معرفی آزمون آدمک گودیناف

معرفی آزمون آدمک گودیناف : فلورانس گودیناف به‌منظور ارزشیابی سطح هوش کودکان یک مقیاس ۵۱ ماده‌ای را تدارک دید. همچنین در این تست عوامل اجتماعی خواهی و عواطف کودک هم سنجیده می‌شود.

معرفی آزمون آدمک گودیناف : از دیدگاه نظریه‌پردازان مختلف آدمک ترسیم‌شده توسط کودک معرف شخصی است که بیش از هر کس دیگر، موردتوجه نقاش است؛ بنابراین هنگامی‌که از کودک خواسته می‌شود که به ترسیم بپردازد معمولاً تصویری را که از خود دارد فرافکن می‌کند اما گاهی نیز نقاشی وی معرف شخص دیگری است که موردعلاقه یا نفرت اوست.

به‌طورکلی، نقاشی یک شخص، معرف بیان خویشتن در رابطه با محیط است.

معرفی آزمون آدمک گودیناف : در تفسیر عاطفی آدمک باید به گزینه‌های مختلفی توجه داشت.

محل ترسیم آدمک: اینکه آزمودنی نقاشی را در کدام قسمت صفحه ترسیم کند معانی مختلفی دارد.

ترسیم نقاشی در سمت راست صفحه نشان‌دهنده، توجه به آینده دل‌بستگی به پدر و ترسیم نقاشی در سمت چپ نشان‌دهنده، توجه به گذشته و نشان دل‌بستگی به مادر است. پایین صفحه نشان‌دهنده جهان تاریک کشاننده‌های ناهشیار و مرتبط با زندگی روزمره است. بالای صفحه معرف ارزش‌های برتر و خیال‌پردازی‌هاست.

ابعاد آدمک: آدمک بزرگ به معنای اعتمادبه‌نفس و احساس ایمنی و آدمک کوچک به معنای در خود خزیدگی و کمرویی است.

خطوط ترسیمی: خط پررنگ و ضخیم بیان‌کننده تمایل به لذات جسمانی و نشان‌دهنده پرخاشگری است.

خطوط کم‌رنگ نشان‌دهنده حساسیت و ملایمت است. خطوط موازی، سایه‌ها و چهارخانه‌ها در افراد مضطرب دیده می‌شود. خطوط شکسته در زاویه‌دار مشخص‌کننده خشم و ناآرامی و خطوط انحنادار بیان‌کننده ملایمت و زنانگی و خود دوستداری است.

– نکته: در نقاشی آدمک همچنین باید به نسبت اندام‌ها و قرینه‌سازی آن‌ها توجه داشت؛ زیرا که عدم تقارن بارز نشان‌دهنده اختلالات عاطفی و قرینه‌سازی آن‌ها توجه داشت.

حالت و حرکت: باید به نیم‌رخ و یا تمام‌رخ بودن آدمک و حالت حرکت یا ایستا بودن آن نیز توجه داشت. ترسیم نیم‌رخ بیان‌کننده بازخورد گریز (ترس از نگاه مستقیم) است که در حوالی سنین بلوغ با فراوانی بیشتری دیده می‌شود. وضع بدنی بدون تحرک ترجمان عدم ارضای نیازهای غریزی است وبیان کنند وقفه و اضطراب در آزمودنی است.

موضع بازوها: ترسیم افقی بازوها بیان‌کننده حالت تنش نسبت به محیط است و ترسیم بازوهای کاملاً فاصله‌دار، نشان‌دهنده میل به مشارکت و جامعه خواهی است. ترسیم بازوها به سمت بالا بیانگر احساس شدید و ترسیم بازوها به‌صورت عمومی و چسبیده به بدن مهار خود و فاصله‌گیری از دیگران را نشان می‌دهد.

موضع ساق‌ها: ترسیم ساق‌های فاصله‌دار احساس پایداری و حرکت را نشان می‌دهد و ترسیم خطوط زاویه‌دار به معنای حرکت و ترسیم پاها به‌صورت چسبیده نشان‌دهنده بازداری و ترس است.

ساق پاهای طویل نشان‌دهنده کودکان فعال و ساق‌های کوتاه نشان‌دهنده کودکان فعل پذیر است.

سر: سر بزرگ بیان‌کننده خود دوستداری و گاهی بیان‌کننده گسترده هوش به دلیل یک تأخیر عملی سر کوچک در نقاشی بیان‌کننده وجود افسردگی و وجود مشکلات ارتباطی است.

چشمان: چشمان بزرگ بیانگر برون‌گرایی و کنجکاوی است و چشمان کوچک نشان‌دهنده درون‌گرایی است حذف چشمان امتناع از دیدن را نشان می‌دهد و چشمانی که به‌صورت یک دایره بزرگ و یک نقطه در وسط آن کشیده می‌شود ترس و وحشت را نشان می‌دهد. ترسیم مژه‌ها و ابروها دل‌مشغولی‌های زیبایی‌شناختی را نشان می‌دهد.

لب‌ها: لب‌های به هم فشرده و خطی نشان‌دهنده وجود تنش است و لب‌های پهن و کلفت علامت پرخاشگری است. دهان به‌صورت مرور بیانگر وابستگی و فعل پذیری است درمان بسیار کوچک در افراد بی‌اشتها روانی دیده می‌شود.

حذف دهان با احساس گنه‌کاری دهانی همراه است.

دندان: دندان‌های نوک‌تیز بیانگر پرخاشگری است.

بینی: به دلیل شکل کشیده آن به‌منزله احلیلی تفسیر می‌شود.

گوش‌ها: نشان دهند این است که می‌خواهد بشنود و بداند از طرف دیگر بیانگر آن چیزی است که از شنیدن آن رنج می‌برد.

گردن: گردن کوتاه و پهن، نشانه خشونت و قوت غرایز و گردن طویل نشانه بزرگ‌تر و برتر شدن ازلحاظ جسمانی و روانی است.

ناف: که معمولاً به شکل دکمه ترسیم می‌شود نشان‌دهنده وابستگی است.

دست‌ها و انگشتان: دست‌های بسته بیان‌کننده بی‌اعتمادی و دست‌های باز بیانگر حس نیت است.

ترسیم نکردن دست‌‌ها و پا کشیدن آن‌ها در پشت سر یا در جیب بیانگر ناتوانی در برقراری تماس با دیگران و یاد احساس گنه‌کاری است.

لباس‌ها: بیانگر خورد دوستداری و تمایل به جلب‌توجه است.

رنگ‌ها: رنگ‌های به‌کاربرده شده در نقاشی نیز بیان‌کننده حالات عاطفی و روانی آن‌ها است و تشدید رنگ‌آمیزی یک ناحیه‌ی ترسیم، به معنای تمرکز نیروی روانی در آن ناحیه است. غلبه رنگ‌های گرم منعکس‌کننده گرایش به برون‌گرایی و جستجوی تماس است و به کار بستن رنگ‌های سرد بیان‌کننده گرایش به درون‌گرایی و کمرویی است. فقدان رنگ در نقاشی بیان‌کننده خلأ عاطفی در برون‌ریزی عواطف است و قسمت‌های سفید کاغذ بیان‌کننده ناگفتنی‌ها، سکوت و رؤیاپردازی‌ها است.

افراط در پر کردن نظام‌دار صفحه کاغذ نقاش آدمک بیان‌کننده تنش و اضطراب است.

ترسیم آدمک و روان‌شناس مرضی

• پاره‌ای از نابهنجار‌ی‌ها که همواره کم‌وبیش جنبه مرضی دارند از فهرست زیر آمده است:
• امتناع از ترسیم و عدم تمایل به انجام آن
• کندی مفرط
• استفاده زیاد مدادپاک‌کن
• آدمک خیلی کوچک و یا خیلی بزرگ
• ترسیم آدمک در خارج از صفحه
• ترسیم متوالی چند شخص
• پر کردن صفحه
• کشیدن بخشی از آدمک
• حیات زدایی (مثل کشیدن آدم‌مصنوعی)
• ناقص کشیدن
• امتناع از رنگ‌آمیزی
• درهم‌ریختگی و عدم اتصال عناصر آدمک.

لطفا جهت دریافت خدمات روان شناسی و مشاوره با شماره های ۰۹۰۱۰۱۳۴۶۸۴ و ۰۲۱۸۶۰۱۵۵۹۱ تماس حاصل فرمایید.