۳ یافته مهم روان شناختی در مورد آغوش و شادی

آغوش و شادی

آغوش و شادی: زمانی که مدتی می گذرد، یک در آغوش گرفتن خلق و خوی شدیدی را ایجاد می کند.

یک در آغوش گرفتن از صمیم قلب می تواند در بدترین شرایطی که ممکن است در زندگی اتفاق بیفتد، احساس بهتری به ما بدهد، اما تحقیقات روانشناختی در مورد در آغوش گرفتن در مورد خلق و خو هنوز نادر است. یک مطالعه علمی جدید، که اکنون در Health Communication منتشر شده است (Packheiser et al., 2023)، بر روی بررسی اینکه چگونه در آغوش گرفتن بر خلق و خو تأثیر می گذارد (آغوش و شادی)، متمرکز شده است. به ویژه، ما علاقه مند بودیم که آیا بغل کردن تأثیر قوی تری بر خلق و خوی در طول همه گیری COVID-19 دارد، که با کاهش شدید تعامل اجتماعی در مقایسه با زمان قبل از همه گیری همراه بود.

مطالعه ای جدید در مورد در آغوش گرفتن و خلق و خو

همکاران من دو گروه از داوطلبان آلمانی را آزمایش کردند. اولین گروه از ۹۴ داوطلب قبل از همه گیری کووید-۱۹ مورد آزمایش قرار گرفتند. بنابراین، این گروه به دلیل همه‌گیری، زندگی اجتماعی عادی و بدون مقررات انزوای اجتماعی را تجربه کردند. گروه دوم ۱۰۴ داوطلب در اواسط همه‌گیری کووید-۱۹ مورد آزمایش قرار گرفتند. بنابراین، این گروه به دلیل قوانین انزوای اجتماعی مرتبط با بیماری همه گیر در آلمان در آن زمان، تماس اجتماعی کاهش یافته بود.

هر دو گروه از داوطلبان با یک روش تحقیقاتی به نام “ارزیابی لحظه ای زیست محیطی” (EMA) مورد آزمایش قرار گرفتند. EMA به این معنی است که آنها در آزمایشگاه روانشناسی دانشگاه مورد آزمایش قرار نگرفتند، اما از آنها دعوت شد تا برای چند روز متوالی یک پرسشنامه کوتاه را روی تلفن هوشمند یا لپ تاپ خود پر کنند. به این ترتیب، سعی کردیم دید واقعی تری از رفتار روزمره در آغوش گرفتن نسبت به آزمایشات در آزمایشگاه داشته باشیم.

۱٫ مردم در طول همه گیری کووید-۱۹ کمتر از قبل در آغوش گرفتند.

قبل از همه گیری، مردم به طور متوسط ۶٫۲۹ بار در روز در آغوش می گرفتند. در طول همه گیری، این تعداد به طور قابل توجهی به ۲٫۶۴ بار در روز کاهش یافت. این احتمالاً نشان دهنده این است که مردم هنوز هم می توانند افرادی را که در یک خانه با هم زندگی می کردند در طول همه گیری همه گیر در آغوش بگیرند. با این حال، آنها احتمالاً شانس بسیار کمتری برای در آغوش گرفتن سایر دوستان یا اعضای خانواده داشتند که معمولاً در مجامع اجتماعی مانند مهمانی هایی که احتمال وقوع آنها در طول همه گیری بسیار کمتر بود.

۲٫ قبل از همه‌گیری، مردم آخر هفته‌ها بیشتر در آغوش می‌گرفتند. اما در طول همه گیری، هیچ تفاوتی بین روزهای هفته و در آغوش گرفتن وجود نداشت.

یافته جالب بعدی این بود که قبل از همه‌گیری، مردم در آخر هفته‌ها بیشتر از روزهای هفته در آغوش می‌گرفتند. به عنوان مثال، در گروه داوطلبان قبل از همه‌گیری، مردم به طور متوسط حدود ۱۰ بار در روز شنبه و تنها چهار بار در سه‌شنبه در آغوش گرفتند. این احتمالاً نشان دهنده این است که مردم با افراد بیشتری ملاقات می کنند که دوست دارند در آخر هفته آنها را در آغوش بگیرند، مثلاً اگر به مهمانی بروند.

در روزهای هفته، اکثر مردم زمان زیادی را در محل کار می گذرانند، جایی که ممکن است در بسیاری از شرکت ها در آغوش گرفتن غیرحرفه ای تلقی شود. برخلاف قبل از همه‌گیری، هیچ اثر آخر هفته برای در آغوش گرفتن در طول همه‌گیری وجود نداشت، احتمالاً به این دلیل که در تعطیلات آخر هفته تجمعات اجتماعی زیادی وجود نداشت.

۳٫ در آغوش گرفتن باعث می شود احساس بهتری داشته باشیم (حتی بیشتر در زمان انزوای اجتماعی).

در آغوش گرفتن بیشتر در زندگی روزمره با خلق و خوی بهتر همراه بود، اما این نتیجه پیچیدگی جالبی داشت. در طول همه‌گیری، زمانی که مردم خیلی کمتر از قبل در آغوش می‌گرفتند، ارتباط قوی‌تری بین در آغوش گرفتن و خلق و خوی خوب وجود داشت. بنابراین، زمانی که در آغوش گرفتن نادر بود، تأثیر مثبت آنها بر خلق و خوی بسیار قوی تر بود.

ممکن است توضیحات مختلفی برای این اثر وجود داشته باشد. از یک طرف، نشان داده شده است که در آغوش گرفتن استرس را کاهش می دهد، و بسیاری از مردم در طول همه گیری به دلایل مختلفی استرس داشتند. کاهش استرس با در آغوش گرفتن ممکن است تأثیر قوی تری بر خلق و خوی مثبت در طول همه گیری داشته باشد.

از سوی دیگر، نشان داده شده است که فقدان تماس محبت آمیز ممکن است بر سلامت روان تأثیر منفی بگذارد. بنابراین، در آغوش گرفتن ممکن است با کاهش چنین افکار و احساسات منفی، برای خلق و خوی خوب در مواقع سخت مهم بوده باشد. این نتایج همچنین نشان می دهد که افرادی که کمترین آغوش را دریافت کرده اند ممکن است بیشترین تأثیرات مثبت را داشته باشند.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.