مواجهه با ترس های خود

اموزش مهارت مواجهه با ترس های خود :

برای مواجهه با ترس های خود باید بدانیم :

رابطه ی ترس و اضطراب در چیست؟

اضطراب وترس به شدت با هم همپوشانی دارند.اضطراب به نوعی ترس مبهم است .

علامتشان شبیه هم است.عموما ما تمایل داریم که ترس را اضطراب خطاب کنیم چون ترس رابد  ونشانه ی ضعف میدانیم

ولی چنین دیدگاهی به اضطراب نداریم برای همین افراد ترس را اقرار نمیکنند.

اصولا اضطراب احساسیست که از بدن بیرون نمیاید وما با ان ارتباط برقرار نمیکنیم و این باعث میشود بترسیم.

در حالی که ترس ابهام در براورده شدن یا نشدن نیازهاست.

به عنوان مثال میخواهیم ترس از صحبت کردن در جمع را مطرح کنیم .

همه ی ما نیاز به تایید توجه و هویت داریم ونمیدانیم این نیازها بعد از صحبت کردن در جمع براورده میشوند یا نه .

به همین دلیل دچار ترس میشویم. عموما ترسهای بیرونی بقای مارا تهدید میکنند

و هرچیز که ابهام داشته باشد تهدیدی برای براورده شدن نیازهای ماست این تهدیدها شامل ادمها شرایط وخودمان است .

ما حتی از والدین خواهروبرادر دوست همسر وفرزند خود میترسیم چون نیازهای ما دست این افراد است بنابر این  انها برایمان تهدید محسوب میشوند.

از طرف دیگر احساسی که نسبت به عوامل تهدید کننده داریم عصبانیت است .

ما بیشترین خشم را در زندگی از عزیزان ونزدیکانمان داریم و لیلش همان نیازهایی است که به انها داریم.

عموما سه  رویکردهایی برای مواجهه به عامل تهدید کننده داریم:

۱.اجتناب          

 ۲.انکار        

۳.واکنش افراطی

ما هر کدام از این رویکردها را انتخاب کنیم باعث قدرت گرفتن ترس میشود وانرا تقویت میکند.پشت هرسه ی اینها ترس است.

رابطه ابهام و ترس :

در مواجهه با ترس های خود باید بدانیم ، احساس پشت ابهام نیز ترس است ،

ابهام یک مکانیزم ذهنیست برای مخدوش کردن واقعیت .

مثلا این سوال که اگر طرف مقابلم خیانت کند چه میشود:پشت این ابهام ترس وجود دارد و خیانت، احساس امنیت ارزشمندی وعشق را زیر سوال میبرد.

واقعیت در اینجا این است که فرد نیاز به امنیت دارد .برای پاسخ به این نیاز وارد رابطه میشود .

در واقع تامین شدن این نیاز قطعی نیست .پس با ان مواجه نمیشود ابهام باعث میشود که نتوانیم تصمیم بگیریم پس به نوعی ترس مانع تصمیم گیریست.

*چگونه ترس را در خودمان کم کنیم؟

۱) تا ۱۵ دقیقه اول مغز فرمانی نمیدهد در این مدت مغز دنبال راهی میگردد تا از ترس فرار کند .

۲) علائم ترس به صورت هوشیارانه درک میشود وبه شکل فیزیکی در بدن دیده میشود بیش از ۸۵ درصد افراد قادر به تجربه این قسمت نیستند. ووارد این مرحله نمیشوند.

۳) ما عموما به ترسمان اعتراف نمیکنیم .البته به ترسهایی که عمومیت دارند

ولی به ترسهای شخصی خود به دلیل احساس ضعف اعتراف نمیکنیم واصولا نسبت به ترسمان کوریم.

چون یاد گرفته ایم انرا نشان ندهیم.به مرور که ترس را از دیگران مخفی میکنیم از خودمان هم مخفی میماند و دیگر قادربه دیدنش نیستیم.

مثل عواطفی که مارا از ابرازش نهی میکنند وکم کم از دسترس خودمان هم خارج میشوند.

۴)در ترس ذهن ما شروع به سناریو نوشتن میکند .اگر این سناریو تا اخر ادامه پیدا کند ایرادی نداردولی معمولا نمیگذاریم تا اخر ادامه یابد ودر جایی متوقف میشود .

ادامه مطلب بالا :

) تصورات با واقعیت تناقض پیدا میکند .

۶) صحبت کردن با یک فرد نزدیک در مورد ترسهایمان ، باعث میشود انرا ببینیم .

صحبت در این باره جسارت و شجاعت میخواهد همین عامل از بین رفتن ترس است.

انکار اجتناب وواکنش افراطی تنها به شکل مقطعی ترس را در ما کم میکنند ولی بعد ترس با قدرتی مضاعف بر میگردد وبه ما حمله میکند .

اصولا استفاده از دفاعها باعث بزرگتر شدن ابهام میشود.

اگر بتوانیم این مراحل را اجرا کنیم ترس در ما کم میشود البته هرگز به صفرنمیرسد وقرار هم نیست که برسد  فقط قرار است کنترل ما در دست ترس نباید تا به تصمیم گیری ما لطمه وارد نشود.

فاطمه حیدری

 کارشناس ارشد روانشناسی

 دپارتمان درمان مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره احیا