چگونه اختلال شخصیت اسکیزوئید را تشخیص دهیم؟

اختلال شخصیت اسکیزوئید در دسته ای از اختلال شخصیت قرار می گیرد که با رفتارهای اجتماعی عجیب و غریب  که طیف گسترده ای از روابط و موقعیت ها را در برمی گیرد، مشخص می شود. اکثر افرادی که از این اختلال رنج می برند، کارایی بالایی دارند و از این اختلال ناآگاه هستند. با این حال، فقدان علاقه و توانایی حفظ روابط بین فردی، می تواند بدون درمان، به طور فزاینده ای  ناراحت کننده باشد. دانستن نشانه ها و علائم اسکیزوئید می تواند به شما در تشخیص این اختلال در خودتان و یا افرادی که برایتان اهمیت دارند، کمک کند.

گام اول: تشخیص رفتارهای نشانه شناختی

  1. به دنبال یک ترجیح آشکار برای کار به صورت انفرادی باشید.

افراد دارای اختلال اسکیزودئید ترجیح می دهند که به صورت انفرادی کار کنند. آنها اغلب زمینه های فنی یا تکنیکی مانند برنامه های کامپیوتری و ریاضی که می توانند آن را به صورت فردی ارائه دهند ، انتخاب می کنند.

  • آنها به صورت معمول دنباله رو هستند و از اینکه در پست های ریاستی قرار گیرند، احساس شرم و خجالت می کنند.
  • حرفه های عادی شامل کار آزمایشگاهی یا کتابخانه ای و شب کاری برای آنها امن است.
  1. فقدان قوی انگیزه را شناسایی کنید.

یکی از نشانه های اسکیزوئید، فقدان اشتیاق به ایجاد یا دستیابی اهداف است. افراد دارای این اختلال عملکرد پایین تری در مدرسه یا محل کار دارند. آنها به سادگی به صورت اتوماتیک وار شغلشان را بدون در نظر گرفتن نتیجه و عملکرد خود انجام می دهند.

  • آنها به طور شگفت انگیزی چه نسبت به انتقاد و چه نسبت به تشویق، بی تفاوت هستند.
  • آنها به ندرت اقداماتی را به نمایش می گذارند که باعث ارتقاء و یا بهتر ارائه شدنشان نسبت به دیگران می شود.
  • اکثرشان بسیار کارآمد هستند زیرا قادر به حفظ کار هستند اما در زمینه تحصیل/ کار پیشرفتی ندارند.
  1. تمایل به فانتزی بیش ازحد را، بررسی کنید.

عاملی که در این اختلال اغلب رخ می دهد، خیالپردازی های پیچیده ای است که در ذهنشان ایجاد می شود و  زمان زیادی را با این خیالبافی ها سپری می کنند. اگر چه آنها تفاوت این زندگی خیالی و زندگی واقعی را می دانند.

  • چنین خیالبافی هایی بر تولید کار تأثیر می گذارد و باعث پایین آمدن عملکرد می شود.
  1. فعالیت های تفریحی فرد را ارزیابی کنید.

افراد دارای این اختلال ممکن است تمام زمان آزاد خود را به صورت داوطلبانه به فعالیتهایی بپردازند که به صورت انفرادی انجام  میشود مانند بازی های کامپیوتری یا ساختن مدل. آنها حتی ممکن است فعالیتهایی را انجام دهند که اکثر مردم آن را به صورت گروهی یا دو نفره انجام می دهند مانند رفتن به سینما یا بازی های ورزشی.

  • آنها به طور معمول از فعالیتهای گروهی مانند ورزش یا کلوپ های حرفه ای یا اجتماعی دوری می کنند.
  • اگر در یک تیم قرار گیرند، از رئیس شدن اجتناب می ورزند و ممکن است وظاایفی انتخاب کنند که بدون دستیار به اتمام می رسد و یا بازی می شود.
  1. فقدان کلی تحت تآثیر قرار گرفتن را، تصدیق کنید.

افراد دارای اختلال اسکیزوئید معمولا احساساتشان را تحت هیچ شرایطی بیان نمی کنند و اغلب به نظر نمی رسد که نظری قوی پیرامون هر موضوعی داشته باشند..آنها اغلب کسل کننده و یا سطحی توصیف می شوند.

  • آنها به نظر بی تفاوت هستند حتی در جاییکه مناسبتی ندارد، مثل شرایط اضطراری یا غم انگیز، یا حوادثی که اغلب مردم از آن خوشحال هستند مانند تولد یک عضو جدید خانواده.
  • آنها به بیان احساس دیگران واکنشی نشان نمی دهند و و حتی ممکن است چنین احساساتی را تشخیص ندهد، زیرا آنها شخصا آنها را تجربه نمی کنند.
  1. عدم توانایی پیوسته در همبستگی اجتماعی را بررسی کنید

این افراد، عجیب و متفاوت تلقی می شوند زیرا آنها به حوادث طبیعی اجتماع مانند اظهارات احساسی یا موضوعات سیاسی مثل اکثر مردم پاسخ نمی دهند. آنها در شرایط روزمره به سختی با دیگران سخن می گویند و ممکن است به شدت کم حرف باشند.

  • تفاوت شخصیتی آنها اغلب غیر عادی بیان میشود زیرا پاسخ ها با رفتار اجتماعی عادی در تناقض هستند.
  1. موقع بررسی علائم، سن فرد را در نظر بگیرید.

دربزرگسالان خیلی بهتر اختلال شخصیت اسکیزوئید در آنها تشخیص داده می شود زیرا علائم بهتر در آنها دیده می شود با این حال اگر علائم در کودک یا نوجوان بیش از یک سال طول بکشد، در آنها نیز تشخیص داده می شود.

  • همچنین به خاطر داشته باشید که حتی اگر اختلال شخصیت اسکیزوئید بر روی زنان و مردان بگذارد، این اختلال در مردان بیش از زنان تشخیص داده می شود.

گام دوم: ارزیابی روابط بین فردی

  1. دوستان شخص را بسنجید

افراد با اختلال اسکیزوئید دوستان کمی دارند یا حتی دوستی ندارند و مایل نیستند که از آنها پیروی کنند. هر دوستی که آنها دارند، سطحی است و فاقد هرگونه ارتباط احساسی است.

  • در واقع، افراد دارای این اختلال هیچ علاقه ای به دوست شدن یا پیوستن به دوستی نزدیک را از خود نشان نمی دهند
  • تئوری های رقابت اظهار می کند که برخی از این افراد مایل به ارتباط نزدیک هستند اما برای آنها تنها بودن بسیار آسانتر است تا در تلاش برای هماهنگ شدن انتظارات اجتماعی، خود را قرار دهند.
  1. به اجتناب از روابط عاشقانه توجه کنید

این افراد معمولا قرار عاشقانه ای ندارند. آنها به ندرت ازدواج می کنند و علاقه ای به اشتراک گذاشتن زندگیشان با دیگران را ندارند.

  • آنها همیشه یا تنها زندگی می کنند و یا زندگی با والدینشان را در بزرگسالی ادامه می دهند.
  • آنها علاقه کمی به روابط جنسی نشان می دهند و یا رضایتی از این رابطه به دست نمی آورند.
  1. روابط خانوادگی را مورد بررسی قرار دهید.

افراد دارای اختلال اسکیزوئید رابطه صمیمی حتی با اعضای خانوادشان ندارند به جز شاید با بستگان درجه یک. حتی این روابط دارای ساختار معمولی و فاقد ارتباط عاطفی هستند.

گام سوم: تشخیص از سایر اختلالات

  1. حقیقت را درک کنید.

بر خلاف اختلال شخصیت اسکیزوفرنی و اسکیزوتایپال، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید، توهم یا پارانوئیای ( بد بینی) غیر معمول را تجربه نمی کنند.

  • در حالیکه افراد دارای اختلال اسکیزوئید گرایش به خیالپردازی های بزرگی دارند که با آنها زندگی می کنند،این افراد کاملا به اینکه این خیال بافی ها، خیالی است کاملا آگاه هستند.
  • زندگی خیالی ادامه دارد همانگونه که زندگی واقعی در جریان است و با یکدیگر تداخل ندارند بر خلاف اشکال قوی از بیماری اسکیزوفرنی.
  1. توانایی انجام گفتگو منطقی را تشخیص کنید.

افراد دارای اختلال اسکیزوئید گرایش دارند که خیلی سطحی و با فقدان کامل بیان احساسشان، صحبت کنند، آنها قادر به مکامله با دیگران هستند در حالیکه افراد اسکیزوفرنیایی توانایی این کار را ندارند.

  • ساکت بودن یکی از علائم اسکیزوئید است اما سخنرانی نامنظم یا متضاد ممکن است نوع شدیدتری از اسکیزوفرنی را نشان دهد.
  • رفتار عجیب و غریب “به صورت کمی عجیب و غریب و غیر معمول، اغلب به شیوه طنز آمیز تعریف شده است.
  • سخنان فرد اسکیزوفرنیایی، غیر منطقی است و جملات ممکن است به سختی قابل فهم باشد.
  • این می تواند تا حدی به تشخیص اسکیزوئید از اوتیسم کمک کند. افراد مبتلا به اوتیسم در توانایی ارتباطیشان متغیر هستند و ممکن است در زمینه انتخاب کلمه، ناخوشایند به نظر برسند ( اگر چه این تفاوت بین افراد متنوع است). آنها ممکن است درباره موضوعات مورد علاقه خود صحبت کنند. همچنین تمایل به ارتباط غیرمعمول غیر کلامی مانند تماس با چشم ندارند.
  1. هوش هیجانی را ارزیابی کنید.

افراد دارای این اختلال ازهر گونه به نمایش گذاشتن احساساتشان، چه منفی و چه مثبت، اجتناب می کنند. آنها ممکن است احساسات را در دیگران تشخیص دهند اما توانایی نشان دادن آن را ندارند و نمی دانند که چگونهه به رفتارهای مناسب اجتماعی، پاسخ دهند.

  • افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است دچار مشکل در فهمیدن آنچه که دیگران فکر می کنند و احساس می کنند، باشند اما می توانند عمیقا احساسی باشند.
  • افراد دارای اختلال ضد اجتماعی ـ اغلب جامعه ستیز نامیده می شوند ـ هیچ احساس واقعی ندارند اما قادرند آنها را تقلید کنند و حتی عکس العمل های نا مناسب را منطقی نشان دهند.
  1. تعیین کنید شخص به طور کلی چگونه عمل می کند.

افرادی که مبتلا به اسکیزوئید هستند، بر خلاف افراد مبتلا به اختلالات خلقی مثل اسکیزوفرنی و اختلالات نوع  B، مانند اختلال شخصیت ضد اجتماعی، قادر به حفظ شغل خود هستند. آنها گرایش دارند تا شغلهایی را انتخاب کنند که به صورت انفرادی است اما به طور کلی به اندازه کافی که نشان می دهند، قابل اعتماد هستند و حداقل مورد نیاز را انجام می دهند.

  • افراد دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی نمی توانند شغل خود را حفظ کنند زیرا آنها دستورات را دنبال نمی کنند و اغلب خود را درگیر مشکلات قانونی می کنند.
  • برخی افراد مبتلا به اوتیسم به سختی شغل خود را حفظ می کنند به دلیل گرایش بیش از حد به غلبه بر اضطراب، دشواری در سازماندهی، و کاهش توانایی کنترل احاسسات خاص مخصوصا ناامیدی.
  1. شروع و پایداری علائم را ارزیابی کنید.

اختلال شخصیت اسکیزوئید معمولا خودش را تا اوایل بزرگسالی نشان نمی دهد. درحالیکه افراد مبتلا به اوتیسم، نشانه های آن را از کودکی حتی گاهی از دو سالگی، نشان می دهند. اختلال شخصیت ضد اجتماعی در سراسر زندگی یک فرد فراگیر است، اگر چه افراد مبتلا به اختلال شخصیت ضد اجتماعی می توانند رفتارهای جعلی را به منظور بازی دادن دیگران یاد بگیرند.

  • علائم اسکیزوئید ممکن است نشانه های اولیه اسکیزوفرنی باشد و در طول زمان بدتر شود.
  • از آنجا که بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوئید علاقه ای به ارتباط با دنیای بیرون ندارند و اصولا بی تفاوت هستند و نسبت به بیماری خود احساس ناراحتی نمی کنند، بنابراین بهتر است اطرافیانشان آنها را ترغیب کنند تا با مشاور و روانشناس در ارتباط باشند و بهترین کار این است که در همان آغاز نشانگان این اختلال به روانشناس با تجربه مراجعه شود.
  • دپارتمان پژوهش مرکز خدمات روانشناسی و مشاوه احیا

لینک مقاله: https://www.wikihow.com/Identify-Schizoid-Personality-Disorder