نقص توجه و بیش فعالی

نقص توجه و بیش فعالی : بیش فعالی یک سندرم روان عصبی است که نشانه اصلی ان عبارتست از : ۱- عدم توجه ۲-  تکانشگری ۳- بیش فعالی است. این اختلال در بین کودکان مدرسه ای شایع است و معیار تشخیصی ان بعد از ۶ سالگی بهتر تعریف می شود به خصوص چون در این سن مدرسه مشکلات را چه در زمینه یادگیری و چه در ارتباط آشکارتر می کند. Dsm-4 بیان می کند که بچه های پیش دبستانی ازنظر سلامت و توانایی بی حرکت نشستن در کلاس باهمدیگر متفاوت هستند. اما تعیین این تشخیص در کودکان پیش دبستانی دشوارتر است. این دشواریها به این دلیل است که کودکان کوچکتر به صورت طبیعی و درمقایسه با بچه های مدرسه ای بی توجه، تکانشی و فعال هستند و این تمایز بین رفتار نرمال و غیرنرمال را دشوار می کند. با این حال، وقتی این رفتارها حتی در بچه های پیش دبستان بسیار ناهنجار می شود، یادگیری، تعامل اجتماعی و روابطشان با والدین مشکل دار می شود.

وقتی علایم بیش فعالی والدین را نگران کرده باید عوامل محیطی (مثل تعاملات خانوادگی)، تشخیص افتراقی و هم ابتلایی با اختلالات دیگری مثل نافرمانی مقابله ای، اختلال رفتاری، و اختلال خلقی (مثل افسردگی) را نیز لحاظ کرد. رفتار بهنجار کودک پیش دبستانی ممکن است در روزهای مختلف یا موقعیت های مختلف تغییر کند.  فعالیت کودک ممکن است مثلا درحضور یک مادربزرگ آسان گیر یا هر محیط تحریک کننده ای مثل سوپرمارکت برانگیخته شود. اکادمی پزشکان اطفال امریکا توصیه می کند برای اینکه بتوان این اختلال را به نحو موثری تشخیص داد علایم  باید قبل از ۷ سالگی ظاهر شده باشند. اما والدین قبل از سنین سه یا چهارسالگی نگرانی هایی درباب بیش فعالی یا نقص توجه و تکانشگری کودکانشان دارند.

مشاهده ویدئوهای خانگی درطی سال اول زندگی کودکان کمک کرده  تا علایم زودهنگام بیش فعالی را تعیین کنیم. بنابراین قبل از یک سالگی رفتار کودکان دارای اختلال بیش فعالی با کودکان گروه کنترل تفاوتی نداشت. تفاوتها بعدا مشاهده می شوند یعنی زمانی که در انجام تکالیف مشکل پیدا می کنند سطح فعالیتشان بیشتر می شود و در فعالیتهای گروهی کمتر مشارکت می کنند. بچه های پیش دبستانی بیش فعال بیشتر امکان دارد که حوادث ملایمی ایجاد کنند ولی اسیبهای جدی و شدیدی به وجود نمی اورند. تشخیص بیش فعالی در کودکان پیش دبستانی بیشتر براساس ملاکهای بیش فعالی و تکانشگری است تا نقص توجه.

در ایالات متحده داروهایی که روی سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارند مثل متیل فنیدیت که برای درمان بیش فعالی استفاده می شود ۲۰۰ تا ۳۰۰ درصد بین کودکان پیش دبستانی افزایش یافته است. اما نقش این داروهای محرک قبل از ۶ سالگی مشخص نشده است. تاثیر درمانهای غیردارویی هم قبل از این سن معلوم نیست. با این وجود والدین معمولا این سوال را دارند که ایا کودکانشان بیش فعال هستند یا نه. باید به والدین درمورد عدم قطعیت تشخیص قبل از ۶ سالگی اموزش دهیم. همچنین باید از استفاده از داروهای محرک نیز در بچه های پیش دبستانی اجتناب شود اگرچه در موقعیتهای خاص می توان انها را استفاده کرد.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.