استراتژی هایی برای والدین جهت مدیریت استفاده کودکان از اینترنت و بازی های رایانه ای (پارت اول)

استفاده کودکان از اینترنت و بازی های رایانه ای

استفاده کودکان از اینترنت و بازی های رایانه ای: آیا به دنبال ترویج زمان سالم صفحه نمایش و استفاده از دستگاه هستید؟ این ایده ها می تواند کمک کند.

مبارزه برای ترویج بازی های سالم و استفاده از اینترنت گسترده است و از بین نمی رود.

ممکن است خیلی به کارهایی که بچه‌ها آنلاین انجام می‌دهند نباشد، اما در دنیای «واقعی» چه کاری انجام نمی‌دهند.

محدودیت‌ها و آموزش‌ها مناسب هستند (مانند ملاقات با دوستان واقعی نوجوانان و تعیین مقررات منع رفت و آمد)

رفتار سالم را الگوبرداری کنید، فعالیت های جایگزین را ترویج کنید و به خود و فرزندتان لطف کنید.

من اخیراً مصاحبه تیش هریسون وارن (۲۰۲۳) با کریستا بون، یکی از بنیانگذاران Screen Sanity را خواندم. در حالی که من اغلب در مورد استفاده از صفحه نمایش و دستگاه و بازی و محتوای رسانه های اجتماعی با والدین صحبت می کنم، این مقاله مرا بر آن داشت تا ایده هایم را جمع آوری کنم.

۱ . شما تنها نیستید. مشکل تقریباً جهانی است.

بوان استدلال می کند که فناوری به “میدان جنگ شماره ۱” در خانه هایی با کودکان و نوجوانان تبدیل شده است. تقریباً نیمی از والدین گزارش می‌دهند که «استفاده از دستگاه باعث مشاجره‌های هفتگی یا روزانه می‌شود» و تقریباً سه چهارم گزارش می‌دهند که «اکنون صفحه‌نمایش و فناوری باعث حواس‌پرتی از زمان خانواده می‌شود» (هاریسون وارن، ۲۰۲۳).

۲٫   استفاده کودکان از اینترنت و بازی های رایانه ای موضوع جدیدی در جهان است و از بین نمی رود.

شما بخشی از نسل اول والدینی هستید که فرزندانشان در زندگی روزمره خود با صفحه نمایش های موبایل، لپ تاپ و تبلت و اینترنت و چنین محتوای جذابی زندگی می کنند. «هیچ حکمتی در طول اعصار منتقل نشده است. بون می‌گوید: ما خردمندان هستیم. علاوه بر این، «هیچ‌کس نمی‌تواند جن را در بطری برگرداند. زندگی ما برای همیشه با این واقعیت دیجیتال آمیخته خواهد شد.

۳٫ این مسئله سخت است و تقصیر شما یا فرزندتان نیست.

سازندگان دستگاه‌ها، شرکت‌های رسانه‌های اجتماعی و ارائه‌دهندگان محتوا «بهترین و باهوش‌ترین» را استخدام می‌کنند و هر ساله میلیاردها دلار برای توسعه و بازاریابی محصولات خود هزینه می‌کنند. هدف اصلی آنها این است که کره چشم های بیشتری را برای مدت طولانی تر روی صفحه نمایش قرار دهند. و معتاد کردن افراد به صورت استعاری، مدل کسب و کار آنهاست.

۴٫ تمام مدت زمان صفحه نمایش برابر نیست. برخی خوب است و حتی مثبت است.

بازی هایی که شامل ساخت و طراحی هستند می توانند خلاقیت را ارتقا دهند. بازی هایی که شامل صحبت کردن و کار مشترک با دیگران است می توانند تعامل اجتماعی و مهارت های اجتماعی را ارتقا دهند. ویدئوهای آموزشی می توانند یادگیری را تقویت کنند.

5. ۵٫ ممکن است چندان به کاری که آنها انجام می دهند نباشد. این مربوط به کاری است که آنها انجام نمی دهند.

تعامل با دنیای فیزیکی و اجتماعی – بازی و صحبت با کودکان دیگر، غذا خوردن با خانواده، کارهای روزمره، دویدن و پریدن و گرفتن و پرتاب کردن، کاوش در طبیعت، خواندن و نوشتن، بی حوصلگی و پیدا کردن کاری برای انجام دادن، یا به سادگی نشستن و فکر کردن همگی برای رشد و رشد مغز و بدن سالم کودکان مهم هستند. زمان بیشتر استفاده کودکان از اینترنت و بازی های رایانه ای به معنای تعامل کمتر با دنیای فیزیکی و اجتماعی است. و به بیانی دیگر «مسدودکننده‌های تجربه» هستند.

۶٫ محدودیت ها و آموزش مناسب است. مانند آموزش رانندگی به نوجوانان است.

بسیاری از ایالت ها دارای دوره های مجوز پیش از صدور مجوز هستند که طی آن رانندگان نوجوان جدید باید یک راننده با تجربه (بزرگسال) در کنار خود در صندلی مسافر داشته باشند. در برخی از ایالت ها مجوزها برای نوجوانان محدود شده است. در نیوجرسی، جایی که من زندگی می کنم (و جایی که دخترم رانندگی را یاد گرفت)، این به معنای عدم رانندگی بین ساعت ۱۱ شب است. و ساعت ۵ صبح و حداکثر یک مسافر زیر سن قانونی. نتایج به خوبی مستند از این نوع محدودیت ها چیست؟ تصادفات و مرگ و میر کمتر.

دستگاه‌ها، صفحه‌نمایش‌ها و استفاده از رسانه‌های اجتماعی را می‌توان به همین روش مورد بررسی قرار داد. والدین ممکن است محدودیت‌هایی مانند «اجازه دهید نظارت کنم تا زمانی که بدانیم به اندازه کافی ماهر و با تجربه هستید که می‌توانید خودتان در اینترنت گشت و گذار کنید» یا «شما نمی‌توانید بعد از این ساعت از شب از دستگاه‌ها استفاده کنید.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.