آیا بیماری طیف اوتیسم واگیردار است؟! نظریه های نادرست در مورد علل ابتلا به اوتیسم
هشت چیزی که باعث ابتلا به اوتیسم نمیشود به نظر میرسد که هر روز نکته جدیدی به عنوان دلایل احتمالی ابتلا به بیماری اوتیسم پیشنهاد میشود. از آنجایی که اطلاعات جامع بسیار کمی در مورد دلایل واقعی ابتلا به اوتیسم وجود دارد، گیر افتادن در هر نوع فرم رسانه ای کار سادهای است. آیا استفاده […]
هشت چیزی که باعث ابتلا به اوتیسم نمیشود
به نظر میرسد که هر روز نکته جدیدی به عنوان دلایل احتمالی ابتلا به بیماری اوتیسم پیشنهاد میشود. از آنجایی که اطلاعات جامع بسیار کمی در مورد دلایل واقعی ابتلا به اوتیسم وجود دارد، گیر افتادن در هر نوع فرم رسانه ای کار سادهای است. آیا استفاده از آفتکش ها، شامپو مخصوص سگ، ابرخطی هواپیما از دلایل ابتلا به اوتیسم باشند؟ این ها و بسیاری موارد دیگر از عوامل احتمالی موثر برای افزایش تشخیص موارد ابتلا به طیف اوتیسم پیشنهاد شدهاند. حقیقت این است که ما حتی مطمئن نیستیم که تعداد افراد مبتلا به اوتیسم افزایش یافته است. تمام چیزی که میدانیم این است که از زمانی که معیارهای تشخیص این بیماری گسترش یافت، به همان میزان تعداد افرادی که دارای شرایط تشخیص به اوتیسم بودند نیز افزایش یافت. همچنین، با افزایش آگاهی عموم، تعداد تشخیص ها نیز افزایش پیدا کرد. آیا این مطلب به این معنی است که تعداد افراد مبتلا به اوتیسم در مقایسه با ۲۰ یا ۳۰ سال گذشته بیشتر شده است؟ جواب مناسب “شاید” است.
عوامل بسیار اندکی وجود دارد که بدون تردید خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش میدهد. عواملی از جمله وراثت، استفاده از داروهای خاص در دوران باردار ی و برخی از انواع جهش های ژنتیکی است که به دلایل ناشناخته ای اتفاق میافتند. با این حال، این ها باعث توقف باورهای مردم به تئوری های نادرست در مورد علل ایجاد اوتیسم نمیشود.
نظریه های نادرست در مورد علل ابتلا به اوتیسم
در حالی که ما به درستی از دلایل ایجاد اوتیسم در افراد مبتلا به آن آگاهی نداریم، اما حداقل میدانیم که برخی از نظریه های مطرح شده در مورد آن کاملا اشتباه است. در ادامه به برخی باورهای نادرست در مورد دلایل ابتلا به اوتیسم اشاره میشود:
۱- اوتیسم مسری نیست:
برخی از والدین در مورد ارتباط فرزندانشان با کودکان مبتلا به اوتیسم خطر واگیردار بودن آن نگران هستند. اما اوتیسم بیماری قابل انتقال نیست، و نمیتواند از فرد مبتلا به سایر افراد از طریق ویروس، باکتری یا سایر روش های انتقال (به غیر از وراثت) به دیگران سرایت کند. حتی در صورتیکه کودک شما به طور مداوم با کودک طیف اوتیسم در ارتباط باشد هم نمیتواند به اوتیسم مبتلا شود. ممکن است که نگران این مطلب باشید که کودک در حال رشد شما احتمال دارد که رفتار کودک اوتیسم را تقلید کند، اما هیچکس از طریق داشتن ارتباط فیزیکی با فرد دارای طیف اوتیسم به آن مبتلا نمیشود.
۲- گریه کودک منجر به ابتلا او به اوتیسم نمیشود:
گاهی والدین نگران این هستند که در صورتیکه به موقع کودک خود را در زمانی که گریه میکند آرام نکنند باعث ابتلا او به اوتیسم شود. جواب این است: خیر، ناآرامی های کودک منجر به اوتیسم نمیشود. در حالیکه سوءاستفاده از کودک مطمئنا باعث ایجاد مشکلات عاطفی نامرتبط با اوتیسم میشود، اجازه دادن به ادامه گریه کودک سوءاستفاده محسوب نمیشود. در شرایطی خاص، ناراحتی های شدید کودک میتواند نتیجه علائم همچنان شناخته نشده اوتیسم باشد. نوزادان دارای اتیسم ممکن است به شکل غیر طبیعی به نور، بو، صدا و حساسیت های فیزیکی باشد، بنابراین داشتن پوشک مرطوب برای کودک اوتیسم در مقایسه با کودک معمولی در حال رشد به مراتب ناراحت کننده تر (آزاردهنده تر) است. بهرحال، این غیر ممکن است که اوتیسم در نتیجه ناراحتی های شدید (tantrums) یا عاطفی ایجاد شود.
۳- فقر غذایی باعث ابتلا به اوتیسم نمیشود:
بسیاری از والدین دارای فرزندان اوتیسم که از رژیم های غذایی حاوی گلوتن و مواد بدون کازئین (و سایر رژیم های غذایی خاص) استفاده کردهاند با نتایج خوبی مواجه شدند. و این بدان معنا نیست که آنها باعث ایجاد اوتیسم در فرزندانشان از طریق تغذیه آنها با گندم یا لبنیات (یا سیبزمینی سرخ شده و نوشیدنی های گازدار) شدهاند. تحقیقات نشان داده است که برخی از کودکان مبتلا به طیف اوتیسم دارای بیماری های گوارشی هستند که میتواند باعث ایجاد ناراحتی در آنها شود، و رفع این مشکل به احتمال بسیار زیاد منجر به بهبود رفتار، توجه و روحیه کودک میشود. بنابراین، با وجود آنکه تغییر رژیم غذایی (در موارد کمی) باعث بهبود علائم اوتیسم در کودک مبتلا میشود، کمبود مواد غذایی باعث شکلگیری آن در افراد نمیشود.
۴- رفتار نامناسب والدین (والدین بد):
چند دهه قبل، برونو بتلهیم با تئوری خود مبنی بر اینکه اوتیسم در اثر بی توجهی های مادر شکل میگیرد حرفه پزشکی را به شکل بدی تحت تاثیر قرار داد. برونو بتلهیم در اشتباه بود، اما بهرحال یک نسل از والدین دارای فرزندان اوتیسم بخاطر ناتوانی فرزندان خود سرزنش میشدند. خوشبختانه، ما اینگونه سرزنش های آزاردهنده را پشت سر گذاشتیم.
۵- تلویزیون کابلی باعث ایجاد بیماری اوتیسم نمیشود:
سالها قبل، مطالعه ای انجام شد که در آن ایده های ارائه داده شد به این ترتیب که ممکن است بین افزایش همزمان محبوبیت تلویزیون و گستردگی بیماری اوتیسم ارتباطی وجود داشته باشد. هیچگونه شواهد و مدرکی که صحت این نظریه را اثبات کند که تماشای زیاد تلویزیون منجر به ابتلا به بیماری اوتیسم در کودک میشود. از طرف دیگر، اگر کودک شما به عنوان کودک اوتیسم تشخیص داده شد، ایجاد محدودیت در تماشای تلویزیون در جهت ایجاد فعالیت های تعاملی بیشتر ایده مناسبی است. در حقیقت، محدود کردن زمان تماشای تلویزیون برای تمام افراد در همه گروه های سنی کاری مثبت ارزیابی شده است.
۶- استفاده از تلفن همراه از دلایل ایجاد اوتیسم نیست:
در طول سال ها، رسانه ها نظریه هایی مبنی بر اینکه امواج الکترومغناطیس (ER) که توسط تلفن های همراه و شبکه های ارتباطی بیسیم ساطع میشوند از عوامل موثر در افزایش بیماری اوتیسم هستند. احتمال بسیار زیاد به این دلیل این ایده گسترش یافت که گستردگی تکنولوژی شبکه های ارتباطی و افزایش تشخیص بیماری طیف اوتیسم در یک بازه زمانی اتفاق افتاد. تحقیقاتی در مورد اثر امواج الکترومغناطیس بر مغز وجود دارد، اما تاکنون هیچ دلیل معتبری در خصوص ارتباط این امواج و ابتلا به اوتیسم ارائه نشده است. بنابراین، یقینا استفاده والدین از تلفن همراه باعث ایجاد این بیماری در فرزندشان نمیشود.
۷- مشکلات خانوادگی ارتباطی با ابتلا به اوتیسم ندارد:
یکی از والدین اعتقاد داشت که پسرش به اوتیسم مبتلاست زیرا که دارای چندین خواهر و برادر است. همچنین افراد دیگری تصور میکنند طلاق، فوت یکی از اعضاء خانواده میتواند باعث ایجاد اوتیسم در کودک شود. این باوری کاملا نادرست است. کودکان میتوانند با مسائلی مانند مرگ، طلاق و موارد دیگر کنار بیایند، با وجود آنکه تجربه این مسائل میتواند پیامدهای روانشناختی در کودکان ایجاد کند اما باعث بیماری اوتیسم نمیشوند. اگر کودکی منزوی یا ناراحت است، مطمئنا از اختلال رفتاری غیرمرتبط با اوتیسم رنج میبرد که باید تشخیص و درمان شود.
۸- اسپنکینگ (نوعی تنبیه بدنی- ضربه به باسن کودک) منجر به اوتیسم نمیشود:
ضربه شدید به سر، کاهش اکسیژن و سایر آزارهای فیزیکی بدون تردید باعث ایجاد آسیب مغزی میشود. کودکانی که دچار آسیب های مغزی شده اند ممکن است رفتارهایی مشابه کودکان اوتیسم بروز دهند و حتی با اختلال طیف اوتیسم تشخیص داده شوند. در حالیکه تنبیه بدنی کودک (ضربه های شدید به ناحیه باسن) روشی بحث برانگیز در پرورش کودک است، اما تاثیری در ابتلای کودک به اوتیسم ندارد.
نکته ای از طرف سایت verywell
یافته های اخیر نشان میدهد که مهمترین عامل موثر در ابتلا به اوتیسم ژنتیک است. در برخی موارد، اوتیسم از طریق وراثت منتقل میشود، اما در موارد دیگر جهش ژنتیکی نقش دارد. این که شما در عمارت زندگی میکنید یا کلبه، از مواد غذایی ارگانیک گیاهی استفاده میکنید یا از غذاهایی بسته بندی شده پاستا و پنیر، در زمان گریه کودک او را نوازش میکنید یا به گریه او بی توجهی میکنید، کاملا غیر ممکن است که باعث ایجاد اوتیسم در فرزند شما شود. مطلب مهمتر این است که درمان کامل اوتیسم از طریق هر نوع رژیم غذایی یا دارویی کاملا غیر ممکن است. نکته آخر این است که فرزند شما اگر کودکی معمولی یا اوتیسم باشد فرقی ندارد، مهمترین کاری که شما برای او میتوانید انجام دهید عشق ورزیدن، حمایت کردن و کمک کردن به او برای رسیدن به تمام چیزهایی است که میتواند در زندگی بدست آورد است.
لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.
