می کنید، گاهی اوقات با کمی خودآگاهی قابل رفع است. اما در برخی موارد، به‌ویژه برای کسانی که آسیب‌های اساسی یا مشکلات سلامت روان دارند، کمک حرفه‌ای می‌تواند به شما کمک کند تا ریشه احساسات خود را پیدا کنید. به خود اجازه دهید به جای طولانی کردن رنج خود، به مراقبتی که نیاز دارید دست یابید.

۸٫ دوست خود باشید.

این یک واقعیت سخت است، اما شما هرگز نمی توانید کاری کنید که همه شما را دوست داشته باشند، مهم نیست که چه کاری انجام می دهید. اما به جنبه مثبت نگاه کنید: هیچ کس دیگری نیز نمی تواند این کار را انجام دهد. بنابراین انحرافاتی را که وقتی متوجه شدید که با کسی ارتباطی برقرار نکرده‌اید، ناگزیر به وجود می‌آیند و به جای آن روی هدفی تمرکز کنید که شما را به سمت آن‌گونه که می‌خواهید باشید، بیشتر می‌کند – یاد بگیرید که خودتان را با همه نقص هایتان دوست داشته باشید.

مدرسه روان شناسی. روان بنه