۷ مرحله برای رهایی و جدایی از شریک زندگی (پارتنر) کنترل گر (پارت دوم)

شریک زندگی (پارتنر) کنترل گر

۳٫ مسیرها و سناریوهای مختلف را ترسیم کنید.

شریک زندگی (پارتنر) کنترل گر: برنامه ها و اهداف کوتاه مدت و بلند مدت را مشخص کنید. اگر می خواهید خانواده ای را ترک کنید، چه مراحل مالی را باید انجام دهید؟ کجا خواهی ماند؟ چه اموال یا وسایلی با خود نیاز دارید؟ اگر قرار است از شریک زندگیتان بخواهید که ترک کند، در صورت امتناع از شریکتان چه حمایت قانونی (و در صورت لزوم فیزیکی) خواهید داشت؟ اگر قرار است اولتیماتوم بدهید، مثلاً با هم مشورت کنید، تا کی به آنها فرصت می دهید تا آن را برآورده کنند؟

اگر بچه‌هایی درگیر هستند، چگونه آنها را از نظر احساسی و جسمی امن نگه می‌دارید – و به آنها چه خواهید گفت؟ به دوستان مشترک – یا خانواده شریک زندگی خود چه خواهید گفت؟ هدف هیچ یک از این سؤالات ترساندن شما یا فلج کردن شما در انفعال نیست. برعکس، هرچه بیشتر بتوانید چالش‌های لجستیکی تغییراتی را که می‌خواهید آغاز کنید، پیش‌بینی کنید، احتمال اینکه آنها روند را متوقف کنند کمتر می‌شود. آمادگی و پیش بینی قدرت برابر است.

۴٫ مراقبت از خود را تمرین کنید.

تصمیم گرفتن برای مقابله با شریک زندگی در مورد کنترل رفتار یا ترک رابطه، چالش برانگیز است. مانند بسیاری از مسائل در زندگی، کار درست می تواند بسیار ساده باشد. کمتر مواقعی وجود دارد که توجه به تغذیه، خواب و سلامت روان و حفظ قدرت خود اهمیت بیشتری داشته باشد. البته، پارادوکس بی رحمانه این است که این زمان هنگام غذا خوردن، خواب و احساسات نیز خواهد بود سلامتی به انتهای لیست بسیار طولانی از نگرانی هایی می رسد که ظاهراً باید ابتدا آنها را اولویت بندی کنید.

اما سلامتی خود را نادیده نگیرید. ممکن است فقط پنج دقیقه را به پیاده روی، مدیتیشن یا گوش دادن به آهنگی که دوست دارید اختصاص دهید. به طور کلی، این گام های کوچک روزانه مراقبت از خود در طول این زمان چالش برانگیز است که باعث ایجاد تفاوت بسیار بزرگ می شود.

۵٫ تماس بگیرید و کمک بخواهید.

شما قبلاً مشخص کرده اید که سیستم پشتیبانی شما چه کسی است. آنها را در جریان نگه دارید و در مورد آنچه نیاز دارید دقیق باشید. بعد از مدت ها که در یک رابطه کنترل کننده بوده اید، ممکن است احساس ناراحتی کنید که کسی احساسات و نیازهای شما را بالاتر از احساسات خود در نظر بگیرد. بسیاری از افرادی که در کفش شما هستند از درخواست کمک کوتاهی می کنند. یا داستانشان را تعریف می کنند و وقتی دوستانشان پیگیری نمی کنند، دیگر هرگز آن را مطرح نمی کنند.

از افرادی که به آنها اعتماد دارید بخواهید هر کاری که فکر می کنید می توانند برای کمک انجام دهند. بسیاری از اوقات آنها از جزئیات قدردان خواهند بود، زیرا افرادی که عزیزانشان را در حال گذراندن این شرایط می بینند اغلب احساس نمی کنند که چه چیزی بگویند و چه کاری انجام دهند. از اجازه دادن به عزیزتان در شب ماندن تا صرف شام با هم، کمک به شما در نصب قفل درب جدید، یا صرفاً “در حال تماس” برای چند دقیقه مکالمه تلفنی و پشتیبانی – این چیزی است که دوستان برای آن کار می کنند. اما این به شما بستگی دارد که بخواهید.

۶٫ درک کنید که احساسات را می توان مخلوط کرد.

این یک داستان رایج است: شخصی انگیزه و الهام می گیرد تا یک رابطه بد را ترک کند – یا حتی فقط یک گفتگوی واقعی با شریک زندگی خود در مورد رفتار مشکل ساز داشته باشد. سپس، در روشنایی روز صبح روز بعد، همه چیز بسیار ترسناک تر به نظر می رسد.

یا تشخیص داده‌اند که رابطه‌شان ناسالم است و باید آن را ترک کنند، و سپس شریک زندگی‌شان (شاید احساس کند که آنها را کنار می‌کشد) کاری آن‌قدر شیرین یا دوست‌داشتنی انجام می‌دهد که افکار دوم را به ذهنشان خطور می‌کند. هرچه بیشتر بتوانید این موضوع را پیش بینی کنید، احتمال بیشتری وجود دارد که برنامه اصلی خود را دنبال کنید. البته این بدان معنا نیست که باید احساسات خود را پر کنید: همه یا هیچ بودن در مورد رابطه شما فایده چندانی نخواهد داشت.

شما می توانید و باید تصدیق کنید که بخش های خوبی وجود داشته است – در غیر این صورت شما تا زمانی که ماندید نمی ماندید. و می تواند به شما کمک کند تا بفهمید که چگونه در الگو قرار گرفته اید تا دفعه بعد بهتر از آن اجتناب کنید. درباره برخی از چیزهایی که از دست خواهید داد صحبت کنید، بنویسید، و فکر کنید، و تصدیق کنید که ممکن است هر روز مطمئن نباشید که انتخاب درستی دارید. اشکالی ندارد بخشی از تجربه است

۷٫ به پیگیری ادامه دهید.

ترک یک رابطه – یا حتی تلاش برای ایجاد تغییرات در یک رابطه – یک فرآیند پویا و مداوم است، نه یک رویداد منحصر به فرد. مراقبت، برنامه ریزی و مراحل متعددی را می طلبد. اگر اولین تلاش شما برای ایجاد تغییرات یا خروج ناموفق بود، یک نفس بکشید و به خود استراحت دهید. سپس دوباره شروع کنید. به حمایت خود تکیه کنید تا به شما کمک کند چشم خود را روی هدف بلند مدت خود نگه دارید.

آیا این فرد کنترل گر واقعاً همان کسی است که می خواهید ۶ ماه، یک سال، ۲۰ سال دیگر با او باشید؟ جانت را بدهی؟ هر ذره پیشرفتی که انجام می دهید، هر چقدر هم که کوچک باشد، شما را به وفادار بودن به خودتان و به دست آوردن زندگی که لیاقتش را دارید نزدیک تر می کند. این یک شکست نیست که اولین تلاش شما به نتیجه نرسد. اگر بتوانید حمایت خود را تقویت کنید و از چالش‌ها درس بگیرید، تلاش دوم – یا حتی هفتم – ممکن است همان تلاشی باشد که می‌ماند. و این می تواند زندگی شما را تغییر دهد.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.