انواع سبک های فرزند پروری

سبک های فرزندپروری را می توان برحسب دو عامل محبت و کنترل پدر و مادر به چهار دسته تقسیم کرد:
*پدر و مادرهای مستبد(کنترل زیاد-محبت کم)
برخی از والدین معتقدند که سخت گیری نسبت به فرزندان در آینده است. هر کودکی به طور طبیعی، تمایل به آزادی را در کودک از بین می برد و این طرز فکر غلط را در او به وجود می اورد که آزاد و مستقل بودن نامطلوب است. در این حالت،فرزندان،شخصیت فردی خود را از دست می دهند و در تصمیم گیری های مناسب برای زندگی خود ناکام می مانند زیرا همیشه پدر و مادر ، تصمیمات لازم را به دست نمی آورند و در شرایطی که مستلزم تصمیم گیری باشندف دچار اضطراب می گردند. آن ها تمایل پیدا می کنند که در تمام فعالیت ها نقش دوم و منفعل را بازی کنند. این کودکان ، در بزرگ سالی نمی توانند نقش رهبری را بر عهده بگیرند.
*پدر و مادرهای سهل گیر(کنترل کم،محبت کم)
در این سبک فرزندپروری ، والدین عشق و محبت بیش از اندازه را بدون اعمال کنترل های لازم در مورد فرزندان خود ابراز می کنند. این گونه پدر و مادر ها ، تحت تاثیر این تصور نادرست هستند که (روانشناسان با تنبیه مخالفند)آن ها ، حتی در شرایطی که کودک باید تنبیه شود، از این کار سرباز می زنند و یا با او مخالفت نمی کنند. تشویق و تنبیه،روش هایی بسیار مهم و موثر هستند که موجب می شوند ، کودک بین آنچه که درست است و آن چه که نادرست تلقی می شود ، تفاوت قائل شود. اشتباه دیگر در این سبک، این است که برخی از پدر و مادرها در تنبیه کردن، رفتارهای ناسازگار و ناهم خوان نشان می دهند. کودک در یک موقعیت،برای کاری که کرده است توبیخ می شود، در حالی که در زمان دیگر ، همان کار نادیده گرفته می شود و یا حتی در مورد تشویق قرار می گیرد. این طرز برخورد کودک را در تشخیص درست و نادرست، سردرگم می کند.
*پدر و مادرهای بی توجه- طردکننده (کنترل کم- محبت کم)
کودک نمی تواند در خلاء عاطفی رشد کند. اگر والدین هیچ گونه عشق و محبتی نشان ندهند، زندگی برای کودک بی ارزش و بی ثمر می شود.
کودکان بیش از این که عقلانی و منطقی باشند، هیجانی و احساسی هستند. رشد صحیح شخصیت،حاصل ترکیب هماهنگ این دو ویژگی (منطق واحساس ) است. فرزندان نیاز به محبت دارند. هنگامی که فرزند احساس خطر می کند،آغوش مادر به او اطمینان و آرامش می بخشد. هم چنان که کودک بزرگتر می شود،کلمات اطمینان بخش مادر، جای آغوش او را می گیذند و احساس اطمینان را برای او فراهم می کنند. کودکانی که دچار فقر و محرومیت هیجانی و عاطفی باشند،نمی توانند در اینده شریک خوبی در زندگی زناشویی شوند.
*پدر و مادرهای مقتدر (کنترل زیاد-محبت زیاد)
بهترین سبک فرزندپروری ، آن است که همراه با کنترل مناسب و محبت کافی باشد. والدین باید بین کودک به عنوان یک انسان از یک سوء و رفتارهای کودکانه ی او از سوی دیگر تفاوت قایل شوند.والدینی که سبک مقتدر را در پیش گرفته اند، این تمایز را میان کودک و اعمال او قایل می شوند. در واقع،کودک از یک سو از محبت و دوستی والدین اطمینان دارد، اما از سوی دیگر می داند که رفتارهای نادرست وی ، پیامدهایی را به دنبال خواهند داشت. او به خاطر رفتارهای پسندیده اش مورد تشویق قرار می گیرد و به خاطر اعمال ناپسندش تنبیه می شود.
سبک تربیتی والدین، یک عامل مهم پیش بینی کننده ی سوء رفتار با کودکان و هم چنین عامل اساسی در شکل گیری اختلال و تداوم کودک آزاری از نسلی به نسل دیگر است. هماهنگی سبک فرزندپروری در میان والدین، نقش بسیار مهمی را در پرورش شخصیت سالم تر کودک و پیشگیری از بروز مشکلات مختلف در وی ، ایفا می کند.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.