علت مصرف مواد مخدر در افراد

علت مصرف مواد مخدر در افراد: افراد خاصی در معرض خطر سوء مصرف مواد و ابتلا به اختلالات اعتیاد هستند. آسیب پذیری آنها ممکن است از عوامل مختلفی از جمله استعداد ژنتیکی، پیشینه خانوادگی، عوامل روانی و هنجارهای اجتماعی نشات بگیرد. به طور کلی، این عوامل باعث می شود که فرد برای مصرف مواد مخدر ارزش زیادی قائل شود، حتی اگر این تصمیم بر خلاف منافع بلندمدت او باشد. لطفاً توجه داشته باشید که یک عامل خطر برای یک فرد ممکن است برای دیگری یکسان نباشد. اکثر افرادی که در معرض خطر سوءمصرف مواد مخدر هستند، معتاد نمی شوند.

۱٫ آسیب پذیری ژنتیکی

ترجیحات افراد برای درگیر شدن در یک رفتار در مقابل رفتاری دیگر بر اساس استعداد ژنتیکی آنها در تعامل با تجربیات گذشته آنها شکل می گیرد. تعاملات بین ژنتیک و محیط اجتماعی فرد ممکن است توضیح دهد که چرا برخی افراد معتاد می شوند و برخی نه (کریک و همکاران، ۲۰۰۵). به عنوان مثال، به دلیل آسیب پذیری ژنتیکی، کودکان الکلی در معرض خطر بیشتری برای مشکلات بعدی با الکل هستند و بسیاری از این کودکان سطح بالایی از تکانشگری را نشان می دهند.

۲٫ نگرش های فرهنگی

ارزشی که شخص برای مصرف مواد قائل است به شدت تحت تأثیر جامعه ای است که فرد در آن زندگی می کند (ویلسون، ۲۰۰۵). به عنوان مثال، دانش‌آموزان در دانشگاه‌هایی که فرهنگ نوشیدن قوی، سیاست‌های کنترل الکل کمی در دانشگاه دارند، و دسترسی آسان‌تر به الکل از طریق تبلیغات ویژه و قیمت‌های پایین توسط فروشگاه‌ها و بارهای محلی، بیشتر نوشیدنی می‌نوشند (Sher and Rutledge,2007) هنجارهای اجتماعی به تعیین شرایط مناسب برای نوشیدن و میزان مصرف الکل کمک می کند

۳٫ مشوق های مالی

شواهد نشان می‌دهد که وقتی هزینه‌ها بسیار بالا می‌رود، مردم استفاده از مواد مخدر را متوقف می‌کنند (Dalrymple,2006) . بسیاری از ایالت هایی که کمترین میزان سیگار کشیدن را دارند، ایالت هایی هستند که در مورد قوانین سیگار کشیدن در داخل خانه و مالیات های ایالتی که هزینه سیگار را بالا می برد، تهاجمی ترین بوده اند. به طور کلی وقتی قیمت سیگار افزایش می یابد مردم کمتر سیگار می کشند. افزایش مالیات بر الکل به طور کلی منجر به کاهش مصرف الکل و کاهش به طور خاص در پرخوری و سایر انواع نوشیدن بیش از حد می شود.

۴٫ شخصیت

تکانشگری یک ویژگی شخصیتی است که اغلب به عنوان یک عامل خطر برای سوء مصرف الکل و مواد شناخته شده است (مک کیلوپ، ۲۰۱۶). افراد معتاد به پاداش های تاخیری ارزش کمتری نسبت به پاداش های فوری می دهند. ترجیح بیش از حد برای پاداش های فوری علیرغم پیامدهای طولانی مدت منجر به مشکلات اعتیاد می شود.

۵٫ خود درمانی

تئوری خود درمانی اعتیاد نشان می دهد که رنج در قلب اختلالات اعتیاد آور است (خانتزیان، ۲۰۱۲). یعنی افرادی که در مهارت‌های مربوط به اصلاح واکنش‌های عاطفی و تحمل هیجان‌های منفی دچار کمبود هستند، در تلاشی برای مدیریت حالات منفی یا ناراحت‌کننده از مواد مخدر استفاده می‌کنند. الکل اغلب به عنوان راهی برای مقابله با اضطراب اجتماعی استفاده می شود. نوشیدن، حداقل به طور موقت، استرس ناشی از اضطراب را از بین می برد. میت (۲۰۱۰) پیشنهاد می کند که رفتارهای اعتیادآور در نهایت ناشی از عدم تمایل ما به خودمان برای احساس و تجربه واقعی درد، ناامیدی، ترس و تمام احساسات منفی است که بخشی از انسان بودن است. در عوض، ما میانبر شیمیایی را برای اجتناب از آن احساسات انتخاب می کنیم – و در نهایت در آنجا گرفتار می شویم.

۶٫ تنهایی

معتادان معمولاً فاقد ارتباطات انسانی مثبت کافی برای حفظ شادی هستند و تا حدی به عنوان خوددرمانی به مصرف مواد مخدر متوسل می شوند (پانکسپ، ۲۰۱۲). احساس انزوا منبع اصلی ناراحتی است. تجربه تنهایی دردناک است. به همین دلیل است که گاهی وقتی در خانه نشسته ایم و احساس تنهایی در دنیا می کنیم به بستنی یا سایر غذاهای چرب روی می آوریم. مشکلات مربوط به خودتنظیمی که به طور خاص به تنهایی نسبت داده می شود در سوء مصرف الکل، سوء مصرف مواد مخدر، اختلالات خوردن و حتی خودکشی ظاهر شده است.

علاوه بر این، مصرف کنندگان مواد مخدر سنگین ممکن است از دوستان یا خانواده ای که استفاده نمی کنند اجتناب کنند یا آنها را از خود دور کنند. فرضیه کنترل اجتماعی حاکی از آن است که فقدان دوستان و خانواده دلسوز افراد را به غفلت از خود و انجام رفتارهای مخرب سلامتی مانند خوردن غذاهای ناسالم و ورزش نکردن سوق می دهد.

۷٫ یک قدم در یک زمان

انتخاب هایی که شیوه زندگی نامطلوب ایجاد می کند، یک روز در یک زمان انجام می شود. آنها در سطح یک سبک زندگی طولانی مدت ساخته نشده اند. در هر موقعیتی، استفاده از مواد مخدر (یا پرخوری) آسیب محدودی ایجاد می کند. آسیب پس از زیاده خواهی های مکرر رخ می دهد. هیچ کس معتاد بودن را انتخاب نمی کند. یک روز مصرف مواد مخدر به معنای اعتیاد نیست. با جمع شدن روزها، رفتار اعتیادآور ظاهر می شود. در نتیجه، شخصی که هرگز معتاد بودن را انتخاب نکرده و در نهایت معتاد می شود (هیمن، ۲۰۰۹).